24 عدد کلیدی سینماست؛ رمز سینما!

گروه سینما و تلوزیون، موسس اولين سالن سینما(گراند سينما) در ايران، همزمان با ساخت اولين فيلم ايرانی( آبی و رابی) در يكم مرداد ماه 1309 اولين نشريه سينمايی را نیز با عنوان «سينما و نمايشات» منتشر كرد. علی وكيلی توانست اين نشريه را كه اولين شماره آن با قيمت ده شاهی(وجه اشتراك ساليانه سه قران) قيمت داشت و در 48 صفحه با قطع وزيری و با فاصله انتشار ماهيانه منتشر می‌شد تنها تا شماره دوم(شهريور 1309) ادامه دهد اما پس از انتشار این نشریه، گروهی از مخاطبان مطبوعات و سینما به وجود آمد که خودشان، یکدیگر را «خورۀ سینما» می نامند. آن هایی که همۀ زندگی شان، دیدن فیلم ها، صحبت دربارۀ آن ها و خواندن نشریات و مطالب سینمایی است.
 
به گزارش بولتن نیوز در طول این 82 سالی که از انتشار اولین نشریۀ سینمایی و اولین سالن سینمای ایران می گذرد، هم سالن های سینمایی فراوانی ساخته شده اند و هم نشریات و مجلات فراروانی منتشر گردیده اند.
 
امروز ما حتی یک روزنامۀ تحصصی سینما هم بر روی باجۀ روزنامه فروشی داریم که با بررسی مسائل روز سینمای ایران و جهان مخاطبان بسیاری را با خود همراه کرده است.
 
با این حال شاید آن چه در مطبوعات سینمایی ایران، بیش از سایر شیوه های مطبوعاتی رواج دارد، ماهنامه های سینمایی است. مجلاتی همچون «فیلم»، «فیلم نگار» و «دنیای تصویر» که سال هاست درمیان اهالی سینما زندگانی می کنند و جای خود را به خوبی باز نموده اند، همگی به صورت ماهانه منتشر می گردند و دراین میان، به تازگی مجله ای که به عنوان یکی از زیرشاخه های شبکۀ مطبوعاتی سراسری«همشهری» منتشر می شود، توانسته ضمن این که جایگاه خود را میان مخاطبان مطبوعات سینمایی باز نموده، با اتخاذ مواضع پیشرو و تخصصی، نقشی مهم در تحولات فرهنگی و سینمایی کشور بازی کند.
 
نشریۀ سینمایی ماهانۀ 24

ماهنامۀ 24 که به عنوان ضمیمه و ویژه نامه ای با موضوع سینما و تلویزیون، در گروه مجلات همشهری و با سردبیر حسین معززی نیا منتشر می شود، در همان 5 شماره ای نخستش که تا نیمه خرداد 89 منتشر شد، مخاطبان پرشماری برای خود دست و پا کرد. تا آن جا که هم اکنون که در چهارمین سال فعالیتش است، به عنوان یکی از موفق ترین نشریات گروه مجلات همشهری و نیز به عنوان یکی از پرطرفدارترین نشریات سینمایی کشور و در میان نشریات هم ژانر خود، به خوبی می درخشد.
 

حسین معززی نیا، متولد سال1352 تهران،نویسنده و منتقد فیلم، مستند ساز و مدرس سینماست. سال 1370 آغاز کار مطبوعاتی اوست و در این مدت توانسته 5 عنوان کتاب نیز را در حوزه سینما منتشر کند.
 
"24 عدد کلیدی سینماست. رمز سینماست. سینما از روزی موجودیت یافت که جست‌و‌جوهای علمی مشخص کرد، ثبت ۲۴ عکس در یک ثانیه و حرکت دادن آن‌ها، باعث می‌شود چشم ما، حرکت را واقعی بپندارد. یعنی باور کند که این عکس‌های پشت هم چیده شده، عین زندگی است؛ درست مثل حرکت واقعی در زندگی روزمره. بعد از این بود که ابزار لازم برای ثبت ۲۴ عکس(دوربین فیلمبرداری) و حرکت دادن ۲۴ عکس(پروژکتور) در یک ثانیه ابداع شد و سینما به وجود آمد. تلویزیون هم از ابتدای فعالیتش بر مبنای همین قاعدۀ ۲۴ عکس در ثانیه پدید آمد. و به این ترتیب ۲۴ به عدد مبنایی همه‌ی تصاویر متحرک دور و بر ما تبدیل شد و چه تقارن مرموز و خیال‌انگیزی است که شبانه‌روز هم ۲۴ ساعت است." این جملاتی است که در بخش "درباره"ی نشریۀ 24 نوشته شده است.  
 
