«ندای خفی؛ آداب دعا در آیینه پیامبران و اولیای الهی»

به گزارش بولتن نیوز به نقل از روابط عمومی: دکتر مصطفی شاهرضایی، از اساتید دانشگاه علوم پزشکی، جراح برجسته ارتوپدی و پژوهشگر حوزه قرآن، در یادداشتی با عنوان «ندای خفی» به تأملی ژرف در موضوع دعا و شیوه نیایش پیامبران و اولیای الهی پرداخته است.

وی در ابتدای این نوشتار با اشاره به لحظات سختی و رنج انسان، تأکید می‌کند که زبان در چنین شرایطی دو راه بیشتر ندارد: یا به فریاد درمی‌آید، یا آرام و مؤدب خاموش می‌ماند. در ادامه، با نگاهی به آیات قرآن، نوع مواجهه پیامبران با مصائب و مشکلات را مرور می‌کند؛ از نوح(ع) و ابراهیم(ع) گرفته تا یعقوب(ع)، زکریا(ع)، ایوب(ع)، موسی(ع) و در نهایت امام حسین(ع) و اهل‌بیت(ع) در واقعه کربلا.

این قرآن‌پژوه با استناد به آیات الهی، بر این نکته تأکید دارد که دعا در مکتب انبیا و اولیای خدا، صدای بلند و غوغا نیست، بلکه نجواست، نجواهایی از جنس «ندای خفی»؛ نجوایی پنهان، مؤدبانه، با اعتماد و امیدی عاشقانه.

وی با بیانی شاعرانه و سرشار از ادب دینی می‌نویسد: «دعا، راز است نه عریضه؛ بندگی‌ست، نه صرفاً خواستن؛ نجواست، نه فریاد. و هرچه ادبش بیشتر، اجابتش نزدیک‌تر... خوشا آنان که زبان‌شان نازک‌تر از نسیم می‌شود وقتی با خدای خود سخن می‌گویند...»

این دل‌نوشته که مورد توجه جامعه پزشکی و قرآنی قرار گرفته، یادآور آن است که در فرهنگ دینی ما، دعا نه یک عادت صرف، بلکه آیینی از ادب، امید، و اتصال قلبی به خداوند است؛ مسیری برای تقرب، حتی در سکوت.