کد خبر: ۸۴۰۲۱
تاریخ انتشار:

روز نكبتی بدون هیاهو

امسال، مراسم ها در لبنان صرفا در شمال رود لیتانی(كیلومترها دورتر از نقطه صفر مرزی) خلاصه می شود و دیگر هیچ گونه راهپیمایی و تظاهراتی در كنار سیم های خاردار انجام نخواهد شد.

به گزارش ایرنا از بیروت، پانزدهم ماه می هر سال روزی است كه ملت فلسطین بار سنگین غم ، درد و خاطرات سهمگینی كه روز نكبت سال 1948 (اخراج فلسطینیان از سرزمین شان) برایش به ارمغان آورده را به خوبی احساس می كند.

 

روز نكبتی كه آنها از سرزمین، خانه ها و املاكشان با توطئه ای بین المللی و عربی رانده و با تروریسم، كشتار و اشغالگری صهیونیست ها روبرو شدند تا صهیونیست ها بتوانند طرح های استعماری خود را با تسلط بر سرزمین های عربی اجرا كنند و رژیم نژاد پرستانه خود را بر ویرانه های وجود فلسطینیان بنا سازند.

 

سالروز این حادثه و حماسه اردوگاه نشینان فلسطینی، امسال همچون سال گذشته نیست چرا كه سال گذشته آنها با حركت به سوی مرزهای لبنان با فلسطین اشغالی، در كنار سرزمین خود به تظاهرات پرداخته و اسم جنبش خود را 'بازگشت به فلسطین' گذاشتند.

 

امسال، مراسم ها در لبنان صرفا در شمال رود لیتانی(كیلومترها دورتر از نقطه صفر مرزی) خلاصه می شود و دیگر هیچ گونه راهپیمایی و تظاهراتی در كنار سیم های خاردار انجام نخواهد شد.

 

سال گذشته در شصت و سومین سالروز نكبت فلسطین، هزاران اردوگاه نشین فلسطینی در لبنان رو به سوی مرز در منطقه 'مارون الراس' و در نزدیكی شهرك صهیونیستی 'افافیم' آوردند.

 

سال گذشته در روز نكبت، جوانانی را دیدیم كه در حال خنثی سازی مین بودند تا به نزدیك ترین نقطه رسیده و به مقابله با سربازان اسراییلی بپردازند؛ سربازانی كه تا بن دندان مسلح بوده و مردمی كه نهایت سلاحشان اراده و سنگ بود تا در مقابل گلوله هایی كه سینه هایشان را هدف می گرفت، بایستند.

 

آن روز، سنگ های كوچك در دست جوانان بزرگ فلسطینی كار خود را كرد و ترسی بزرگ در دل سربازان صهیونیست انداختند و نتیجه روز نكبت سال گذشته شش شهید و ده ها زخمی فلسطینی در لبنان بود.

 

در اردوگاه عین الحلوه كه دو تن از جوانانش به نام های 'عماد ابوشقرا' و 'عبدالرحمن صبحه' از جمله این شش شهید هستند، هنوز عكس هایشان بر فراز خیابان ها بوده و با وجود گذشت یك سال از سالروز 'نكبت نكبت' همچنان فلسطینیان به این امر ایمان دارند كه باید با خون و قربانی دادن موضوع وطنشان را زنده نگه داشته و آن را برای نسل های پس از خود به میراث بگذارند.

 

'سعید صبحه' پدر شهید عبدالرحمن صبحه كه یك مبارز بازنشسته در جنبش فتح بوده، در گفتگو با خبرنگار ایرنا می گوید: شهادت این شش تن، نه بار اول بوده و نه آخرین بار خواهد بود چرا كه حقیقت عیان خواهد شد و برای آن باید خون داد.

 

وی می افزاید: اگر تمامی كشورهای عربی كه با رژیم اسراییل هم مرز هستند، مرزهای خود را می گشودند، این رژیم از ملت های عرب شكست سختی می خورد.

