سناریوی جدید آمریکا برای مخفیانه جلوه دادن ساخت سلاح هسته ای در ایران سوخت

گروه بین الملل –  در شرایطی که برخی اعضای کنگره با لابی صهیونیستی، تلاش می کنند که مذاکره و ارتباط با ایران به نتیجه نرسد و توافق جهانی برای به رسمیت شناختن حقوق هسته ای ایران متوقف شود و حتی اوباما را به خاطر قبول حق غنی سازی و انرژی هسته ای ایران تحت فشار قرار داده اند، بدون توجه به فتوای مقام معظم رهبری، که بارها اعلام کرده اند سلاح هسته ای حرمت دارد وایران ساخت سلاح هسته ای را اساسا حرام می داند و.... به دنبال طرح ادعاهای دیگری هستند تا ثابت کنند که ایران به صورت مخفیانه و به دور از نظارت مسوولان ارشد نظام و رهبرجمهوری اسلامی، به دنبال ساخت سلاح هسته ای است!








به گزارش بولتن نیوز، در تازه ترین ادعاهایی که این رسانه ها و محافل ضد ایرانی مطرح کرده اند، ادعایی مضحک را اعلام کرده اند که حتی مرغ پخته هم خنده اش می گیرد! آنها که هیچ سند و مدرکی در این چند سال ارائه نداده اند و حتی اجماع نظر دستگاه های اطلاعاتی آمریکا نیز ثابت کرده که ایران برنامه تولید سلاح هسته ای نداشته و یا آن را متوقف کرده است،  اما به دنبال  یک سناریوی جدید رفته اند و ادعا کرده اند که برنامه هسته ای ایران در بعد نظامی توسط عناصر خودسر هدایت میشده و رهبران ایران خبر نداشته اند و مثلا سپاه پاسداران به دنبال بمب هسته ای بوده است! این در حالیست که ساخت سلاح هسته ای به تاسیسات و بودجه و امکانات و روزها کار نیاز دارد و موضوعی نیست که با چند نفر محدود انجام شود و یا در جایی انجام شود که دور از چشم دولت وحکومت باشد و شیء کوچکی نیست که در جیب جا شود یا یک روز انجام شود. چگونه این افراد چنین ادعایی دارندو مگر می شود که چنین کرد و هیچ کس متوجه نشود!؟


چند روز قبل نیز سفیر سابق فرانسه در گفت وگویی با رسانه های آمریکا و فرانسه، اعلام کرده بود که آقای روحانی از برنامه ساخت سلاح هسته ای بی خبر بوده است و حتی زمانی که به عنوان دبیر شورای امنیت ملی و مذاکره کننده ارشد هسته ای مشغول به کار بوده از برنامه ساخت بمب هسته ای بی خبر بوده است! این نیز ادعایی است که به هیچ وجه قابل قبول نیست.
این ادعاها در حالی مطرح می شود که کاخ سفید ادعا می کند که آماده مذاکره و گفت وگو با ایران است! اما از سوی دیگر آمریکا و کنگره آمریکا رفتاری که نشان دهنده حسن نیت آنها باشد نشان نداده اند.
همان طور که آقای روحانی رئیس جمهور اعلام کرده اند، آمریکا باید در رفتار خود نه در حرف نشان دهد که با ایران نه از موضع تحریم و تهدید که از موضع تکریم و احترام، سخن می گوید وپیام رای ملت ایران را در روز انتخابات متوجه شده است.
آمریکا باید متوجه باشد که ملت ایران از حقوق هسته ای خود دفاع می کند اما به دنبال تخریب و تهدید و ساخت سلاح هسته ای نیست و انتظار دارد که دنیا و آمریکا نیز از موضع تکریم ملت ایران حرف بزنند و دنباله روی لابی صهیونیستی و اسرائیل نباشند.


راس ولن ، در تاریخ 5  اوت 2013 نوشت:  اگر ایران برنامه تحقیقات هسته ای داشته، احتمالا " خودسرانه" و دور از چشم رهبران این کشور انجام می شده و تحقیقات در مورد ساخت سلاح هسته ای ممکن است مخفیانه و توسط سپاه پاسداران انجام شده باشد.

حتی آمریکایی های مطلع نیز از پذیرش عدم احتمال وجود یک برنامۀ تسلیحات هسته ای در بخش هایی از ایران سر باز می زنند. چرا ؟ شاید به این دلیل که می خواهند اعتبار خود را در مواجهه با افکار عمومی حفظ کنند و اینکه می ترسند مبادا احمق جلوه کنند، زیرا ایران به اندازۀ غرب حق به جانب نمی نُماید . (حال اینکه آنچه از ایران خواسته شده و می شود فراتر از پارامترهای موافقتنامۀ پادمان این کشور با آژانس بین المللی انرژی اتمی  IAEA است....)  
 