نویسندۀ این سطور با توضیح درخصوص محورها و جهت گیری های این نشریه، ادامه می دهد: "تلاش کرده‌ایم مجله‌ی جذابی تدارک ببینیم، فروتن و منصف باشیم، کم‌فروشی نکنیم، شأن خواننده را در نظر بگیریم، به موضوع کارمان احترام بگذاریم، به دنبال جریان یا صنف خاصی راه نیفتیم، نگاه‌مان جامع و فراگیر باشد، اطلاعات مفید به مخاطب بدهیم، دنیای ذهنی خواننده‌مان را وسعت ببخشیم و به غنی‌ترشدن فرهنگ بصری تماشاگر ایرانی کمک کنیم. شما بگویید که موفق شده‌ایم یا نه."
 
این تقریباً تمام آن چیزی است که صاحبان و مسئولان 24 دربارۀ آن گفته اند و این صحبت ها را نیز با بحث درخصوص مسئله ای بسیار مهم به پایان می برند و آن مسئله، هیچ نیست مگر نسبت 24 با سایر نشریات سینمایی. 24 در این باره می گوید: "به همۀ نشریات سینمایی پیش از خودمان ادای احترام می‌کنیم، حرمتشان را نگه می‌داریم و می‌دانیم که اگر آن‌ها نبودند، شاید ما نیز نبودیم." و ادامه می دهد: "ما رقیبشان نیستیم و نمی‌خواهیم کسی را از میدان به در کنیم، اما حتما تلاش می‌کنیم از همه بهتر باشیم. خوب است که دیگران هم سعی کنند از ما بهتر باشند. از این تلاش برای بهترشدن، خواننده است که بهره‌مند خواهد شد و درستش همین است."
 
معرفی شمارۀ آخر 24؛ شمارۀ 1+50

به هرتفسیر در ابتدای اردیبهشت ماه جاری، بلاخره پنجاه و یکمین شمارۀ این نشریه نیز منتشر گردید. تصویر روی جلد این شماره به عکسی از بهاره رهنما و پیمان قاسم‌خانی اختصاص دارد که با هم گفت‌وگو کرده‌اند. قاسم‌خانی در این گفت‌وگوی خودمانی و متفاوت که به بهانه‌ی اکران فیلم سینمایی «طبقه‌ حساس» انجام شده از زندگی و حرفه‌اش در سال‌های اخیر گفته است.
 
پرونده‌‌ای برای فیلم«چ» از دیگر مطالب بخش سینمای ایران این شماره از 24 است که در آن مسعود فراستی، آرش خوش‌خو، احسان لطفی، امید بلاغتی و کورش علیانی یادداشت‌هایی درباره‌ی وجوه مختلف فیلم نوشته‌اند. وقایع‌نگاری شهید چمران از واقعه‌ی پاوه و یادداشتی از طراح استوری بورد فیلم هم از دیگر مطالب این پرونده است. در این بخش از مجله سیدرضا صائمی، شاهین شجری کهن، سارا باقری، امیر پوریا و روبرت صافاریان یادداشت‌هایی درباره‌ی فیلم‌های روی پرده نوشته‌اند و به بهانه‌ی اکران«خط ویژه» با مصطفی کیایی گفت‌وگو شده است.
 
در بخش سینمای دنیای پنجاه و یکمین شماره‌ی مجلۀ 24 علاوه بر مرور فیلم‌های روی پرده و چهره‌های ماه، پرونده‌ای برای فیلم «درون لوئین دیویس» منتشر شده است. گفت‌وگو با برادران کوئن و بازیگران فیلم و یادداشت‌هایی از روبرت صافاریان، امیر پوریا و مسعود ثابتی مهم‌ترین مطالب این پرونده است. در این بخش از مجله می‌توانید گفت‌وگویی با هانی اسعد کارگردان فیلم عمر به همراه یادداشت‌هایی از تاد مک‌کارتی و یحیی نطنزی درباره عمر هم بخوانید.
 
یادداشت سروش صحت درباره‌ی فیلم‌های تأثیرگذار در زندگی‌اش، یادی از موسیقی متن فیلم«لیلا»، بازنگری یک عکس خاطره‌انگیز از مریلین مونرو و کلارگ گیبل و مرور یک سکانس از فیلم «مرد عوضی» هیچکاک در بخش نوستالژی منتشر شده است. پرونده‌ای برای فیلم «یک روز به‌خصوص» ساختۀ اتوره اسکولا با یادداشت‌هایی از محسن آزرم و آنتونیا شرکا از دیگر مطالب این بخش از مجله است.
 
در بخش«اشیاء از آنچه در فیلم‌ها می‌بینید، به شما نزدیک‌ترند» شمارۀ اردیبهشت‌ماه مجله‌ی 24 هم سینا دادخواه، محسن آزرم، کریم نیکونظر و شرمین نادری یادداشت‌هایی دربارۀ نقش «آینه» در چند فیلم سینمایی نوشته‌اند.
 
