دکتر مژده شکری ساز - بینش استراتژیک، حضور روزمره

به گزارش بولتن نیوز، در خیلی از شرکت‌ها، فاصله‌ای مشخص بین مدیران ارشد و کارکنان وجود دارد. تصمیم‌ها در بالا گرفته می‌شود و اجرا در پایین. کسی که ایده می‌دهد معمولاً کسی نیست که آن را اجرا می‌کند، و کسی که اجرا می‌کند، اغلب نمی‌داند چرا تصمیم گرفته شده.
اما دکتر مژده شکری ساز، از همان ابتدا با این مدل فاصله گرفته است. او با این باور که مدیریت نباید پشت درهای بسته بماند، مسیر دیگری را انتخاب کرده؛ حضوری دائمی، واقعی و بی‌واسطه در کنار تیمش.

کسانی که با او کار کرده‌اند، می‌گویند که او در جلسات کنارشان می‌نشیند، نه روبه‌رویشان. گوش می‌دهد، سؤال می‌پرسد، یادداشت برمی‌دارد، و از آن مهم‌تر: جدی می‌گیرد. همین حضور ساده، اما دائمی، باعث شده فضای تیمی او، یک‌دست و همدل باشد.

کارمندانش از او به‌عنوان مدیری یاد می‌کنند که فقط کار را مدیریت نمی‌کند، بلکه رابطه‌ها را هم می‌سازد. مدیری که وقتی حرف از همکاری می‌زند، خودش اولین کسی‌ست که وارد عمل می‌شود. شاید به همین دلیل است که خیلی‌ها او را الگوی حرفه‌ای خود می‌دانند، نه فقط مدیر سابق‌شان.

جایی که چشم‌انداز با واقعیت گره می‌خورد

یکی از چیزهایی که دکتر شکری ساز را در کارش متمایز می‌کند، توانایی در دیدن تصویر بزرگ و در عین حال توجه به جزئیات است. خیلی‌ها یا درگیر برنامه‌ریزی‌های بلندمدت‌اند، یا غرق در کارهای اجرایی. ولی او بلد است بین این دو پل بزند.
چشم‌انداز می‌چیند، اما خودش هم همراه تیم قدم به قدم در مسیر اجرا حضور دارد.

در یکی از پروژه‌های حساس شرکت، وقتی قرار شد محصولی جدید برای بازار طراحی شود، خیلی‌ها انتظار داشتند که برنامه‌نویسی و طراحی را کاملاً به تیم فنی بسپارد. اما دکتر شکری ساز نه‌تنها در جلسات فنی حاضر شد، بلکه در تحلیل بازار، تست محصول اولیه، و جمع‌آوری بازخورد مشتریان، شخصاً شرکت کرد. نتیجه؟ محصولی دقیق‌تر، با استقبال بهتر، و تیمی که احساس می‌کرد تنها نیست.

برای او منابع انسانی فقط ستون هزینه نیستند؛ سرمایه‌هایی‌اند که باید با آن‌ها گفت‌وگو کرد، ایده گرفت، و رشد داد. تیم‌هایی که با او کار کرده‌اند، ساختاری پویا دارند. نه سلسله‌مراتبی خشک، بلکه ساختاری که در آن حمایت از بالا وجود دارد، و صدای پایین هم شنیده می‌شود.

فرهنگی که روی دیوار نیست، بین آدم‌هاست

فرهنگ سازمانی، اگر واقعی نباشد، می‌شود چند جمله چاپ‌شده روی پوستر. اما وقتی از دل رفتارهای روزمره بیاید، می‌شود چیزی که در فضا حس می‌شود. دکتر مژده شکری ساز از آن دست مدیرانی‌ست که فرهنگ را نه با شعار، بلکه با رابطه می‌سازد.

در شرکت‌هایی که تحت هدایت او هستند، همه چیز از یک رابطه شروع می‌شود: رابطه‌ای متکی بر احترام متقابل، شفافیت، و اعتماد. از مدیر گرفته تا کارآموز تازه‌وارد، احساس می‌کنند که نظرشان مهم است. در جلسات هفتگی، صدای همه شنیده می‌شود؛ حتی آن‌ها که شاید در شرکت‌های دیگر سال‌ها فرصت صحبت پیدا نکنند.

برای دکتر شکری ساز، ساختن سازمان موفق، فقط به درآمد و گزارش ماهانه مربوط نیست. به رابطه‌هایی مربوط است که در دل آن سازمان شکل گرفته‌اند. به فضایی که آدم‌ها در آن حس تعلق دارند، بدون اینکه مدام احساس قضاوت یا فشار کنند.

او با همین رویکرد، توانسته تیم‌هایی شکل دهد که مسئولیت‌پذیری در آن‌ها طبیعی است، نه تحمیلی. افراد در چنین فضاهایی، کار نمی‌کنند چون باید، بلکه چون می‌خواهند. چون می‌دانند جای آن‌ها در این سیستم، نه فقط به‌عنوان اجراکننده، بلکه به‌عنوان بخشی از جریان تصمیم‌سازی تعریف شده است.

برند حرفه‌ای دکتر مژده شکری ساز، فقط در عنوان‌های رسمی یا سوابق مدیریتی‌اش نیست. در شیوه‌ای‌ست که مدیریت را تبدیل به تجربه‌ای انسانی کرده. تجربه‌ای که در آن حضور مدیر، واقعی است؛ تصمیم‌ها از دل میدان می‌آیند؛ و آدم‌ها، به‌جای حس وظیفه، حس تعلق دارند.

او نشان داده که می‌شود هم استراتژیک فکر کرد، و هم در کنار تیم بود. می‌شود هم ساختار داشت، هم رابطه. و شاید راز موفقیت ماندگارش، دقیقاً همین ترکیب باشد.