 با این حال، در میان آنها عده ای هم نگران آنند که مبادا ایالات متحده و  یا اسرائیل به ایران حمله کند و یا در این اثنا ایران تا حد نقض حقوق بشر، مورد تحریم قرار گیرد (خوب، این کار که مدتهاست آغاز شده است.) پر واضح است،.. حال دیگر آنها می توانند با خیال راحت بنشینند و کیک خودرا میل کنند.

درست است: فی الحال شما می توانید بی آنکه به ایران اتهام انجام تحقیقات سلاح های هسته ای بزنید، ایران را به تحقیقات سلاح هسته ای متهم کنید. عجب ؟

فرانسوا نیکولاود، سفیر سابق فرانسه در ایران، در مقاله ای در روزنامۀ نیویورک تایمز مورخ 27 ژوئیه، با عنوان روحانی و بمب ایرانی، با تاکید فراوان نوشته :
 همزمان با آماده شدن حسن روحانی برای تصدی جایگاه رئیس جمهور بعدی جمهوری اسلامی ایران، شایسته است به نقش تعیین کننده ای اشاره کنیم که او ، به عنوان مذاکره کننده هسته ای ارشد ایران در اواخر سال 2003 ایفا کرد ، زمانی که برنامۀ تحقیقات مخفیانۀ سپاه پاسداران انقلاب اسلامی برای تولید سلاح هسته ای به خاطر تلاش های او متوقف شد.

 این مقاله به مراتب آنگونه که سزاوار بود نتوانست توجه افکار عمومی را به خود جلب کند. اگر شما هم هنوز آن را نخوانده و یا هضم نکرده اید، چند لحظه ای وقت بگذارید تا ببینیم در این مقاله بر چه مواردی تاکید شده است. یکی از سری مکالماتی که نیکولاود مطرح کرده  : " در ذهن من بوضوح باقی می ماند ... کمی پس از آن صورت گرفت که روحانی در اکتبر 2003 به سمت مذاکره کنندۀ ارشد هسته ای ایران منصوب شد و در مورد تعلیق فعالیت های حساس غنی سازی ایران با وزرای امور خارجه آلمان، انگلیس و فرانسه در جریان دیداری مشترک در تهران به توافق رسید."

یک مقام عالی رتبه محرمانه به من گفت که پس از این دیدار، روحانی با صدور بخشنامه ای فراگیر از کلیۀ ادارات و سازمان های  نظامی و غیر نظامی ایران خواست  تا گزارش دقیقی از جزئیات فعالیت های هسته ای گذشته و دردست اقدام خود تهیه و ارائه دهند. این مقام به من توضیح داد که مشکل بزرگی که روحانی و تیم وی با آن مواجه بودند این بود که بدانند در نظامی به مرموزی ایران دقیقا چه می گذرد.

چند هفته پس از آن، از یک مقام دیگر، که دوست صمیمی روحانی بود شنیدم: "تیم روحانی دوران سختی را سپری می کند ... افراد در برابر دستورالعمل های او مقاومت می کنند." ... او در ادامه از دشواری کار روحانی و تیمش شکایت کرد و اینکه متقاعد کردن محققان برای تعطیل کردن پروژه هایی که سالهاست بر روی آنها کار کرده اند کار بسیار دشواری است.
به عبارت دیگر، با توجه به گفته های نیکولاود، دولت ایران فی نفسه حامی تحقیقات سلاح های هسته ای نبوده، بلکه سپاه پاسداران بانی و حامی این قبیل تحقیقات بوده است!  و با این کار، در عمل خود را به عنصری "سرکش" بدل کرده است. گرت پورتر برای اخذ جزئیات بیشتر با نیکولاود برای مصاحبه ای با سرویس خبری اینتر پرس IPS تماس گرفته است.

