22 دقیقه صحبت روزانه والدین با کودکان، بسیار کمی است

به گزارش بولتن نیوز، هوشنگ دادگر روز شنبه افزود: میزان کم زمان صحبت و تعامل خانواده‌های ایرانی با کودکان، ورودی‌های زبانی کودکان را کاهش داده و شکل بازی‌ها را تغییر داده است.
وی با بیان اینکه بیشتر درگیری‌های بچه‌ها به بازی‌های کامپیوتری و موبایلی اختصاص پیدا کرده، اظهار داشت:‌ زبان و ارتباطات در تنظیم رفتارهایمان تاثیر دارد، کودکانی که دچار مشکل گفتاری هستند، در دوست‌یابی، همبازی شدن با کودکان دیگر و توجیه آوردن دچار مشکل می‌شوند و سطح ارتباطی کودک کاهش پیداکرده و مجموع آنها اعتماد به ‌نفس کودک را کاهش می‌دهد.
دادگر در خصوص اینکه بسیاری از قدیمی‌ها برای افزایش قدرت کلامی کودکان توصیه می‌کنند که بچه‌ها تخم کبوتر استفاده کنند، ادامه داد: هیچ مطالعه علمی بر اثربخشی مواد تغذیه‌ای در مورد گفتار تاکنون انجام ‌نشده و از آنجا که درمان‌های مبتنی بر شواهد نداریم، نمی‌توانیم بگوییم که مواد غذایی بر افزایش توان کلامی تاثیرگذارند.
وی تصریح کرد: گفتاردرمانی یکی از رشته‌های توان‌بخشی است که مدت‌زمان زیادی قدمت ندارد و حدود 50 سال است که در ایران شناخته ‌شده است اما با این‌ وجود بیش از چهار هزار نفر در این رشته فارغ‌التحصیل شده‌اند و ارزیابی، تشخیص و درمان اختلالات گفتار و زبان را بر عهده ‌دارند.
به گفته دادگر، گفتاردرمانی به بحث درمان اختلالات صدا و حنجره نیز توجه دارد. به همین دلیل می‌توان گفت بحث گفتاردرمانی مربوط به سن خاصی نیست و همه افراد می‌توانند از خدمات گفتاردرمانی استفاده کنند.
دبیر انجمن گفتاردرمانی ایران با اشاره به اینکه یکی از دلایلی که سبب شده خانواده‌ها کمتر به گفتاردرمانی مراجعه کنند نگاه سنتی بزرگ‌ترهای خانواده‌ها به مشکلات گفتاری است ادامه داد:‌ اگر کودکی دچار مشکل گفتار باشد یکی از علل اصلی عدم مراجعه به هنگام خانواده‌ها به درمانگر توسط آن‌ها پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها هستند زیرا در چنین شرایطی آن‌ها این کودک را با فرزند چهار ساله خودشان در 20 سال پیش مقایسه می‌کنند این درحالی است که در سال‌های اخیر ماهیت، علت، شکل و عوامل مختلفی که ایجادکننده مشکلات گفتار و زبان هستند، فرق کرده است.
وی اضافه کرد:‌ اگر به 30 سال قبل در ایران برگردیم می‌بینیم کسی مفهوم ااوتیسم را نمی‌دانست ما حتی در واحدهای درسی دانشگاه هم آموزشی در خصوص اوتیسم نداشتیم.
دادگر افزود: اما از دو دهه قبل، تغییر سبک زندگی، تغییر تعاملات، تغییر فرم‌های ارتباطی، صنعتی شدن و افزایش مشغله‌های خانواده‌ها، سبب شده است بازی‌های بچه‌ها به سمت بازی‌های تکراری و کامپیوتری برود و کودک مدت‌زمان زیادی را جلوی تلویزیون سپری کند و به همین دلیل میزان مکالمه بین بچه‌ها و خانواده‌ها کاهش پیداکرده است.
وی با تأکید بر اینکه مشکلات گفتاری می‌تواند آثار زیادی را بر زندگی کودکان به‌ جای بگذارد، تصریح کرد: مشکلات توجه و تمرکز، اعتمادبه‌نفس و عدم رشد تعاملی کودک ازجمله آثار مشکل اختلال گفتاری است و ازآنجاکه درمان آن قابل‌دسترس شده است انتظار داریم که خانواده‌ها به این مسائل توجه داشته باشند و حتی مشورت ساده گفتار درمان آن را بررسی کند و بنابراین کمکی به خود خانواده شود، زیرا مداخله زودهنگام اثربخشی درمان را بیشتر کرده و طول درمان را کوتاه می‌کند.
دادگر خاطرنشان کرد: کودکی که در زیر دو سال تاخیر رشد کلامی دارد و به گفتار درمان مراجعه کند راحت‌تر می‌توان آن را درمان کرد و دوره درمان کوتاه‌ می‌شود اما وقتی سن کودک به 5.5 سالگی می‌رسد و در آن زمان کودک به گفتار درمان مراجعه می‌کند طول درمان ممکن است چند سال طول بکشد و راندمانی هم که در سن پایین ممکن است داشته باشد را نیز نخواهد داشت.
دبیر انجمن علمی گفتاردرمانی ایران خاطرنشان کرد:‌ بنابراین هزینه خانواده زیاد می‌شود مشکل تاخیر گفتاری جدی‌تر شده و جواب دهی درمان کاهش می یابد.