تاملی بر صف آرایی ترکیه در برابر داعش و پ.ک.ک؛
آیا موضع ترکیه در مورد تروریست ها عوض شده است؟
تهدید تروریست های داعش به اقدامات تروریستی در ترکیه، تهدید پ.ک.ک به اقدامات نظامی علیه دولت این کشور و قبول هزینه های اقدامات نظامی در بخش هایی از کشورهای سوریه و عراق به بهانه مبارزه با تروریسم، در مجموع شرایط بحرانی قابل تاملی را در برابر دولت آنکارا قرار داده است.
گروه بین الملل - تهدید تروریست های داعش به اقدامات تروریستی در
ترکیه، تهدید پ.ک.ک به اقدامات نظامی علیه دولت این کشور و قبول هزینه های
اقدامات نظامی در بخش هایی از کشورهای سوریه و عراق به بهانه مبارزه با
تروریسم، در مجموع شرایط بحرانی قابل تاملی را در برابر دولت آنکارا قرار
داده است.
به گزارش بولتن نیوز، اقدامات همزمان داعش و عناصر وابسته به حزب کارگران کرد ترکیه موسوم به پ.ک.ک در روزهای اخیر علیه دولت ترکیه و نیز انجام عملیات های هوایی نظامی این کشور در سوریه و شمال عراق به بهانه سرکوب تروریست ها، شرایط بحرانی را در مقابل آنکارا قرار داده که ضمن ایجاد ابهاماتی درباره انگیزه طرف های درگیر، ضرورت ارایه تحلیل های مناسب را اجتناب ناپذیر کرده است.
اما پیش از بررسی موضوع، لازم است در ابتدا مسایل مربوط به پ.ک.ک و داعش به دلیل ماهیت جداگانه آنها، از یکدیگر مجزا شده و این دو به صورت جداگانه مورد بررسی و واکاوی قرار گیرند.
حدود شش ماه پیش عبدالله اوج الان رهبر حزب منحله کارگران کرد ترکیه موسوم به پ.ک.ک که هم اکنون در زندان ایمرالی در این کشور دوران محکومیت خود را سپری می کند، سه نامه مهم خطاب به مردم ترکیه به ویژه کردهای این کشور، جلال طالبانی رییس حزب اتحادیه میهنی کردستان عراق و مسعود بارزانی رییس اقلیم کردستان عراق نوشت.
مضمون این نامه ها مربوط بود به روند مذاکرات صلح در ترکیه، زمینه سازی برای برگزاری کنگره کردهای منطقه و چگونگی مقابله با تهدیدهای گروه تروریستی داعش در کوبانی و شنگال سوریه و موصل و کرکوک در عراق.
یکی از سه نامه مذکور مربوط می شد به راه حل هایی که اوجالان برای حل مساله کردهای ترکیه به مسوولان حزب کردی دمکراتیک خلق ها ارایه کرده بود.
در نامه اوجالان علاوه بر تحلیل های وی از اوضاع ترکیه و نیز جایگاه اکراد این کشور، انتظارات وی با تاکید بر جایگاه اقوام و ادیان در ترکیه و نیز تعریف شهروندی به خصوص برای کردها مطرح شده بود. مضمون این نامه ها آن طور که باید از سوی دولت ترکیه که آن روزها سخت سرگرم مسائل مربوط به سوریه بود، زیاد مورد توجه قرار نگرفت.
شاید کمتر کسی در آن زمان فکر می کرد که پس از گذشت 6 ماه همین اکراد و به خصوص اعضای مرتبط با پ.ک.ک بتوانند تحولات مربوط به صحنه سیاسی و حتی اجتماعی ترکیه را دستخوش تغییر سازند.
شاید اوجلان می دانست که سیاست های غلط ترکیه در حمایت از تروریست های داعش و نیز سختگیری در مورد برخی مطالبات کردهای جنوب شرق این کشور به زودی تبدیل به یک بحران جدی برای آنکارا خواهد شد.
علاوه بر موضوع اکراد، سیاست های حمایتی آنکارا از تروریست های سوری از جمله کمک های تسلیحاتی و آموزش به عناصر وابسته داعش، النصره و سایر گروه های افراطی در سوریه در طول 40ماه گذشته، آتش پنهانی را زیر خاکستر تحولات مربوط به ترکیه به گونه ای پنهان ساخت که کمتر کسی تصور می کرد که این آتش پنهان با این سرعت و این گونه چنان شعله ور شود که خاموش کردن آن نیازمند تحمل مصائب و مشکلات زیاد برای دولت و مردم ترکیه باشد.