نیکولاود به IPS گفته که وی معتقد است که سپاه پاسداران انقلاب اسلامی (IRGC)، که برنامه موشک های بالستیک ایران را کنترل می کند، یک برنامه مخفی تسلیحات هسته ای را نیز در دست بررسی دارد. در سال 1989 وزارت تحت امرسپاه پاسداران انقلاب با وزارت دفاع سابق ادغام و وزارتخانه ای جدید تشکیل شده، این امر حاکی از آن است که هر نوع برنامۀ محرمانه ای از این دست، لزوما، توطئه نظامی گسترده تری را در بر خواهد داشت.
در واقع پورتر (با تأکید بیشتر) گزارش می کند که : ...  نیکولاود گفته او معتقد است که دولت ایران تا آن زمان هیچ برنامه ای را برای تحقیق و توسعۀ سلاح های هسته ای تصویب نکرده بود. ... نیکولاود به  IPS گفته: "من حدس می زنم که اکثریت مردم، حتی [مقام معظم رهبری علی] خامنه ای، هم از میزان این فعالیت شگفت زده شده اند."
خاطرات نیکولاود در تطبیق با شواهد منتشر شده، یکصدا حاکی از این است که پروژه های تحقیقاتی مرتبط با سلاح های هسته ای، در ایران بدون اخذ هر گونه مجوز دولتی فعال شده است.
پورتر توضیح می دهد که پیشتر، به رغم "سیاست ویژۀ ایران مبنی بر مطرود دانستن توسعه و کاربرد  سلاح های هسته ای، بسیاری از مقامات ایرانی بر این باور بودند که « قابلیت و توانایی» ساخت سلاح های هسته ای – بی آنکه لزومی به تولید و ذخیرۀ این قبیل سلاح ها باشد- می تواند منافعی را برای ایران در بر داشته باشد."
اما معنای همین « قابلیت»  موضوع مناقشۀ کنونی است..... واضح است که قبل از انتصاب روحانی،  این مناقشه به طور رسمی از سوی حکومت ایران حل و فصل نشده بود. و در غیاب بیانیه ای روشن که سیاست کلی نظام را در این خصوص مشخص کند، چهره های مرتبط با مراکز تحقیقاتی که از اواخر دهۀ 1990 مستقیم زیر نظر مراکز نظامی و وزارت دفاع  فعالیت می کردند  توانستند دور از چشم شورای عالی امنیت ملی (SNSC ) ، خودسرانه پروژه های تحقیقاتی خود را حول محور توسعه و تولید سلاح های هسته ای آغاز کنند.[ با تاکید اضافه]
 ما از یوسف بات، عضو فدراسیون دانشمندان آمریکائی خواستیم تا واکنش خود را نسبت به این ماجرا برای ما شرح دهد. او یادآوری کرد که (تاکید دوباره) " مهم ترین نکته" این است که " چیزی که قبل از سال 2003، سهوا ، برنامۀ سلاح های هسته ای نامیده شده ، احتمالا نوعی پروژه پژوهشی تسلیحاتی بوده است - چیزی که شاید خلاف پیمان [منع گسترش سلاح های هسته ای] نبوده و احتمالا با CSA [موافقتنامه پادمان جامع] همخوانی داشته است. "علاوه بر این،" ایران پیش از سال 2003، اصلا مواد لازم برای ساخت بمب را در اختیار نداشته و هنوز هم ندارد. "

 یا، آنطور که دکتر بات در اظهار نظری درمورد" قانون کنترل تسلیحات، " می نویسد : "به نظر من باید مراقب بکار گیری سهوی واژگان و معانی دقیق آنها  بود : 'تسلیحاتی ' به معنی ' تحقیقات تسلیحاتی" نیست!!!"
اگر مقام معظم رهبری برای روشن ساختن این تناقض، سخنگویی را تعیین می کرد و وی دقیقا توضیح می داد که چه کسانی در ایران سرگرم تحقیقات تسلیحاتی هستند،  با این کار بسیاری از نگرانی های ما برطرف نمی شد؟ احتمالا، او و افرادش تمایلی به اینکار ندارند، زیرا نمی خواهند در چشم جهانیان مانند کسانی جلوه کنند که دست راستشان از دست چپشان خبر ندارد .هر اتفاقی که بیافتد، دست آخر، آنها مسئول هر گونه سوء رفتار در بخش های برنامۀ انرژی هسته ای خود هستند.
غرب باید بیشتر تحقیق کند تا دریابد، دقیقا چه کسی در ایران مسئول پژوهش های تسلیحاتی است (با فرض اینکه قبلا نمی دانسته) ؟ .... صرف پذیرش و تایید این نکته که این پژوهش ها به صورت " خودسرانه " صورت گرفته ، ممکن است - در حالت ایده آل - راه لغو تحریم ها را هموار کند.
 
نیکولاود می نویسد که " به اعتقاد من اقداماتی که [روحانی] در سال 2003 انجام داده،  این امیدواری را ایجاد می کند که اکنون نیز او به عنوان رئیس جمهوری اسلامی، می تواند راه حلی مبتنی بر مذاکره را  برای بحران هسته ای جاری پیدا کند و به اجرا بگذارد.
در حال حاضر توپ در زمین غرب و در اختیار کسانی است که باید تمام تلاش خود را بکار گیرند و فرصتی مجدد برای مذاکره ای عادلانه ایجاد کنند.