هیچ طرحی برای مدیریت جنگل‌های هیرکانی تهیه نکرده‌ایم

به گزارش بولتن نیوز به نقل از ایسنا، رسول اشرفی‌پور در سلسله نشست‌های «باید و بایدهای جنگل و معرفی طرح مدیریت پایدار جنگل‌های هیرکانی» که روز شنبه ۲۰ اردیبهشت در دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران در کرج برگزارشد، اظهار کرد: در عرصه عمل به یک فن مهندسی در ارتباط با چگونگی شیوه‌های جنگل شناسی دست پیدا کرده‌ایم و نمونه آن معرفی یک جنگل مدل براساس شرایط اقلیمی است که از نظر آکادمیک و اجرایی یک سرمایه است.

وی افزود: بسیاری از شیوه‌های جنگل شناسی که قصد پیاده سازی آن را در جنگل‌های هیرکانی داشتیم، توسط بسیاری از کارشناسان به صورت عینی و در سطح عرصه به صورت جنگل مدل پیاده سازی شد و به نوعی به یک فهم مهندسی در اجرایی شیوه‌های جنگل شناسی دست پیدا کردیم.

اشرفی پور افزود: از سال ۷۳ به بعد مدل جنگل شناسی همگام به طبیعت را اجرا کردیم و با در نظر گرفتن مسائل طبیعت اظهار نظر و راهکار ارائه داده می‌شد، از این رو طرح های جنگلداری یک سرمایه بود.

معاون امور جنگل سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری بیان کرد: اما از سال ۹۲ بعد تمام این رشته را گسستیم و به این سرمایه‌ها توجه نکردیم و در حال حاضر هم از بهترین طرح‌های جنگلداری صحبت نمی‌کنیم.

وی بیان کرد: در حوزه تعاونی‌های جنگل‌نشین کارهای بسیار خوبی صورت گرفته است، به طوری که حدود ۱۷ تعاونی جنگل‌نشین فعالیت‌های خوبی در عرصه‌های تخریب شده و رها شده انجام دادند. در واقع هر جا که به شکل تعاونی وارد نشدیم به نوعی عملا توده جنگل را از دست دادیم.

اشرفی پور گفت: به واسطه بعضی از تعاونی‌های مهم در قالب بسیج محلی، توانمندسازی و توجه به تکنیک‌های بازسازی جنگل توانستیم از جنگل محافظت کرده و به سمت طبیعی و مثبت خود سوق دهیم. این اقدامات از جمله جنگل‌های مدلی بوده که اجرا شده است.

وی افزود: متاسفانه به دلیل توقف بهره برداری چوبی از جنگل‌های شمال و از بین بردن ساختار مدیریت فنی و اجرایی جنگل‌های شمال کشور، نسبت به این سرمایه نزدیک به یک دهه است که بی تفاوت هستیم.

وی ادامه داد: طرح تنفس جنگل براساس یک امر و دستور بود و سازمان منابع به عنوان یک سازمان اجرایی در بدنه دولت مکلف به اجرای این کار شد. زمانی که طرح‌های جنگلداری متوقف شد، توجه‌ها به وضعیت شغلی ۲۰۰۰ نیروی شاغل حفاظتی و طرح جایگزینی جلب شد و نظرها بر این بود که توقف سایر طرح‌ها باید به یکباره انجام شود.

اشرفی پور یاد آورشد: برخی از مجریان صلاحیت اجرای طرح‌های جنگلداری را نداشتند و این بیشترین ضربه را به مدیریت اجرایی جنگل‌های شمال زد. در واقع مدیریت اجرایی در دهه ۷۰ تا ۸۰ دست افرادی بود که هیچ صلاحیت فنی، اجرایی، مالی و اجتماعی در حوزه مدیریت جنگل‌های شمال نداشتند.

وی ادامه داد: از سال ۹۴ تا ۹۶ طرح‌هایی در مورد آینده مدیریت اجرای جنگل‌های شمال پیشنهاد شد که بر سه محور صیانت جنگل و تقویت ساختار نظارت، تهیه طرح‌های جامع و چند منظوره و دیگری حفاظت محض از جنگل‌های هیرکانی بود و در نهایت تهیه و اجرای طرح‌های چند منظوره در سطح حوزه آبخیز یا مدیریت پایدار جنگل انتخاب شد.

وی با بیان اینکه در هر دوره به اصلاح و بازنگری طرح‌های جنگلداری نیاز داریم، بیان کرد: نمی توانیم برای تمام ۱۱۴ حوزه آبریز طرح تهیه کنیم و این نکته مهمی است. از سوی دیگر در حوزه مدیریت جنگل اعتبار طرح دو سال است و پس از آن نیاز به بازنگری دارد.

معاون امور جنگل سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور یادآور شد: تاکنون هیچ طرحی برای مدیریت جنگل‌های هیرکانی تهیه نکرده‌ایم. این موضوع قابل راستی آزمایی است.

وی گفت: یکی از نقدهای وارد به حوزه مدیریت آبخیزداری این است که مدیران حوزه آبخیز به نوعی هنوز هم شکل مناسب خود را پیدا نکرده‌اند چون تکالیفی برای آنها تعریف نشد. در حالی که طبق سند مدیریت پایدار وظایف زیادی دارد.

وی مطرح کرد: متاسفانه در بسیاری از حوزه‌ها و روستاها نه مردم و نه مدیریت آبخیز یکدیگر را نمی‌شناسند و گویی این مدیریت اسمی است. در حالی که حداقل گام مدیریت آبخیز اعتمادسازی در جوامع محلی است.