تحلیل عدم مشارکت مردمی در افزایش مصرف بهینه آب در شهر تهران با توجه به نظریه تبخیر هیجانی

به گزارش بولتن نیوز به نقل از کارگر آنلاین، نظریه تبخیر هیجانی در روابط عمومی بیان می‌کند که پیام‌هایی که صرفاً بر هیجانات لحظه‌ای تکیه دارند، اگر فاقد عمق تحلیلی و پیوند با ارزش‌های پایدار مخاطب باشند، تاثیر سطحی و زودگذری خواهند داشت و در نهایت "تبخیر" می‌شوند. این یادداشت با در نظر گرفتن این دیدگاه، به تحلیل چرایی عدم مشارکت مردمی در افزایش مصرف بهینه آب در شهر تهران می‌پردازد.

تبخیر هیجانی و بحران آب: فراتر از احساسات لحظه‌ای:

بحران آب در تهران، موضوعی است که بارها از طریق پیام‌های روابط عمومی با تکیه بر هیجانات مختلف (مانند ترس، نگرانی، حس مسئولیت اجتماعی) مطرح شده است. با این حال، علی‌رغم این تلاش‌ها، شاهد مشارکت گسترده و پایدار مردم در زمینه مصرف بهینه آب نبوده‌ایم. این پدیده را می‌توان با توجه به فقدان "عمق تحلیلی" و "پیوند با ارزش‌های پایدار" در پیام‌های ارائه شده، تبیین کرد:

1.  فقدان عمق تحلیلی: بسیاری از پیام‌های روابط عمومی در مورد بحران آب، صرفاً بر ابعاد سطحی مشکل (مانند کمبود بارندگی، افزایش جمعیت) تمرکز می‌کنند و از ارائه تحلیل عمیق‌تر و ریشه‌یابی مسائل غفلت می‌کنند. برای مثال، به ندرت به سوءمدیریت منابع آبی، مصرف بی‌رویه در بخش کشاورزی و صنعت، یا عدم سرمایه‌گذاری کافی در زیرساخت‌های آبی اشاره می‌شود. این فقدان عمق تحلیلی، باعث می‌شود مخاطبان احساس کنند که با یک مشکل پیچیده و ساختاری مواجه هستند که فراتر از توانایی‌های فردی آن‌ها برای حل است.
2.  عدم پیوند با ارزش‌های پایدار:پیام‌های روابط عمومی در مورد بحران آب، اغلب فاقد پیوند با ارزش‌های پایدار و عمیق مخاطبان هستند. برای مثال، می‌توان به ارزش‌هایی مانند "حفظ محیط زیست"، "مسئولیت‌پذیری در قبال نسل‌های آینده"، "عدالت اجتماعی" و "حفظ منافع ملی" اشاره کرد. اگر پیام‌های ارائه شده بتوانند به طور موثر با این ارزش‌ها ارتباط برقرار کنند، احتمالاً تاثیرگذاری بیشتری خواهند داشت و منجر به تغییر رفتار پایدار در افراد خواهند شد.
3.  پیام‌های تک‌بعدی و سطحی: پیام‌های روابط عمومی معمولاً تک‌بعدی و سطحی هستند. این پیام‌ها اغلب بر اقدامات فوری و کوتاه‌مدت مانند کاهش زمان دوش گرفتن یا استفاده از لیوان هنگام مسواک زدن تمرکز دارند. در حالی که این اقدامات مهم هستند، اما به تنهایی نمی‌توانند مشکل بحران آب را حل کنند. پیام‌های باید به طور جامع‌تر و عمیق‌تر به موضوع بپردازند و راهکارهای بلندمدت و پایدار را نیز مورد توجه قرار دهند.

راهکارهای پیشنهادی:

برای افزایش مشارکت مردمی در زمینه مصرف بهینه آب، لازم است پیام‌های روابط عمومی از رویکردی هیجان‌محور صرف به رویکردی تحلیلی و ارزشی تغییر جهت دهند:

    ارائه تحلیل‌های عمیق و ریشه‌یابی مسائل: پیام‌ها باید به طور شفاف و صادقانه، به ریشه‌های اصلی بحران آب بپردازند و نقش عوامل مختلف (مانند سوءمدیریت، مصرف بی‌رویه، عدم سرمایه‌گذاری) را تشریح کنند.
    یوند با ارزش‌های پایدار: پیام‌ها باید به طور موثر با ارزش‌های پایدار و عمیق مخاطبان (مانند حفظ محیط زیست، مسئولیت‌پذیری در قبال نسل‌های آینده، عدالت اجتماعی) ارتباط برقرار کنند.
    ارائه راهکارهای جامع و بلندمدت: پیام‌ها باید فراتر از اقدامات فوری و کوتاه‌مدت، راهکارهای جامع و بلندمدت برای حل بحران آب ارائه دهند. این راهکارها می‌تواند شامل اصلاح نظام قیمت‌گذاری آب، ترویج فناوری‌های نوین در زمینه مصرف آب، و سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های آبی باشد.
    استفاده از زبان ساده و قابل فهم: تحلیل‌های عمیق و پیچیده باید به زبان ساده و قابل فهم برای عموم مردم ارائه شود.
    اعتمادسازی و شفافیت: ارائه اطلاعات دقیق و شفاف در مورد وضعیت آب تهران و نحوه مدیریت منابع آبی، می‌تواند اعتماد عمومی را افزایش داده و از ایجاد ابهامات و تناقض‌ها جلوگیری کند.

نتیجه‌گیری:

نظریه تبخیر هیجانی، نشان می‌دهد که پیام‌های روابط عمومی برای تاثیرگذاری پایدار، باید فراتر از احساسات لحظه‌ای، به عمق تحلیلی و پیوند با ارزش‌های پایدار مخاطبان توجه کنند. با اتخاذ رویکردی تحلیلی و ارزشی در اطلاع‌رسانی در مورد بحران آب، می‌توان از "تبخیر" شدن پیام‌ها جلوگیری کرده و مشارکت موثر و پایدار مردم را در زمینه مصرف بهینه آب افزایش داد