وقتی نفیر نی از داغ و فراغ حکایت می‌کند

به گزارش بولتن نیوز به نقل از فارس، آلبوم «شوق» شامل تکنوازی نی به نوازندگی «زمان خیری» با بداهه نوازی در آواز ابوعطا و آواز بیات ترک توسط موسسه فرهنگی هنری ماهور منتشر شد. ضبط و میکس و مسترینگ این آلبوم را امیر مردانه انجام داده است. این آلبوم مجموعه‌ای‌ است از چند تکنوازی که در آواز بیات ترک و آواز ابوعطا اجرا و ضبط شده‌اند که به‌جز دو پیش درامد و یک رنگ که فرمی پیش ساخته دارند بقیه قطعات به صورت بداهه اجرا شده‌اند.

در میان مردم، نی به عنوان سازی عرفانی جا افتاده و از ویژگی‌های خوب این ساز این است که انسان را به خلوت خود می‌کشد. صدای پالایش و ادیت نشده نی با صدای ضربات انگشتان نوازنده نی روی ساز و صدای نفس گیری، حسی صمیمی‌تر و زنده‌تر به این اثر داده و شنونده احساس نزدیکی به نوازنده می‌کند گویی کنار هنرمند نشسته‌ و ازین چشمه جوشان هنر، خنک آبی می‌نوشد.

نقطه قوت این آلبوم اجرای غالب قطعات به صورت بداهه است که در جسم و روح نوازنده و حال و هوای زمان اجرا جریان داشته و به اصطلاح «آن اکتیو» نوازنده را منتقل می‌کند و می‌نالند از نفیرش مرد و زن.

آواز ابوعطا را به درستی و به زیبایی در این آلبوم می‌توان شنید. قطعات این بخش سرشار از حس بوده و با سپری شدن تنها چند ثانیه، شنونده غرق افکار و تخیل می‌شود و نی اینها را به سمت و سویی می‌برد که رقت قلب می‌آورد و اخلاق را در درون آدم پررنگ‌تر می‌نماید. در بخش ابوعطا اشارات مکرر به نتهای عرضی، بر شور و احساس قطعات می‌افزاید.

در بخش بیات ترک، آواز بیات ترک که خود سرشار از قابلیت نغماتی از داغ و فراغ و حجران است اینجا نیز به زیبایی از نفیر نی زمان خیری با سوز و گداز برمی‌آید. قطعات این بخش با پختگی و تفکر و تجربه توامان شده و بسیار گوش نواز است. قایم ملایم یا به اصطلاح «فورته پیانو» ی نوازنده در اجرای قطعات به تنوع شنیداری این قطعات کمک کرده است.

از ویژگی‌های ساز نی بازی با پرده‌ها و فواصل موسیقی با مهارت در انگشت گذاری است و با اشاره به بخش‌هایی ریزتر از یک چهارم پرده، الحان و اصواتی تولید می‌شود که با هیچ ساز دیگری با این ویژگی بادی امکان پذیر نیست و زمان خیری این قابلیت را با «قابلیت» به خدمت گرفته است. پیوستگی حسی سرتاسر قطعه از دیگر ویژگی‌های قطعات این آلبوم است که به واسطه عدم اصلاح و ادیت، این حس قطع نمی‌شود و جاریست.

ایرادی که بر این آلبوم وارد است اینکه از حالات و موتیف‌های تکراری، هرچند بر اساس رپرتوار ایرانی، زیاد استفاده شده و می‌توانست از نوآوری بیشتری استفاده شود تا بتوان مخاطبان بیشتری در این آشفته بازار موسیقی‌های باکلام و اقبال عمومی به این ژانر، جذب نمود.

هرچند این آلبوم مشخصا تکنوازی نی است با این وجود برای جذابیت بیشتر می‌توانست از دیگر سازها به صورت اکمپانیمان و کوبه‌ای استفاده شود چرا که امروز آنقدر موسیقی با کلام میان مردم رواج یافته که حتی زیباترین آثار بدون کلام با ارکسترهای حجیم و گسترده و متنوع، موفقیت چندانی بدست نمی‌آورند.