وقتی مادران آویخته می‌شوند و جهان خاموش می‌ماند

گروه بین الملل: در میانه سکوت سنگین رسانه‌ها، سودان بار دیگر به صحنه‌ای از جنایت و ویرانی بدل شده است؛ جایی که صدای گریه کودکان در هم‌نوایی با فریاد مادران خاموش می‌شود. در خیابان‌های خارطوم و مناطق درگیر، زنانی که روزی امید مردم بودند، امروز قربانی خشونت بی‌پایان‌اند. تصاویری از به دار آویختن زنان و کودکان در فضای مجازی دست‌به‌دست می‌شود و بار دیگر وجدان جهانیان را به چالش می‌کشد.

به گزارش بولتن نیوز،گزارش‌ها از کشتار گسترده غیرنظامیان در مناطق درگیری حکایت دارد؛ گفته می‌شود تنها در یک روز، هزاران زن و کودک قربانی حملات مزدورانی شدند که با حمایت برخی دولت‌های منطقه‌ای و پشتیبانی غیرمستقیم قدرت‌های غربی عمل می‌کنند. در پشت این فاجعه، ردپای رقابت‌های سیاسی و اقتصادی دیده می‌شود؛ رقابت‌هایی که خاک سودان را به میدان آزمایش سلاح‌ها و تسویه‌حساب‌های بین‌المللی تبدیل کرده است.

مردم خسته و بی‌پناه، در میان آتش نبردی گرفتارند که نه به نامشان آغاز شد و نه به سودشان پایان می‌یابد. آنان قربانی سیاست‌هایی هستند که جنگ را منبع ثروت و سلطه می‌دانند. در حالی که قدرت‌های بزرگ، از سود فروش اسلحه و بحران‌های مصنوعی ارتزاق می‌کنند، ملت‌های مظلوم جهان هر روز فقیرتر، ناامن‌تر و بی‌صدا‌تر می‌شوند.

آنچه امروز در سودان می‌گذرد، تنها یک تراژدی انسانی نیست؛ آینه‌ای است از نظم جهانی‌ای که عدالت را قربانی منافع کرده است. در جهانی که اشک یک مادر دیده نمی‌شود، و خون کودکی تنها عددی در آمار تلفات است، مفهوم انسانیت بیش از هر زمان دیگری در خطر فراموشی است.

صدای این مردم را باید شنید. آنان نه سلاح دارند و نه رسانه‌ای که حقیقتشان را فریاد بزند. تنها خواسته‌شان این است که ظلم پایان یابد و حق، در برابر قدرت ایستادگی کند. در جهانی که عدالت به سکوت تبعید شده، شاید هنوز دیر نشده باشد تا انسانیت، دوباره بیدار شود.