ما هم مرادی کرمانی و آذریزدی داریم

گروه ادبیات،نشر و رسانه، عزت‌الله الوندی علت جهانی نشدن ادبیات کودک و نوجوان ایران را ضعف ترجمه آن دانست و نسبت به کسانی که معتقدند اغلب نویسندگان این گروه سنی فاقد جهان‌بینی خاص هستند‌، انتقاد کرد.

به گزارش بولتن نیوز، این نویسنده کودکان و نوجوانان در گفت‌وگویی، گفت: در مورد بحث جهانی نشدن ادبیات کودک و نوجوان باید گفت ما در بن‌مایه‌ها و از اساس در این موضوع مشکل داریم، چون هیچ مرکز و ناشری وجود ندارد که نسبت به ترجمه آثار این گروه سنی اقدام کند.

این عضو انجمن نویسندگان کودک و نوجوان گفت: هنوز در کشور ما هیچ مرکزی نیست تا اعلام کند که چه مقدار کتاب با چه کیفیت‌هایی در چه سطحی ترجمه شده و یا می‌شوند، چون وضعیت ترجمه در کشور ما مشخص نیست، یعنی در بحث ترجمه ما به لحاظ مادی و معنوی با مشکل مواجهیم. هیچ مرکز یا نهاد دولتی یا خصوصی مسئولیت ترجمه ادبیات کودک و نوجوان را برعهده ندارد و از طرفی کسی هم نیست که به لحاظ اشتیاق قلبی و یا عشق به ایرانی‌ بودن خود نسبت به ترجمه این آثار به زبان‌های دیگر اقدام کند.

الوندی تأکید کرد: در حال حاضر هیچ تریبونی در اختیار نویسندگان این گروه سنی وجود ندارد. طبیعتا در چنین حالتی صدای ما صرفا به گوش کسانی می‌رسد که در نزدیکی‌مان قرار دارند و اگر بلندگویی برای شنیدن صدای ما بود، حرف‌های ما هم در سطح جهانی شنیده می‌شد.

این نویسنده کودکان و نوجوانان با انتقاد از کسانی که معتقدند اغلب نویسندگان این گروه سنی فاقد جهان‌بینی خاصی در خلق آثارشان هستند گفت: فقدان جهان‌بینی به خلق هیچ اثری منتهی نمی‌شود‌. بیان این مساله نشان می‌دهد که گویندگان این جملات مطالعات عمیق و همه‌جانبه‌ای بر روی ادبیات کودک و نوجوانان ندارند، چون نویسندگی یعنی اندیشه و اندیشه از جمع عناصر و ویژگی‌هایی پدید می‌آید که یکی از آن‌ها جهان‌بینی است.

او اظهار کرد: باید از مدعیان این ادعا پرسید مگر در ادبیات کودک و نوجوان تألیفی ما جنبه‌های فلسفی، ایجاد سؤال‌ و پرسش‌گری و... وجود ندارد. اگر چنین باشد باید تأسف خورد که البته من معتقدم این‌طور نیست. ادبیات کودک ما در طی سال‌های گذشته توانسته است خود را از حاشیه به متن بکشاند و آثاری به‌یادماندنی خلق کند.

عزت‌الله الوندی تصریح کرد: هر نویسنده‌ای متأثر از شرایط اقتصادی، اجتماعی‌، فرهنگی‌، سیاسی‌ و موقعیت تاریخی و جغرافیایی خود است و نویسندگان کودک ما هم لاجرم از چنین فضایی متأثر هستند، بنابراین اگرچه در سطح جهانی آثاری همچون «درخت بخشنده» سیلوراستاین در آمریکا خلق می‌شود در ایران «قصه های مجید» هوشنگ مرادی کرمانی‌، «قصه‌های خوب برای بچه‌های خوب» مهدی آذریزدی ‌و مجموعه کتاب‌های مصطفی رحماندوست ‌و فریدون عموزاده خلیلی جای می‌گیرند. آثاری که هیچ الزمی نیست مشابه آثار رولد دال یا سیلوراستاین باشند. آن‌ها با برخورداری از نقاط قوت خودشان در یک سوی از جهان به وجود آمده‌اند و ما از خواندن‌شان لذت می‌بریم اما این به آن معنا نیست که بخواهیم و بتوانیم نویسندگان توانمند خود را نادیده بگیریم.