و اما پرونده‌ای برای «دورن لوئین دیویس»
 
در مقدمۀ این پروندۀ ویژه که به قلم کوثر آوینی، دختر شهید آوینی و همسر آقای سردبیر و البته یکی از نویسندگان جوان و باتجربۀ سینمایی کشورمان تحریر شده، آمده است: این فیلم دقیقاً یک سال پیش اولین نمایش خود را در جشنواره‌ی فیلم کن تجربه کرد، مورد استقبال قرار گرفت و موفق شد جایزه‌ی ویژه‌ی هیئت داوران کن را دریافت کند.
 
باورش سخت است، اما جوئل و ایتان کوئن در آستانه‌ی شصت‌سالگی قرار گرفته‌اند. این‌دو برادر در چند دهه‌ی اخیر آن‌قدر حضور مداومی داشته‌اند که یادمان رفته دیگر فیلمسازان جوانی محسوب نمی‌شوند و پا به سن گذاشته‌اند. یا شاید چون همچنان سرخوشانه فیلم می‌سازند، حواسمان نبوده سنشان بالا رفته. کوئن‌ها چند دهه است با بالاترین کیفیت در سینمای دنیا حضور مؤثر دارند و پی‌درپی فیلم می‌سازند. در این چهار سال که از عمر مجلۀ ۲۴ می‌گذرد، آنها 3 فیلم «یک مرد جدی»، «شهامت» و «درون لوئین دیویس» را ساخته‌اند و با احتساب «شهامت»، این دومین پرونده‌ای است که ما برای آثارشان تدارک می‌بینیم.
 
«درون لوئین دیویس» خیلی دیر به اکران عمومی رسید. این فیلم دقیقاً یک سال پیش اولین نمایش خود را در جشنوارۀ فیلم کن تجربه کرد، مورد استقبال قرارگرفت و موفق شد جایزه‌ی ویژۀ هیئت داوران کن را دریافت کند. در آن روزها پیش‌بینی می‌شد که این فیلم مانند چند ساختۀ اخیر برادران کوئن، در پایان سال مورد توجه قراربگیرد؛ اما جز چند جایزۀ نه‌چندان بااهمیت با بی‌اعتنایی مواجه شد و از جوایز اسکار هم نصیبی نداشت.
 
«درون لوئین دیویس» دومین فیلم موزیکال برادران کوئن است؛ «ای برادر کجایی؟» بعد از نمایش در سال ۱۹۹۹، موج فراگیری به‌راه انداخت که نتیجه‌اش، محبوبیت خواننده‌هایی بود که یا هیچ‌وقت به‌شهرت نرسیده بودند و یا از یادها رفته بودند. مجموعه تصنیف‌های آن فیلم بسیار پُرفروش شد و چندقطعه‌اش در سراسر جهان شهرت یافت. حالا در همین مدت بسیارکمی که از اکران عمومی «درون لوئین دیویس» می‌گذرد، موسیقی متن این فیلم هم محبوبیت زیادی به‌دست آورده که نشان می‌دهد برادران کوئن شمّی بسیار قوی‌ در شناخت موسیقی و روایت موقعیت‌های آمیخته با عناصر موسیقایی دارند.
 
به همین دلیل این پرونده را با توضیحاتی دربارۀ وجه موسیقایی فیلم شروع کرده‌ایم و سپس وارد مباحث سینمایی شده‌ایم.
 
در این پرونده که در شماره‌ی اردیبهشت‌ماه مجلۀ ۲۴ منتشرشده می‌توانید خوانندۀ مطالب زیر باشید:
 
- نغمه‌های خیابان، موسیقی فولک به روایت برادران کوئن
- زندگی پس از مرگ لبوفسکی بزرگ!، گفت‌وگو با ایتان و جوئل کوئن، ترجمه‌ی کوثر آوینی
- برادران‌کوئن ازهیچ‏چیزخیلی تعریف نمی‌کنند!، گفت‌وگو با اسکار ایزاک،‌ ترجمه‌ی سپهر عالمی
- برای کارهای جعلی وقت ندارم، گفت‌وگو با جان گودمن
- پایکوبی در گل‌ولای، گفت‌وگو با کری مولیگان
- دنیا که به آخر نرسیده، یادداشت منتقد، روبرت صافاریان
- غایت هنر پست‌مدرن، یادداشت منتقد، امیر پوریا
- خالی ازعاطفه و خشم، یادداشت منتقد، مسعود ثابتی
- همدردی باهنرمندان تیره روز، یادداشت منتقد، کنت توران
- زندگی نمی‌کنیم فقط زنده‌ایم!، یادداشت منتقد، فرانک گاربارز