در سیاست خارجی نباید از اعتراضات يا ديدگاه ها كمردرد گرفت و قهر کرد!

گروه سياسي - امروز 17 دي ماه 92 روزنامه اعتماد در گفتگو با محمد سلامتي مطلبي منتشر كرد با تيتر " دلخوري مردم از اصولگرايان زمينه موفقيت اصلاح طلبان در انتخابات مجلس را فراهم مي كند" و نوشت "دولت بايد بتواند جامعه را قانع كند".

به گزارش بولتن نيوز، سلامتي در بخش سیاست خارجی توضیح داده است که چرا امریکا نیاز به پایان دادن به برنامه هسته ای ایران دارد و گفته اگر ایران محکم بایستد امریکا امتیاز میدهد. او ضمنا تاكيد مي كند در سیاست خارجی نباید از نظرات فرار کرد و کمر درد گرفت و قهر کرد!.

روزنامه اعتماد در بخش هايي از مصاحبه با محمد سلامتي آورده است: ‹‹مدت هاست كه سكوت كرده و خبري از او نيست. مي گويد مشغول مطالعه و تحقيق بوده و ترجيح داده گفت وگو نكند. محمد سلامتي حالا به سوالات ريز و درشت مان پاسخ مي دهد. به آينده روشن دولت روحاني و اصلاح طلبان اميدوار است و تاكيد دارد كه برخورد دولت با مخالفانش بايد پدرانه باشد و از افراطيون هم استفاده كند...

درباره توافق هسته يي اخير ايران با 1+5 چه نظري داريد؟ برخي معتقدند كه اين توافق هسته يي به سرانجامي نخواهد رسيد و اهميتي ندارد. تحليل شما از اين توافق اخير چيست؟

