چرا اسرائیل حشد و مقاومت عراق را بی‌سلاح می‌خواهد!

به گزارش بولتن نیوز به نقل از نجبا،  یکی از مهم‌ترین دلایل، قطع مسیر تدارکاتی ایران است. جمهوری اسلامی از طریق خاک عراق، به حزب‌الله سلاح ارسال می‌کند. اسرائیل با ایجاد اختلال در ساختار امنیتی عراق، تلاش دارد این «پل زمینی» را قطع کند.

 نباید از یاد برد که گروه‌های مقاومت عراقی در جریان جنگ غزه و عملیات «طوفان الأقصی»، خود به یک بازیگر عملیاتی فعال تبدیل شدند و عراق نیز به بخشی از پازل دکترین "یکپارچگی جبهه‌ها" پیوست. همین نیز تل‌آویو و واشنگتن را بر آن داشت تا با احساس خطر، به تهدید و تطمیع دولت مرکزی  بپردازند و اینک نیز نوبت تلاش برای تضعیف این مقاومت فرا رسیده است. خیز آنها برای خلع سلاح حشد و مقاومت عراق از این مهم سرچشمه می‌گیرد.

 پس نیروهای الحشدالشعبی و گروه‌های مقاومت همواره یکی از نگرانی‌های همیشگی تل‌آویو به‌شمار می‌روند. هرچه عراق ناپایدارتر باشد، این گروه‌ها تضعیف شده و میدان تأثیرگذاری‌شان محدود می‌شود.

 در شرایط بحران، اسرائیل نیز با سهولت بیشتری می‌تواند برخی اهداف در خاک عراق را مورد حمله قرار دهد؛ بی‌آنکه با واکنش شدید منطقه‌ای یا بین‌المللی روبه‌رو شود.

➕ تل‌آویو همچنین در چارچوب استراتژی قدیمی «اتحاد پیرامونی»، به‌دنبال نزدیکی با اقلیت‌های قومی و غیربنیادگرای منطقه است. کردهای عراق در این میان، یکی از گزینه‌های مهم اسرائیل به‌شمار می‌آیند.

➕ اگر عراق به سمت فدرالیسم حرکت کند، ارتباط مستقل با اقلیم کردستان برای اسرائیل یک موقعیت استراتژیک ایجاد می‌کند؛ به‌ویژه در هم‌جواری با ایران.

 نکته دیگر، نگرانی اسرائیل از تشکیل یک دولت مقتدر و مستقل در بغداد است. حکومتی قوی در عراق می‌تواند به بازیگری منطقه‌ای تبدیل شده، روابط استراتژیک با ایران را حفظ کند و حتی در برابر اسرائیل موضع بگیرد.

 برای همین، اسرائیل ترجیح می‌دهد عراق درگیر بحران داخلی، ناامنی و اختلافات فرقه‌ای باقی بماند. چنین وضعیتی، تهدیدی برای رژیم صهیونیستی نیست و حتی می‌تواند فرصت‌هایی برای آن خلق کند.

 در مجموع، اسرائیل با بی‌ثبات‌سازی عراق به‌دنبال چند هدف کلیدی است: قطع زنجیره مقاومت، مهار گروه‌های مسلح شیعه، بهره‌برداری از اقوام اقلیت، و جلوگیری از ظهور یک قدرت رقیب در منطقه.