اسرار جنگ دوازده‌روزه و معامله پنهان اسرائیل با منفورترین‌ها (منافقین)
گروه بین الملل- سجادی پناه : جنگ دوازده‌روزه ایران و اسرائیل با شهادت بیش از هزار و صد ایرانی در برابر تنها بیست‌وهشت کشته اسرائیلی، واقعیتی تلخ و روشن را آشکار کرد: بهره‌گیری از فناوری‌های پیشرفته نظامی، از جنگنده‌های اف-۳۵ گرفته تا موشک‌های فوق‌پیشرفته، بدون زیرساخت اطلاعاتی بومی و شبکه‌های نفوذی ریشه‌دار در عمق خاک ایران، هرگز به موفقیت حداکثری نمی‌رسد. این حقیقت، ستون اصلی تحلیل هر نبرد پیچیده‌ای است که در جهان امروز رخ می‌دهد.
به گزارش بولتن نیوز در واپسین روزهای جنگ دوازده‌روزه، نوشتم: عملیات دقیق اسرائیل بدون حضور میدانی داخلی امکان‌پذیر نبود. یادداشت‌ها با عناوین «شناسایی کماندوهای اسرائیلی در خاک ایران» و «جاسوسی، ترور و هزینه‌های پنهان وطن‌فروشان» این حقیقت را برجسته کردند. داده‌های جنگ نشان داد که برتری تکنولوژیک بدون شبکه‌های نفوذ داخلی ناقص و محدود است. تجربه‌های جهانی نیز همین را تأیید می‌کند: عملیات‌های دوربرد تنها زمانی به اوج اثربخشی می‌رسند که دارایی‌های اطلاعاتی در دل خاک دشمن فعال باشند. آن زمان این نکته را بر اساس نشانه‌ها و اطلاعات پراکنده مطرح کردم، گمانه‌ای هشداردهنده، اما امروز روزنامه «تایمز اسرائیل» پرده از این راز برداشت و صراحتاً بر صحت آن صحه گذاشت.
این پرده‌برداری، واقعیت استراتژیک جنگ را عیان کرد: اسرائیل برای شکار نقطه‌ای و اجرای عملیات دقیق، به هیچ ابزار خارجی جز خیانت داخلی متکی نبود. منافقین، منفورترین گروه تاریخ معاصر ایران، حلقه وصل میدانی شدند؛ همان‌ها که خیانت را نه فقط در حق وطن، که در حق هر آرمان و انسانیتی به ثبت رسانده‌اند. آنها شبکه‌های قدیمی، تجربه عملیاتی و مهارت در ترور و جاسوسی داشتند و اسرائیل از همین دارایی‌ها بهره برد تا دقت عملیاتی‌اش را به اوج برساند.
پیوند اسرائیل با منافقین نه تاکتیک، که یک واقعیت استراتژیک است. عملیات دقیق بدون مشارکت آنها غیرممکن بود؛ فناوری بدون حضور میدانی، بی‌اثر است. این معامله تلخ نشان داد که دشمن اصلی ما مرز اخلاقی نمی‌شناسد و منفورترین‌ها را هم برای رسیدن به هدف به کار می‌گیرد. منافقین نیز، در عطش بقا و جست‌وجوی مشروعیت از دست‌رفته، خود را در اختیار این ماشین جنگی گذاشتند؛ دیده شدن در اینجا به معنای فروختن همه‌چیز بود، معامله‌ای که بهایش خون هموطنان و سرمایه‌های ملی شد.
اما این همه ماجرا نیست. اسرائیل برای آینده نیز برنامه داشت: جریان‌های وابسته به رضا پهلوی و گروه‌های دموکراسی‌خواه، هرچند فاقد شبکه عملیاتی در داخل ایران‌اند، ولی به عنوان سرمایه‌های به ظاهر نمادین و ذخیره‌ای برای سناریوهای بلندمدت و دوران «پسا نظام» نگه داشته شده بودند. راهبرد دوگانه اسرائیل روشن بود: در کوتاه‌مدت، کارایی عملیاتی و ضربه به دشمن با کمک منافقین؛ در بلندمدت، مشروعیت نمادین و آماده‌سازی برای فردای سیاسی. یعنی امروز کارایی؛ فردا مشروعیت.
بنابراین جنگ دوازده‌روزه تنها نبرد میان دو ارتش نبود؛ صحنه نمایش لایه‌های پنهان خیانت و همکاری در تاریکخانه سیاست و امنیت منطقه بود. هیچ فناوری بدون خیانت داخلی کامل نمی‌شود و هیچ خیانتی، بی‌پاداش نمی‌ماند. این جنگ، درسی تلخ اما واضح به ما داد: تعیین‌کننده نبردهای آینده نه اف-۳۵ است، نه موشک هوشمند، بلکه توانایی عملیات در خاک دشمن است؛ توانایی‌ای که اسرائیل با معامله‌ای پرهزینه اما کارآمد، از طریق منفورترین گروه تاریخ معاصر ایران به دست آورد.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
یک روزگاری یک بنده خدایی حرف خوبی میزد دهه هشتاد هنوز هیچ خبری از نفوذ نبود میگفت هر جا میری کار داری اداره ای سنگ اندازی می کنند یک عده انگار امدن برای ایجاد نارضایتی با قلم شون دارند ریشه انقلاب رو میزنند فرزندان منافقانی که اعدام شدن رخنه کردن همجا عقده کشتن پدرشون رو به دل دارند دنبال ضربه زدن به انقلاب هستند حالا منافق فقط اون چهار تا پیر پاتال البانی نشین نیستن که سالی یکبار خودشون رو نشان می دهند منافق نفوذ کرده در نیروهای مسلح شاید باور اینکه پدافند های کشور رو از داخل هدف گرفته باشند سخت وحشتناک باشه ولی واقعیتی تلخه برای ما 
به نظرم بهتر بود به جهت رعایت موارد امنیتی اسم نویسنده ذکر نمیشد . 
