آدم های این فیلم مقوا هستند!

به گزارش سرویس فرهنگ و هنر بولتن نیوز؛ اولین برنامه «هفت» در سال 1391 با نقد فیلم «انتهای خیابان هشتم» آغاز شد. این جلسه با حضور جیرانی مجری برنامه،علیرضا امینی کارگردان فیلم و مسعود فراستی منتقد همیشگی برنامه شکل گرفت که از همان ابتدا انتقادهای شدید خود را نسبت به این فیلم آغاز کرد. مبحث این جلسه در ابتدا با تحلیل فیلمنامه و شخصیت های آن آغاز شد. فراستی درباره فیلمنامه این فیلم گفت: فیلمنامه اساسا مشکل دارد چون با یک سری خرده قصه روبرو هستیم که هیچ کدام به سامان نمی رسند.او در ارتباط با شخصیت های فیلم گفت: شخصیت های فیلمنامه مشکل دارند؛حامدبهداد کیست و رابطه اش با زنش چیست و آن یکی زن دیگر در این میان چه نقشی دارد؟ یا شخصی که در پمپ بنزین است کیست و با اینها چه رابطه ای دارد.فراستی متذکر شد: این فیلمنامه بر مبنای چه در ذهن نویسنده یا شخص تو به عنوان کارگردان شکل گرفته است؟....علیرضا امینی درباره فضای فیلمنامه گفت: من بهاین نکته فکر رکدم که چطور می شود آدم ها را در یک شرایط خاص قرار دهیم. او ادامه داد: من خواستم آدم هایی را نشان دهم که که چطور در ظرف مدت 48 ساعت چگونه تغییر هویت می دهند.امینی گفت: این آدم ها باید در ظرف دو روز این مبلغ را فراهم کنند و به همین دلیل هم من از شخصیت ها فاصله گرفتم و به سمت حادثه رفتم چون نمونه این آدم ها را در جامعه خودمان دیده ام. وی با تاکید بر حادثه در این فیم گفت: من در اینجا حوادث را در درجه اول قرار دادم و شخصیت ها را در درجه دوم قرار دادم چون از نظر من حوادث مهم تر هستند و در جامعه ما به وفور دیده می شوند. امینی درباره شخصیت های فیلم گفت: شما هیچ ابهامی در این شخصت ها نمی بینید و فیلم با ریتم تند آغاز می شود و زمان کمی که در اختیار این افراد هست،در همان ابتدا آشکار می شود.

فریدون جبرانی در رابطه با قصه فیلم گفت: ما در اینجا چند شخصیت را می بینیم که در یک موقعیت بحرانی تلاش می کنند تا هر کدام برادر نیلوفر را نجات دهند. امینی در ادامه این صحبت ها گفت: در این فیلم بیش تر از همه تلاش شخصیت ها برای به دست آوردن پول برای من مهم بوده چون قصد داشتم شرایطی که این آدم ها را به این کار واداشته است را به نمایش بگذارم. مسعود فراستی در ادامه بحث شخصیت گفت: آدم ها زمانی برای ما مهم می شوند که ما بتوانیم از آنها نکته خاصی را ببینیم.امینی در همین باب گفت: اتفاقا من می خواهم بگویم که شرایط مهم تر است. فراستی بلافاصله در ادامه همین نکته گفت: این که شرایط مهم تر از شخصیت است،اساس اشتباه است. وی گفت : ما یک سری اصول داریم و اگر می خواهیم احساسات یک فرد را نشان دهیم و بگوییم که به طور مثال نیلوفر کفش برادر خود را در بغل می گیرد،باید دلیل برای آن وجود داشته باشد و این که مثلا این شخصت قرار است با این کار از چه چیزی دفاع کند. با بالا گرفتن این بحث جیرانی ازاین دو نفر خواست تا ادامه بحث را به بعد از تماشای گزارش مردمی موکول کنند.

» گزارش مردمی

آنچه که از گزارش های مردمی دریافت شد بیش از همه بر بازی های بازیگران استوار بود و همچنین پایان داستان فیلم که اکثریت با آن ارتباطی برقرار نکرده بودند. اکثر مردم به واقعیت های اجتماع و تلخی هایی نظر داده بودند که به خوبی توانسته بود آنها را به نمایش بگذارد. جالب توجه بود که اکثر تماشاگران این فیلم را اثری خوب و مورد توجه بیننده می دانستند و رای منفی در بین نظرات کمتر دیده می شد.

