تناقض عدم نگرانی از تولید بالای متانول با توقف صدور مجوز جدید برای این واحدها

به گزارش بولتن نیوز،درباره این اظهارات آقای پیوندی درباره فواید ظرفیت بالای تولید متانول کشور، سوالات زیر مطرح است:

تولیدکننده عمده یک محصول زمانی می تواند بر روی مکانیزم قیمت­گذاری آن، اثرگذاری مثبت بالایی داشته باشد که وضعیت بازار آن محصول به گونه ای باشد که میزان عرضه آن محصول کمتر یا مساوی میزان تقاضای آن در بازار باشد. این در حالی است که وضعیت عرضه و تقاضای متانول در بازارها جهانی دقیقا روند معکوسی دارد. بر طبق گزارش موسسه IHS، در سال ۲۰۱۳، حدود ۴۰% ظرفیت نصب شده در دنیا برای تولید متانول، خالی بوده است. به عبارت دیگر، ظرفیت عرضه متانول در جهان ۳۸٫۵ میلیون تن بیش از تقاضای آن است. براساس گزارش این موسسه، در سال ۲۰۲۳ ظرفیت مازاد عرضه متانول در جهان به حدود ۶۲ میلیون تن می رسد. در این وضعیت عرضه و تقاضای متانول در جهان، ایران با افزایش شدید ظرفیت تولید متانول خود، اثر مثبتی بر روی وضعیت قیمت جهانی این محصول می گذارد یا این‌که موجب شکسته شدن و کاهش قابل توجه قیمت متانول در بازارهای جهانی خواهد شد؟

در طول یک سال و نیم اخیر بارها آقای پیوندی و سایر مدیران شرکت ملی صنایع پتروشیمی مانند آقای شعری مقدم بیان کرده اند که با افزایش ظرفیت تولید سالانه متانول ایران به ۲۴ میلیون تن در سال های آتی، قیمت این محصول در بازارهای جهانی افت شدیدی پیدا می کند. به عنوان مثال، قائم مقام مدیرعامل شرکت ملی صنایع پتروشیمی در مصاحبه با خبرگزاری شانا در تاریخ ۹ آذرماه گفت: «سرمایه گذاران پروژه های متانولی که هم اکنون ۵ تا ١٠ درصد بیشتر پیشرفت ندارند، باید بدانند محصول آنها زمانی به بازار می آیند که قیمت این محصول به دلیل افزایش تولید در بازار به شدت افت کرده است». آقای پیوندی حتی در همین مصاحبه با روزنامه تعادل هم بیان کرده اند که عرضه زیاد متانول توسط ایران باعث کاهش قیمت جهانی متانول می شود. در این شرایط، آیا باید بدون توجه به وضعیت بازار آتی متانول، صرفا به دنبال افزایش قدرت تاثیرگذاری ایران در بازار جهانی متانول با افزایش شدید ظرفیت تولید این محصول در ایران باشیم و آیا این تاثیرگذاری در راستای منافع ملی است؟

آقای پیوندی در سمینار تخصصی «فرصت‌های سرمایه‌گذاری در صنعت پتروشیمی در دوران پساتحریم» در تاریخ ۱۹ آبان ماه، می گویند: «با وجود حجم زیادی از پتروشیمی‌های ایران که در متانول فعال هستند دیگر مجوزی بابت احداث پتروشیمی تولید متانول داده نخواهد شد. از این پس باید به سمت پروپیلن حرکت کنیم». ایشان در همین مصاحبه اخیر خود با خبرگزاری شانا نیز درباره این موضوع گفته اند: «با این حجم متانولی که تا چند سال آینده در راه تولید داریم، آیا عقلانی است که در مورد سرمایه گذاری در این بخش با خارجیها بحث کنید؟ به همین دلیل سیاست ما این است که پروژه های متانول کشور با درصد پیشرفت فیزیکی کم را به ایجاد واحدهای تبدیل متانول به پروپیلن تشویق کنیم». آیا می توان این گونه اظهارات آقای پیوندی را با عدم نگرانی ایشان درباره ظرفیت بالای متانول های در دست احداث ایران جمع کرد؟ آیا اگر ایشان واقعا نگران وضعیت آتی بازار متانول های در دست ساخت ایران نبودند، منطقی بود که مخالف دادن مجوز برای احداث واحدهای جدید متانول در کشور باشند و حتی متانول های با درصد پیشرفت فیزیکی کم را به احداث واحدهای MTP تشویق کنند؟

آیا اگر حجم بالای ظرفیت تولید متانول در صورت تکمیل طرح های موجود واقعا نگران کننده نبود، حمیدرضا رستمی، مدیر برنامه­ریزی و توسعه شرکت ملی صنایع پتروشیمی در مصاحبه با خبرگزاری شانا در تاریخ ۴ آذرماه رسما اعلام می کرد که این شرکت به دنبال تغییر سیاست ایران در زمینه تولید این محصول است و قرار است که بخشی از طرحهای تولیدی متانول کشور متناسب با شرائط بازارهای بین المللی تعدیل شده یا به برنامه هفتم منتقل شود؟