قدرت مطلق حزب حاکم عدالت و توسعه که چندی پیش در صحنه سیاسی و انتخابات و واگذاری چند کرسی مجلس، با حضور یک رقیب قدرتمند کرد شکسته شد، عملا دولت را مجبور کرد که درباره سیاست های خود به خصوص در مورد اکراد و کمک به تروریست های افراطی سوری تجدید نظر کند.
تقابل قدرت و تلاش برای برقراری نوعی توازن در عرصه سیاست داخلی از یک سو و نیز تلاش برای خروج از بحران سوریه؛ امری که وقوع آن از قبل پیش بینی شده بود و دور از انتظار هم نبود، از سوی دیگر، موجب تغییر آرایش سیاسی و حتی نظامی و امنیتی آنکارا در داخل و منطقه شد.
هر چند وقوع بحران کنونی در ترکیه از قبل قابل پیش بینی بود، اما سئوال اساسی در اینجا بود که، چرا دولت ترکیه وارد بازی داعش در منطقه شد و چرا به رغم این که همگان تصور می کردند آنکارا به دنبال یافتن راه حلی برای حل مساله اکراد این کشور است، به یک باره همه چیز تغییر ماهیت داد.
ترکیه از یک سو علاوه بر این که به داعش اعلام جنگ داد و به ظاهر دست از حمایت از این گروه برداشت، همزمان با اولتیماتوم به اکراد و آماده شدن برای ورود به خاک سوریه و نیز شمال عراق دوباره خود را رودروی کردها و به خصوص پ.ک.ک. که به صورت گسترده از حمایت در مناطق کردنشین برخوردار است، قرار داد.
برای یافتن پاسخ مناسب به این پرسش ها باید سه مولفه را به طور مجزا و جداگانه مورد بررسی قرار داد.
نخستین مولفه در باره تغییر رویکرد سیاسی ترکیه در منطقه به تعاملات و پیروی سنتی این کشور از سیاست های شرکای غربی به ویژه آمریکا باز می گردد.
روزنامه ملیت پنجشنبه گذشته گزارش داد که گفت وگوهای یک هیات آمریکایی به سرپرستی جان آلن نماینده ویژه باراک اوباما در مبارزه جهانی علیه داعش با قائم مقام وزارت خارجه و مقامات ستاد فرماندهی ارتش ترکیه نتیجه بخش بوده و دو طرف به توافق جدیدی در مبارزه با داعش دست یافته اند.
با اعلام جنگ باراک اوباما رییس جمهور آمریکا علیه داعش، هیچ تردیدی وجود نداشت که آنکارا نیز به عنوان یک شریک مطمئن برای واشنگتن ناچار به تغییر سیاست های خود در برابر گروه های افراطی خواهد بود. اما مقامات آنکارا به خوبی می دانستند که رو در رو قرار گرفتن با تروریست های داعش هزینه هایی را در بر دارد که دولت ترکیه به ناچار باید آن هزینه ها را متقبل شود.
هر چند سازمان اطلاعات و امنیت ترکیه موسوم به میت به مقامات این کشور اطمینان داده بود که تمامی مراکز اقامتی و فعالیتی معارضین سوری از جمله عناصر داعش، در تور امنیتی نیروهای اطلاعاتی قرار دارد، اما همواره بیم حملات سازماندهی شده از سوی این گروه ها که ماهیتی تروریستی دارند، نزد سیاستمداران و مردم ترکیه کاهش نیافت.
زمانی هم که ترکیه حملاتی را علیه داعش به خصوص در مناطق مرزی با سوریه و عراق آغاز کرد این رفتار از سوی عناصر داعش به بدعهدی تعبیر شد و به همین علت داعش نیز متقابلا ترکیه را تهدید به حملات تروریستی و حتی نظامی کرد.
بنابراین اعلام باراک اوباما مبنی بر این که سوریه دیگر اولویت ما نیست، بلکه نابودی داعش اولویت ماست، همانگونه که گفته شد دیر یا زود موجب تغییر سیاست ترکیه در قبال گروه های تروریستی از جمله داعش، البته با پذیرفتن هزینه های مربوطه، می شد که اینک شاهد آن هستیم.
دومین مولفه نیز مربوط به شکل گیری یک قدرت سیاسی جدید به نام «حزب کردی دمکراتیک خلق ها» در صحنه سیاسی ترکیه است.