 

صبحه حادثه سال گذشته مارون الراس را شرافتی برای جوانان دانست و می گوید: این حادثه آتش انقلاب را در دل جوانان ما مجددا روشن ساخت و اینگونه فعالیت ها گام هایی رو به جلو به سوی قدس است.

 

این پدر شهید در پایان سخنانش می گوید كه خداوند شش پسر به او عطا كرده و اگر بتواند تمامی آنها را به مرز فرستاده تا فدای خاك و سرزمینشان شوند.

 

در اردوگاه عین الحلوه و دیگر اردوگاه های فلسطینی نشین، امسال نیز مراسم هایی به مناسبت این روز برگزار می شود.

 

'عصام حلبی' مدیر كل انجمن اردوگاه نشینان فلسطینی، در این باره می گوید: احیاء یاد این روز، نهال فرهنگ حق بازگشت را در دل نسل های جدید می كارد و این امر طرح وطن جایگزین را بی اثر می سازد.

 

وی می افزاید: تظاهرات مسیر بازگشت در تمام اردوگاه های فلسطینی نشین در لبنان و دیگر كشورهای همسایه با سرزمین های اشغالی، تعبیری از رغبت حقیقی به بازگشت به خانه و دیار بوده و حركت به سوی مرز نشان از این داشت كه جوانان فلسطینی خواهان این هستند كه صفت آواره را از خود برداشته و حق شهروندی فلسطین را باز یابند.

 

'خلیل علی' كه در اردوگاه 'الرشیدیه' در جنوب صور زندگی می كند، می گوید كه مسیر بازگشت در سال گذشته یك فعالیت ملی بود كه نشان از آزادی و استقلال خواهی ما داشت و اینكه یك فلسطینی به هیچ وجه وطن خود را هر چند نسل ها انجامد، فراموش نخواهد كرد.

 

'حسن میعاری' از ساكنان اردوگاه برج شمالی می گوید: 15 می بزرگترین درد ملت فلسطین است.

 

وی كه در كارگاه آلومینیوم سازی خود عكس هایی را از 'سید حسن نصرالله' دبیر كل حزب الله لبنان و 'یاسر عرفات' رییس فقید تشكیلات خودگردان فلسطین، نصب كرده می افزاید: هر عاشقی در وصف لیلای خود می سراید و ما فلسطینی ها هم ندای سرزمین خود را سر می دهیم و باید بدانیم كه تظاهرات سال گذشته قدرت نسل جدید را به رخ همه كشید.

 

'مصطفی شریده' ساكن اردوگاه 'المیه' در صیدا نیز شهادت این اشخاص را كه برای اولین بار از سال 1982 میلادی در مناطق مرزی اتفاق افتاد، نمونه ای كوچك از مسیر بازگشت بزرگ فلسطینیان دانسته و می گوید: این امر اثبات كرد كه اگر به آوارگان فلسطینی نیز فرصتی مانند فلسطینیان ساكن در كرانه باختری و نوار غزه داده شود، به مسئولیت خود در قبال وطنشان عمل خواهند كرد.

 

'آمنه عبدالرحمن' مادر شهید عماد ابوشقرا نیز با تاكید بر اینكه خود وی بوده كه پسرش را به رفتن به مارون الراس تشویق كرده، می گوید: پسرم قبل از رفتن فیلم 'دره گرگان' را كه در موضوع جنگ اعراب با اسراییل است، مشاهده كرد و بر این یقین بودم كه وی از سیم های خاردار بالا رفته تا وارد فلسطین شود.

 

وی با اشاره به اینكه بسیار به فرزندش مشتاق بوده، چنین می گوید: وقتی یاد پسرم می افتاد به سرعت مادران فلسطینی كه فرزندانشان مقابل آنها به شهادت رسیده اند به خاطرم می آیند و می فهمم كه من تنها قطره ای از دریای بیكران فلسطین هستم.

شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.

bultannews@gmail.com

نظر شما

آخرین اخبار

پربازدید ها

پربحث ترین عناوین