وقتي كه صحبت از مذاكرات انرژي هسته يي پيش مي آيد اين گونه در اذهان برخي متبادر مي شود كه نتيجه اصلي مذاكرات صرفا مربوط مي شود به قدرت چانه زني تيم ايراني از يك سو و تيم 1+5. از سوي ديگر اين تلقي از مذاكرات درست نيست. بايد ديد كه اصولانتيجه يي به دست خواهد آمد يا خير؟ براي اينكه ببينيم مذاكرات نتيجه بخش است يا نه بايد شرايط طرف و شرايط خودمان را بررسي كنيم. به نظر من شرايط امريكا كه طرف اصلي ما است اين گونه است كه امريكا در يك مرحله يي از مسائل سياسي در عرصه بين المللي قرار گرفته كه ناگزير است مساله هسته يي با ايران را حل كند با وجود اينكه در داخل با گروه هاي مخالف محكمي سر و كار دارد ولي بايد حلش كند زيرا وضع اقتصادي امريكا به هم ريخته است و اين به هم ريختگي موجب مي شود كه درگيري هاي خود را كم كرده و وقت كافي براي حل مسائل اقتصادي بگذارند. بايد دانست كه طرح آزادي تجارت بين الملل براي اين بود كه اقتصاد امريكا و اروپا خوب بچرخد اما الان با انجام تحريم ها بيشتر به هم ريخته است. نقطه ضعف ديگر امريكا اين است كه در شرق دور دچار معضل جديدي شده است و در حال دست به يقه شدن با چين است چراكه آنجا محل مناقشه چين، ژاپن و كره جنوبي است كه ذخاير زيرزميني زيادي وجود دارد كه هم براي چين و هم براي ژاپن، كره جنوبي و هم پيمانان امريكا جنبه استراتژيكي دارد. در آنجا امريكا باوجود وضع اقتصادي اسفبارش بايد حضور داشته باشد و برخورد با چيني ها را سازماندهي كند چراكه چين محكم در حال پيش رفتن است. پيگيري شتابزده حل مشكل فلسطين كه در سفرهاي پي در پي غير منتظره وزير خارجه امريكا به فلسطين اشغالي منعكس شده است، نيز در همين راستاست. مجموعه اين معضلات موجب شده است كه امريكا به فكر حل كردن بعضي مسائل از جمله مساله هسته يي با ايران بيفتد. البته از مدت ها پيش دوست داشت كه اين مساله را حل و فصل كند اما تلاش كرد كه با حداكثر امتيازگيري از ايران توام باشد كه موفق نشد. پيش از آن نيز مساله سوريه را پيش كشيد و منتظر بود كه ايران در آنجا با شكست مواجه شود و بعد از آن موضع قدرت وارد مذاكره با ايران شود كه موفق نشد. پيش از آن نيز كمك ايران به حزب الله و حماس باعث شده بود امريكا احساس خطر كرد زيرا امريكا از مدت ها پيش قصد داشت با از بين بردن حزب الله و تضعيف حماس جغرافياي سياسي منطقه را و تغيير امنيت اسراييل را به اين طريق نهادينه كند اما در اين كار هم موفق نشد. امريكا اين شكست ها را به حساب موفقيت ايران گذاشت. وقتي در اين زمينه ها از ايران شكست خوردند ديگر در موضعي نيستند كه بخواهند دست بالارا بگيرند. ضمنا اين نگراني را امريكايي ها همواره داشته اند كه اگر ايران را به همين شكل رها كنند و مسائل هسته يي حل نشود به تدريج توليد اورانيوم از 20 درصد بيشتر و بيشتر مي شود. آنها احساس مي كردند كه ايران دروغ مي گويد و قصد ساخت بمب اتم دارد ولي بروز نمي دهد لذا اين بهترين موقع براي امريكا است كه بيايد و در اين زمينه با ايران به توافق برسد. اسراييل نيز همين تحليل را دارد و با وجود حرف هاي تند ظاهري آنها از توافق ايران با 1+5 استقبال مي كنند. بنا براين امريكا و اسراييل ناگزيرند و از خدا مي خواهند كه ايران غني سازي كمتر از 20 درصد را بپذيرد. زماني هم كه بازي سياسي صورت مي گيرد تنها براي امتياز گرفتن است و اگر ايران محكم بايستد قطعا آنها هم كوتاه مي آيند. كنگره امريكا قصد داشت تحريم هاي جديدي عليه ايران تصويب كند اما وقتي آقاي ظريف اعلام كرد كه تصويب تحريم هاي جديد توافق را از بين مي برد آنها كوتاه آمدند. آنها در شرايطي هستند كه ناچارند كوتاه بيايند و فشار آنها ظاهري است. عقل هم اقتضا مي كند كشوري كه اين همه درگيري دارد در قبال عدم توليد اورانيوم 20 درصد توسط ايران امتياز بدهد. ايران هم بايد از همين زمينه استفاده كند، اروپايي ها هم گرچه همواره دنبال امريكايي ها بودند و هر چه امريكا بگويد اروپايي ها مي گويند چشم، ولي در شرايط فعلي اروپايي ها هم عملي شدن اين توافق را از خدا مي خواهند. بايد دانست همواره كشورهاي اروپايي براي بازاريابي كالاهاي خود دنبال هر كشوري ولو كوچك مي گشتند تا محصولات شان را آنجا جا بيندازند. اين منطق نظام سرمايه داري بوده و هست. بنابراين اروپايي ها هم وقتي مي بينند كالاهايشان ديگر نمي تواند به خاطر تحريم ها به ايران صادر شود ضرر مي كنند و علاقه مندند كه اين مساله حل شود تا رابطه اقتصادي عادي شود. بي دليل نيست كه وزير خارجه ايتاليا مي گويد بعد از توافق ايران و 1+5 اروپايي ها براي قراردادهاي تجاري با ايران از يكديگر سبقت مي گيرند. لذا اين گونه نيست كه امريكا بتواند قضيه را كش بدهد بلكه دنبال امتيازگيري بيشتر است و غربي ها به اين نتيجه هم رسيده اند كه يك كشور وقتي تحت فشار قرار بگيرد استعدادهاي دروني اش شكوفا و خودكفا مي شود. اين امر در طول تاريخ بسيار رخ داده است. چين مدت ها به شوروي متكي بود. اما با قطع همكاري شوروي با چين، اين كشور روي نيروي كارش حساب جديدي باز كرد و درباره آن برنامه ريزي كرد و لذا يك جهش اقتصادي و فني در اين كشور ايجاد شد. امريكا و اروپا به اين تجربيات واقفند.