حزب حاکم ترکیه که بیشتر از یک دهه قدرت مطلق در عرصه های سیاسی این کشور به شمار می رفت، پیش از انتخابات اخیر مجلس ملی پازل سیاست داخلی و خارجی را آن گونه که می خواست، می چید، اما با تقسیم کرسی های مجلس میان سه حزب دیگر این کشور، ناچار قدرت سیاسی را نیز باید میان احزاب دیگر تقسیم می کرد.
مقامات حزب عدالت و توسعه با علم به این که تقسیم قدرت موجب کاهش اقتدار حزب متبوعشان و در نتیجه تغییر پازل قدرت در این کشور به خصوص به نفع اکراد خواهد شد، خود را در شرایط بحرانی دیده و شاید به همین علت برخی تصمیمات زودهنگام درباره برخورد با اکراد و نادیده گرفتن تعهدات قبلی دولت درباره این اقوام را اتخاذ کردند.
بدیهی است مهمترین مشکل پارادوکس درباره هویت قومی کردهای ترکیه است که اولا به عنوان یک شهروند ترکیه در این کشور زندگی می کنند و نخستین خواسته آنها محترم شمرده شدن حقوق شهروندی است، و در ثانی نزد اندیشه «پان ترکیسم» و «ناسیونالیسم ترک» بوده که اساسا کردها در وهله اول ترک هستند ! و در وهله دوم یک کرد ! اکراد همانگونه که اوجالان نیز از دولت خواسته بود، حل موضوع قومیتی و بازگرداندن جایگاه کردها به آنان بوده است.
به هر حال وجود این تفکر سنتی آن چیزی است که همواره موجب بروز نارضایتی میان اقوام کرد بوده که تاکنون بی ارتباط با بحران های مناطق کردنشین ترکیه نیز نبوده است و به همین علت برخی از اکراد معتقدند که سیاست های دولت آنکارا در قبال اکراد بیش از آنکه اصلاحی و با ثبات باشد، متزلزل و نامطمئن است.
سومین مولفه نیز مربوط به آن چیزی است که از سوی عناصر داعش به « بد عهدی دولت آنکارا در قبال گروه های افراطی» نامیده می شود.
گروه های افراطی و به خصوص گروه تروریستی داعش که در روزهای نخستین شکل گیری خود آشکار و پنهان از سوی دولت ترکیه مورد حمایت تسلیحاتی، اقامتی و آموزشی قرار گرفته بود، رفته رفته خود به یک تهدید بزرگ برای منطقه و به خصوص کشورهای حامی تبدیل شد.
حال که ترکیه بنا به اقتضای سیاست، ناچار به رویگرداندن از این گروه شده است، این تغییر سیاست دولت آنکارا از سوی عناصر داعش به بد عهدی و پاره کردن رشته های حمایتی تعبیر شد و به همین علت در واکنشی قابل پیش بینی، ترکیه را تهدید به حملات تروریستی کرد.
هر چند رفته رفته عرصه بر فعالیت عناصر وابسته به داعش تنگ شده و تروریست ها ناچار باید رخت خود را بربسته و به کشورهای خود بازگردند! اما اقدام مقابله ای دولت ترکیه علیه تروریست های داعش را به فال نیک می گیریم، هر چند به نظر نمی رسد آنکارا دستکم در مقطع کنونی بتواند به سادگی بحران پیش آمده را بدون هزینه پیش ببرد و همان طور که کمال قلیچدار اوغلو رهبر حزب جمهوریخواه خلق و بزرگترین حزب مخالف دولت چند ماه پیش گفته بود، دولت (آنکارا) نباید خود را وارد باتلاق حمایت از تروریست ها در سوریه می کرد، چرا که اگر روزی بخواهد خود را از این باتلاق خارج سازد، باید هزینه سنگینی را بپردازد.
از: علیرضا جباری
منبع: ایرنا
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
اما ترکیه حدس نمیزد با این کار قدرت گیری پ ک ک رو رقم بزنه.
پ ک ک موزیانه در زمان های خاص پژاک رو در ایران ایجاد کرد و در زمان خاص در عراق وارد عمل شد و در زمان خاص در سوریه YPGرو تاسیس کرد و در این بین اختلافات کشورهای منطقه به نفع موزی ترین و سرطانی ترین گروهک تروریستی شد.
جالبه در فضای مجازی اعضای پ ک ک و خصوصا پژاک در جهت عادی جلوه دادن جدایی طلبی خود عمل میکنند و این امر رو باید پیگیری کنید...