کاوشی در مرزهای مبهم اپوزیسیون؛ از مخالفت با حکومت تا ضدیت با منافع ملی
گروه سیاسی: شهرام شب‌پره، یکی از نمادهای موسیقی پاپ ایران که چند دهه از فعالیت هنری او در خارج از کشور می‌گذرد، اخیراً در مصاحبه‌ای با علی ضیا، مجری شناخته‌شده داخلی، چندین بار با حسرتی عمیق از عشق خود به ایران و دلتنگی برای وطن سخن گفت. این اظهارات صمیمانه که از زبان یک هنرمند دور از وطن بیان میشد، برای بسیاری از مخاطبان دلنشین بود، اما موجی از حملات سازمان‌یافته را در شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌های ماهواره‌ای به راه انداخت.
به گزارش بولتن نیوزمنتقدان، نفسِ گفتگوی او با یک مجری از داخل ایران و ابراز علاقه به وطن را به منزله «عادی‌سازی شرایط» و «همسویی با جمهوری اسلامی» تعبیر کردند. در مواجهه با این فشارها، شب‌پره در یک ویدیوی اینستاگرامی به صراحت مرزبندی سیاسی خود را مشخص کرد و گفت: «من شاهی هستم... طرفدار جمهوری اسلامی نیستم.»
با این حال، این شفاف‌سازی نیز نه تنها از حجم حملات نکاست، بلکه نشان داد که مسئله برای این گروه از مخالفان، فراتر از گرایش سیاسی شب‌پره است. پافشاری بر تخریب این هنرمند پس از اعلام موضع روشن، این گمانه را به یک گزاره قابل تامل تبدیل می‌کند: هدف این جریان‌ها نه صرفاً جمهوری اسلامی، بلکه هر صدایی است که از «ایران» و «وطن» به نیکی یاد کند، حتی اگر آن صدا متعلق به یک مخالف سرسخت حکومت باشد.
این پدیده، که می‌توان آن را «مخالفت با اصل ایران» نامید، نشانگر فعالیت جریانی است که در پوسته اپوزیسیون، منافع ملی و هویت ایرانی را هدف قرار داده است. برای این گروه، تفکیک میان «حکومت» و «ملت» معنایی ندارد و هرگونه سمپاتی نسبت به فرهنگ، مردم و خاک ایران، به سرعت با برچسب «مزدور» و «سوپاپ اطمینان نظام» سرکوب می‌شود. این رویکرد، که اغلب در رسانه‌های فارسی‌زبان خاصی ترویج می‌شود، فضایی مسموم ایجاد کرده که در آن، وطن‌دوستی به یک جرم سیاسی بدل شده است.
پرونده شهرام شب‌پره یک نمونه آشکار از این استراتژی است. هنرمندی که تمام اعتبارش را از مردم ایران گرفته و پس از چهار دهه دوری، همچنان با واژه «ایران» به وجد می‌آید، به جای آنکه به عنوان پلی میان نسل‌ها و ایرانیان داخل و خارج از کشور دیده شود، به سیبل حملات کسانی تبدیل می‌شود که به نظر می‌رسد مشکلشان با جمهوری اسلامی نیست، بلکه با هر چیزی است که بوی «ایران» بدهد. اینجاست که باید پرسید آیا این جریان‌ها، آن‌طور که ادعا می‌کنند، به دنبال «آزادی ایران» هستند یا در عمل، در حال پیشبرد پروژه‌ای برای بیگانه‌سازی ایرانیان از هویت و سرزمین مادری‌شان؟ پاسخ به این سوال، می‌تواند خطوط واقعی دوست و دشمن را در این میدان پرآشوب مشخص کند.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
شاه دوست که ما زیاد داشتیم دهه شصت و هفتاد و تا همین هشتاد پیرمرد های قدیمی بودن مثلا بخاطر چهار قرون که پول کمتر میدادن برای گوشت مرغ اون موقع میگفتن شاه خوب بوده میامدن صف نان سنگکی از خوبی های شاه میگفتن می رفتن با دو تا سنگک دست شون ولی ایران رو ترک نکردن مسجدم می رفتن روحانی بلند میشد سخنرانی کنه میرفتن اخوند رو دوست نداشتن شهرام شپره هم شده مثل اون پیر مرد ها پیر شده دیگه جرمی نکرده سیاسی امنیتی فقط،مثل خول چل ها با زن زده رقصیده اخر عمری فهمیده همش کشک بوده بیخود تقوا بهترین زاد توشه ست برای انسان خوشبحال کسانی که امام و انقلاب ش رو درک کردن عاقبت بخیر رفتن از این عالم ماندن ادمهای خوبی شدن در انقلاب دست از عرق خوری بی بندباری برداشتن مداح اهل بیت شدن پیش نماز مسجد شدن زاهد عابد شدن خلاصه از برکت امام خمینی رحمه الله علیه روحش شاد خیلی ها رو زن مرد از این کافه ها نجات داد انقلاب ادم شدن شهرام شب پره هنوز ادم نشده دلتنگ کافه های کثیف زمان شاه هستش ولش کنید بابا حقشه هر چی بخوره کسی که پشت کنه وطن ش خوار میشه ذلیل میشه 