با وجود موفقيت هاي دولت در اين ماه ها ما شاهد حملات سازمان يافته افراطيون هم هستيم. اين افراد از همه چيز دولت ايراد مي گيرند. با وجود موفقيت هاي هسته يي خواهان عزل وزير خارجه هستند. لايحه بودجه يي كه به موقع داده شد و كارشناسي بود اما از طرف نمايندگان مورد انتقاد قرار گرفت. در نهايت مي توان گفت دولت در حال حاضر با پديده يي به نام «مجلس ناراضي» مواجه است. مجلس از هيچ كار دولت راضي نيست و با وجود آنكه وعده حمايت از دولت را مي دهد اما در عمل عده يي در مجلس در حال ايجاد چالش براي دولت هستند. ارزيابي شما از اين چالش ها چيست و فكر مي كنيد دولت چگونه بايد اين اختلافات را مديريت كند؟

ما چند مدل افراطي داريم كه بايد ميان آنها تفكيك قايل شد. نبايد به همه افراطيون به يك چشم نگاه كرد. بعضي از افراطيون بر اساس اعتقادات خاص و بينش خود برخورد مي كنند، اين افراد آدم هاي بدي نيستند بلكه نظر واقعي شان را مطرح مي كنند لذا هر فردي كه به آزادي انديشه اعتقاد دارد بايد به اينها احترام بگذارد. من به سهم خودم براي اين افراد احترام قائلم چراكه افرادي هستند كه خالصند اما ممكن است ديدگاه شان را ما نپسنديم.

ولي اين يك پروسه دو طرفه است و اين گروه هم بايد به ديدگاه طرف مقابل شان احترام بگذارند. اين طور نيست؟

بله. حالااز ناحيه ما بايد برخورد احترام آميز با آنها صورت بگيرد. اگر حرفي مي زنند بر اساس اعتقادات، احساس مسووليت و نگراني هايشان است. ممكن است در عرصه سياست خارجي مته به خشخاش بگذارند و به احتمالاتي كه وجود دارد توجه ويژه داشته باشند. مسوولان بايد اين بدبيني ها را مورد توجه قرار دهند و وزارت خارجه نبايد از اين گونه اعتراضات يا ديدگاه ها كمردرد بگيرد يا قهر كند. بلكه بايد استقبال كند و بايد از همين ديدگاه ها عليه طرف خارجي اش استفاده كند. توضيح دهد كه بخشي از جامعه ما اين انتظارات را در مذاكرات دارند و مطرح كنند گرچه نماينده اكثريت جامعه هستند اما اين گونه نيست كه نظرات قشري از جامعه را ناديده بگيرند. در واقع بايد گفت كه يك مديريت خوب مي تواند از اين دسته از افراطيون استفاده كند. به افراطي گري بايد به عنوان يك واقعيت در جامعه نگاه شود. ممكن است تعداد محدودي هم نباشند كه اين ديدگاه را دارند. ممكن است پشت سر اين ديدگاه هايي كه به صورت اعتقادي مطرح مي شود تعداد زيادي از جمعيت وجود داشته باشند. بنابراين نبايد حضور اين افراد در جامعه را يك نقطه منفي دانست بلكه بايد از اين ظرفيت استفاده خوب كرد.

يعني عقايد مختلف جامعه يك ظرفيت است به شرطي كه مديريت شود؟

بله. يك مدير خوب مديري است كه ديدگاه هاي مختلف را در جامعه به رسميت بشناسد و به نحو مطلوب از آنها استفاده كند. در حال حاضر كه در حال مذاكره با غرب هم هستيم اين بخش از ديدگاه هاي افراطي بايد به عنوان يك اهرم فشار در مذاكرات مورد استفاده قرار گيرد. نبايد طرف مقابل ما فكر كند كه مي تواند به هر شكلي كه مي خواهد امتياز بگيرد. بنابراين وزارت خارجه و كلامجموعه دولت بايد به اين ديدگاه ها احترام بگذارد و آن را در معادلات سياسي بين المللي در نظر بگيرد. اين واقعيت در تمام جوامع هست. در امريكا مي بينيم كه شرايط به همين شكل است و آنها هم يكسري «باز» و يكسري «كبوتر» دارند. رقابت ميان آنها هم هست. عده يي مي خواهند مسائل حل شود و عده يي هم مي خواهند حل نشود و امتياز مي خواهند.