حمله به نظام سیاسی به نام دفاع از اجتماع از طریق تعمیم

گروه اجتماعی: اصلِ تعمیم و تسری برای آنچه در حوزه نظری و عملی اتفاق می افتد یکی از اصول مکتب اثبات گرایی در حوزه روش شناسی است. اما اینکه تعمیم تا چه حد و تا چه اندازه می تواند در عرصه هایی مانند عرصه اجتماعی و سیاسی و حتی انسانی موفق باشد و قابل تأیید و تأکید قرار گیرد مسئله ای است که نیاز به بررسی و ارزیابی های تحلیلی دارد. در یک نگاه کلی و اجمالی می توان اینگونه گفت که تعمیم آنچه در حوزه های مذکور رخ می دهد امری اشتباه و غیر علمی است؛ چونکه تلقی از مسئله تعمیم باید بر مبنای مواردی رخ دهد که عمدتاً آماری بوده و بر حسب مباحث ریاضی رخ می دهد نه اصول و برداشت های مبنی بر تفسیر.

به گزارش بولتن نیوز، آنچه مسلم و بدیهی می باشد این است که منتقدان، مخالفان و دشمنان نظام اسلامی همواره تلاش دارند تا از هر گزاره و متغیری ولو مورد وثوق و پذیرش عمومی جهت وارد کردن اتهام و آسیب رسانی به ساختار سیاسی و نظام اسلامی استفاده کنند و در این مسیر از هیچ گونه ابزار و وسیله ای دریغ نمی کنند. این بدان معناست که این گروه از جریانات که با نام منتقدان و مخالفان و دشمنان به اتهام پراکنی علیه نظام اسلامی مشغولند مقیاس فعالیت های تبلیغاتی شان را میزان اثرگذاری کنش وزری هایشان قرار داده اند نه واقعیت پردازی ها یا پردازش های علمی از سوژه های مورد نظر.

طرح و راه اندازی پارک ها و مکان های تفریحی مخصوص بانوان یکی از موضوعاتی است که اخیراً مورد توجه جریانات مذکور قرار گرفته و با سم پاشی های هدف دار درصدد تخریب و وارد سازی اتهامات در این باره به سمت سیستم و ساختار سیاسی حاکم هستند. این در حالی است که اتفاق مذکور از جمله اتفاقاتی است که نه تنها مورد استقبال عمومی قرار گرفته بلکه به نوعی زمینه های رفاه و آسودگی خاطر گروه های هدف یعنی زنان و بانوان را نیز فراهم کرده است.

عنوان«پارک های تک جنسیتی» یکی از مطالبی است که با اهداف و اغراض سیاسی اخیراً توسط «نفیسه ایمانی» منتشر شده است. وی در این مطلب، اقدام برخی از ارگان ها مانند شهرداری ها را در فراهم سازی بسترهای فراغت و تفریح سالم و آزاد برای بانوان را زیر سوال برده و با تشابه سازی این بوستان ها به پادگان نظامی، فهرستی از ممنوعیت های موجود در آن را مصداقی از تشابه عنوان کرده است.

واقعیت امر این است که آنچه با نام تشابه سازی در مطلب مذکور از سوی ایمانی لیست شده و مصادیقی را در آن باره ارائه داده است تشبیه نادرست و اشتباهیست چونکه اولاً پس زمینه های طراحی و احداث آنها با هم متفاوت است و ثانیاً اینکه کارکردها متفاوت می باشد. بنابراین از منظر و بستر مذکور، هدف اصلی از تشابه سازی ها وارد کردن اتهام و هجمه به نظام و ساختار سیاسی است و ارائه مصادیق تنها بهانه ای برای بسط گزاره تحلیلی از سوی وی بوده است. در واقع نسبت دادن شرایط و مقررات (بوستان های زنانه)به عنوان یک اصل که در همه جا رعایت می شود، به مقررات و قوانین و مدیریت و اداره کشور اصل تشبیهی نویسنده یادداشت«پارک های تک جنسیتی» است.

در حقیقت آنچه از رهگذر تشبیهات مذکور جهت هجمه وارد کردن به نظام سیاسی به عنوان هدف مورد نظر رخ می دهد آشفته سازی مسیر درک، پویش و پردازش سوژه مذکور از سوی مخاطب می باشد. بطوریکه مخاطب با این رویداد تحلیلی در مسیر محاسبات خود گرفتار تصورات، برداشت و تحلیل های راهبردی اشتباهی می گردد که وجه بارز و رایج آن مصداقی در عرصه سیاسی – مدیریتی ندارد. در واقع انگیزه های نگارش اینگونه مطالب با اغراض سیاسی، به آفتی مهم جهت فهم درست مسائل اجتماعی از سوی مخاطبان عمومی خواهد شد.

در واقع تغییر مسیر و منحرف سازی افکار عمومی از درک هدف اصلی از راه اندازی اینگونه پارک ها ازیکسو، در کنار سازماندهی یک تقابل متافیزیکی اجتماعی در مقابل نظام سیاسی بدون تشریح شرایط و موقعیت جامعه شناختی اتفاق مذکور و نادیده گرفتن تعمدی مسائل عرفی و رسومی از سوی دیگر، موضوعی است که زمینه های نگارش اینگونه مطالب را فراهم می آورد. به عبارت بهتر اینگونه مطالب سیاسی سازی سوژه ها از بستر اجتماع و مسائل اجتماعی را، متغیری جهت طرح مسئله خود می دانند که در راستای پروژه جنبشی سازی جامعه از آنها استفاده می کنند.