در دامه بحث نقد فیلم جیرانی بحث را آغاز کردو درباره پیرنگ و طرح داستان گفت: این فیلم جزء خرده پیرنگ به حساب می آید که قهرمان منفعلی دارد.فراستی درباره این نکته و پاین فیلم گفت: این فیلم پایان ندارد نه این که پایان باز دارد چون این فیلم باید بر اساس شخصیت پیش می رفت. او درباره طرح داتسان بر مبنای شخصیت به علیرضا امینی گفت: آزادی تو تا جایی هست که مخاطب فهمیده شود؛یعنی تا جایی که من را مخاطب خود بدانی و فیلم بسازی نه این که برای دل خودت فیلم بسازی. او درباره محکم بودن قصه فیلم گفت: آدم های قصه باید چفت و بست داشته باشند. علیرضا امینی درباره این مشکللت گفت: وضعیت اکران فیلم من و اصلاحیه هایی که بر وری آن انجام شد، به شکلی بود که باعث شد به جای آن که من بخواهم الان درباره فیلم صحبت کنم،ذهنم هشتاد درصد درگیر نکات دیگری به غیر از نکات فیلم باشد.جیرانی به این گفته اعتراض داشت و از امینی خواست تا به جای پرداختن به مسایل حاشیه ای به وضعیت داستان فیلم خود بپردازد. نکته بعد درباره به کارگیری دوربین روی دست بود که فراستی باز هم اعتراض خود را نسبت به این بخش اعلام کرد.امینی درباره این موضوع گفت: من با توجه به محتوای داستان فیلم دوربین روی دست را به کار بردم. فراستی در این ارتباط گفت: دوربین روی دست به هیچ وجه اظطراب درونی آدم ها را به نمایش نمی گذارد.او گفت : این وضعیت باید مثلا در یک فیلم جنگی و یا مستند جنگی ارائه شود که مجبور است .ضعیت را به این شکل نشان دهد.امینی در ادامه این بحث گفت: این نکته فقط دیدگاه شماست و من نمی توانم فیلمم را بر اساس ذهن شما بنویسم و بسازم. فراستی گفت: این آدم ها مقوا هستند وهیچ کدام از شخصیت ها به آدم های گوشت و پوست داری که مساله دار هستند و اکت معینی دارند تبدیل نمی شوند. او درباره شرایط و اهمیت حوادث گفت: تو دچار این مشکل شده ای که لحظه حادثه بیش از شخصیت برایت اهمیت پیدا کرده است. وی گفت: حزییات شخصیت ها باید درست تر از آب دربیاید تا من بدانم قصه چیست چون رفاقت شخصیت ها هم روی هواست. فراستی متذکر شد: من باید بدانم که مثلا سعید تا چه اندازه اهمیت دارد که همه شخصیت ها برایش کاری انجام می دهند و تو باید علت آن را به بیننده نشان دهی. امینی  در ادامه گفته فراستی گفت: من در این فیلم آدم هایی را به نمایش گذاشته ام که روز اول پول قرض می گیرند، روز دوم تحقیر می شوند و در روزسوم که به شدت انسانی رفتار کرده بودند ،تبدیل به یک آنارشیست می شوند. فراستی در انتهای بحث جلسه گفت: فیلم تو به شدت هدر شده است چون نه روابط و نه شکل گیری شخصیت ها خوب از آب درنیامده است.

پس از آن به علت اتمام وقت بحث نقد به پایان رسید و مهمان بعد که حبیب کاوش بود در برنامه حضور پیدا کرد. بحث درباره اکران فیلم های نوروز و تلخ بودن برخی فیلم ها بود که در ادامه با تماس تلفنی با صادق کوشکی از نشریه یالثارات و فراستی به عنوان منتقد ادامه پیدا کرد. کوشکی با محتوای فیلم هایی مثل "زندگی خصوصی" و "گشت ارشاد" مشکل داشت و آنها را طبق نظر علما توهین به مقدسات اعلام کرده بود.فراستی اما فیلم "گشت ارشاد" را نمونه خوبی می دانست و اعلام کرد که شاید عده ای این فیلم  را به خوبی نفهمیده اند. به علت اتمام وقت و بالا گرفتن بحث،این بحث ناتمام ماند و تماس تلفنی قطع شد.  

 فاطمه فریدن