گروه سیاسی: سالهاست که واژه «تحریم» به شاهبیت کلام مدیران اقتصادی و صنعتی ایران تبدیل شده است. این کلمه، رمزآلودترین و در عین حال، راحتترین پاسخ برای هر بحران و ناکامی است؛ سپری فولادین برای پنهان کردن ضعف مدیریت، توجیهی برای فسادهای سیستماتیک و مُسکنی برای افکار عمومی پرسشگر. هر زمان که چرخ کارخانهای از حرکت باز میایستد، سفره مردم کوچکتر میشود یا پروژهای ملی به بنبست میرسد، یک پاسخ از پیش آماده در جیب مدیران وجود دارد: «تحریمها اجازه ندادند!»
به گزارش بولتن نیوز ،اما در همین سرزمین و زیر سقف همین آسمان تحریمزده، اتفاق دیگری در حال وقوع است که تمام این رشتهها را پنبه میکند. جوانان این مرز و بوم بر روی تشک کشتی، کاری میکنند کارستان. آنها نه تنها در برابر حریفان خود، بلکه در برابر تمام محدودیتهای ناشی از تحریمها قد علم میکنند و قهرمانی جهان را هم در آزاد و هم در فرنگی به طور همزمان به ارمغان میآورند.
اینجاست که سوال اساسی مطرح میشود: کشتیگیر ایرانی و مدیر صنعتی ایرانی، هر دو تحت فشار یک تحریم واحد فعالیت میکنند. چرا اولی بر قله جهان میایستد و دومی حتی در مدیریت بازار داخلی خود عاجز است؟ چرا ورزشکار ما تحریم را به فرصتی برای اثبات غیرت و توانایی خود تبدیل میکند، اما مدیر اقتصادی ما آن را دستاویزی برای پنهان کردن دزدیها و کارنابلدیهای خود قرار میدهد؟
پاسخ روشن است. تحریم واقعی، نه در وین و واشنگتن، بلکه در اتاقهای مدیریتی و ذهنهای پوسیدهای است که خلاقیت، ریسکپذیری و شایستهسالاری را قربانی روزمرگی و حفظ منافع شخصی کردهاند. فدراسیون کشتی ثابت کرد که با اراده، برنامهریزی دقیق، مبارزه با فساد و میدان دادن به شایستگان، میتوان از سد هر تحریمی عبور کرد. آنها به جای بهانهتراشی، بر نقاط قوت خود تمرکز کردند و استراتژی خود را بر مبنای «توانستن» بنا نهادند، نه «نمیشود».
اما در بخش اقتصاد و صنعت چه میگذرد؟ در این بخش، «تحریم» به یک فرهنگ تبدیل شده است. فرهنگی که به مدیر اجازه میدهد به جای تلاش برای یافتن راهحلهای نوآورانه، تنها صورت مسئله را پاک کند. این فرهنگ، فساد را تحت عنوان «دور زدن تحریمها» توجیه میکند و ناکارآمدی را به گردن دشمن خارجی میاندازد تا هیچکس مجبور به پاسخگویی نباشد.
موفقیت تاریخی کشتی ایران، فراتر از یک دستاورد ورزشی، یک بیانیه سیاسی و مدیریتی است. این قهرمانی، سیلی محکمی است بر صورت تمام مدیرانی که سالهاست پشت بهانه تحریم سنگر گرفتهاند. کشتی به ما نشان داد که مشکل اصلی نه بیرون از مرزها، که در داخل است؛ در فقدان مدیرانی با تفکر «پهلوانانه» که برای پیروزی بجنگند، نه مدیرانی که قبل از شروع مسابقه، باخت خود را گردن داور و زمین و زمان میاندازند.
زمان آن رسیده که از مدیران اقتصادی و صنعتی کشور همانگونه مطالبه کنیم که از ورزشکارانمان انتظار داریم: جنگیدن برای افتخار ایران، حتی در سختترین شرایط. هر مدیری که امروز از تحریم به عنوان تنها دلیل شکست خود نام ببرد، یا علم مدیریت نمیداند یا ارادهای برای موفقیت ندارد و در هر دو صورت، باید تشک مدیریت را برای پهلوانان واقعی خالی کند.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com