بوشهر ؛ نگینی زیبا ، اما غریب در ایران !

به گزارش بولتن نیوز : افشین اورکی _ وقتی مجموعه تلویزیونی " دلیران تنگستان " ، ساخته " همایون شهناز " محصول سال ۱۳۵۰ تلویزیون ملی ایران را پس از بارها پخش می بینید ، حس غریبی به شما دست می دهد.

گروه فرهنگی،حسی از جنس غرور ، غیرت ، میهن دوستی ، ایران دوستی ، مقاومت ، مهربانی ، شرجی و بادهای داغ جنوب و برتر از همه اینها مهمان نوازی مردمی دوست داشتنی ، صمیمی ، زحمتکش ، بی ادعا و خونگرم که همه وجودشان محبت است و مهربانی . 

مردمی که در عین داشتن روحیه مبارزه گری علیه استعمار پیر انگلیس و دشمن تا دندان مسلح ، اما رئوف و مهربان هستند با اسیران و مجروحان .

 مردمی که دشمن را از پشت نمی زنند و آب و غذای خود را به آنها می دهند.

ما از بوشهر مقاومی حرف می زنیم که هنوز هم بوی نا می دهد و شرجی اش بر چهره ات سیلی می زند .

بوشهر ؛ در صدر تاریخ مبارزاتی مردم ایران زمین ، نه یک ولایت که نماد اسطوره سازی در این سرزمین پهناور بوده و به گواهی تاریخ ، بزرگترین قدرت های متجاوز را زمینگیر و مات و مبهوت از چنین سرمایه های اجتماعی و سیاسی در جنوب ایران کرده بود.

متجاوزان پرتغالی و در ادامه انگلیسی ، مبهوت دلیر مردانی از دشتستان ، تنگستان ، دلوار و بوشهر شده بودند.

مردانی مانند " رئیسعلی دلواری " آمدند و رفتند . خاطره سازی کردند و پس از گذشت سال ها ، خود خاطره شدند ، اما حماسه شان در استان بوشهر که نه ، بلکه در تمام ایران زمین جاری و ساری شد و اکنون پس از گذشت چند صد سال ، همچنان بوی آنها ، بوی مهربانی است و مهمان‌نوازی چشم نوازشان ، زبانزد خاص و عام بوده و خواهد بود.

اما حدیث غربت بوشهر و مردمان خوبش در ایران زمین و غربت این دیار و مردمانش در میان آنها که در صدر حاکمیت و تصمیم گیری ها و تصمیم سازی های کشور قرار گرفته اند ، حکایتی رنگ و رو رفته ، نخ نما شده و کلیشه ای است !

آنقدر کلیشه ای که دیگر با وعده های تکراری مسئولان و صاحب منصبان دولتی نیز ، گوش ها بیگانه شده است .