از پهپادهای دشمن در آسمان تا تریلی‌های قاچاق در سقز و شاهرود؛ هشدارهایی که شنیده نشد

گروه سیاسی: هنوز آژیر خطر جنگ ۱۲ روزه و صدای انفجار پهپادها در گوش بسیاری از ما باقی است؛ روزهایی که تمامیت ارضی و امنیت ملی به اصلی‌ترین دغدغه کشور تبدیل شده بود. اما در حالی که نگاه‌ها به آسمان دوخته شده بود تا از نفوذ پرنده‌های بیگانه جلوگیری شود، به نظر می‌رسد بر روی زمین، در جاده‌ها و مرزهای کشور، جنگی دیگر، خاموش اما به همان اندازه ویرانگر، در جریان است که گویی حتی چکاچک سلاح‌ها نیز نتوانسته اهمیت آن را به مسئولان گوشزد کند.

به گزارش بولتن نیوزظرف تنها چند روز، دو خبر کوتاه از دو نقطه متفاوت کشور، عمق این فاجعه خاموش را به تصویر می‌کشد. در سقز، محموله‌ای به ارزش ۱۰۰ میلیارد ریال شامل ۱۷۶ دستگاه کولر خارجی قاچاق کشف می‌شود. در شاهرود، یک تریلی کامل حامل سیگارهای قاچاق توقیف می‌گردد. این‌ها تنها دو نمونه از کشفیاتی است که به رسانه‌ها راه پیدا کرده‌اند. سوالی که بلافاصله به ذهن متبادر می‌شود، فراتر از ارزش ریالی این کالاهاست.

اینجاست که باید به عقب بازگردیم؛ به همان جنگ ۱۲ روزه. یکی از تلخ‌ترین واقعیت‌های آن درگیری، اذعان منابع رسمی به این موضوع بود که بخش قابل توجهی از پهپادهای متخاصم، نه از هزاران کیلومتر دورتر، بلکه از داخل خاک ایران به پرواز درآمده بودند. قطعات این پرنده‌های مرگبار چگونه و از کدام مسیر به دست هسته‌های عملیاتی دشمن در داخل کشور رسیده بود؟

پاسخ این سوال، به شکل دردناکی، در همان اخباری نهفته است که امروز از سقز و شاهرود به گوش می‌رسد. مسیری که یک تریلی سیگار قاچاق یا ده‌ها کولر گازی را از خود عبور می‌دهد، به همان سادگی می‌تواند قطعات منفصل یک پهپاد، مواد منفجره، یا تجهیزات پیشرفته جاسوسی را نیز از خود عبور دهد. این یک هشدار نیست، یک واقعیت اثبات‌شده است.

سال‌هاست که کارشناسان اقتصادی و امنیتی فریاد می‌زنند که نظارت بر مبادی گمرکی و مرزهای کشور به شدت ضعیف و ناکارآمد است. بارها در گزارش‌های مختلف به وجود شبکه‌های سازمان‌یافته و فساد سیستماتیک اشاره شده که قاچاق‌های کلان را نه از طریق مسیرهای صعب‌العبور کوهستانی، بلکه از دل مبادی رسمی کشور مدیریت می‌کنند. مگر می‌شود باور کرد که یک تریلی کالا یا محموله‌ای ۱۰۰ میلیارد ریالی، حاصل فعالیت چند قاچاقچی خرده‌پای کولبر باشد؟ این حجم از جابجایی کالا بدون چشم‌پوشی، هماهنگی و ایجاد یک دالان امن در ساختار نظارتی، عملاً غیرممکن است.

به نظر می‌رسد هشدارهای کارشناسان در هیاهوی سیاست‌زدگی گم شده و حتی تجربه یک جنگ محدود و تهدید مستقیم امنیت ملی نیز نتوانسته است زنگ خطر را برای مسئولان مربوطه به صدایی رسا و غیرقابل چشم‌پوشی تبدیل کند. وقتی مرزهای اقتصادی یک کشور تا این حد قابل رخنه باشد، مرزهای امنیتی آن نیز به ناچار شکننده خواهد بود. قاچاق کالا فقط یک تهدید برای تولید داخلی و اقتصاد ملی نیست؛ بلکه یک حفره امنیتی عظیم است که دشمن از آن برای ضربه زدن در زمان و مکان مناسب بهره می‌برد.

خبر کشف این دو محموله قاچاق باید فراتر از یک خبر عادی در ستون حوادث دیده شود. این‌ها سندهایی آشکار از بی‌توجهی به هشدارهایی هستند که اگر جدی گرفته می‌شدند، شاید امروز با تهدید پهپادهای برخاسته از داخل کشور روبرو نبودیم. سوال نهایی این است: تا چه زمانی قرار است با معلول مبارزه کنیم، در حالی که علت اصلی، یعنی مرزهای بی‌دفاع و مبادی رسمی قابل نفوذ، همچنان به عنوان پاشنه آشیل امنیت و اقتصاد کشور عمل می‌کند؟