تاملی در یک رویکرد موذیانه علیه عدالتخواهی

گروه سیاسی: روح‌‌الله رشیدی دبیر جشنواره مردمی فیلم عمار طی یادداشتی نوشت: سیاستِ یک کاسه سازی عدالتخواهان، موذیانه‌ترین رویکرد محافظه‌کاران است و هدفش روشن‌تر از روز.ابرتحلیلگران و مغزهای متفکرِ محافظه‌کاری، که همواره در تاریکخانه‌هایشان از اسرار پرده برمی‌دارند و با حرف‌های مگو، مریدانشان را به عوالم غیب می‌برند و مدعی‌اند که مو را از ماستِ سیاست بیرون می‌کشند، بعید است از تکثر و تنوعِ حاکم بر میدان عدالتخواهی بی‌خبر باشند؛ و ندانند که فاصلۀ برخی از این دسته‌ها، در مبانی، روش و هدف، گاه از زمین تا آسمان است.

به گزارش بولتن نیوز، امروزه طیف وسیعی، با خاستگاه‌های مختلف و متفاوت، داعیۀ عدالتخواهی دارند، که اتفاقاً سهم وفاداران به آرمان‌های انقلاب اسلامی در میان آنها، بسیار پررنگ‌تر از باقی گرایشات است. این کثرت، بیش و پیش از هر چیز، نشانۀ مسئله‌بودگی عقب_ماندگی_در_عدالت است.

اما منفعت محافظه‌کاران، در کتمان این تکثر است. اگر این تکثر را بپذیرند، ناگزیر از تن دادن به سطحی از عدالتخواهی می‌شوند و این، خط قرمزشان است؛ اساساً محافظه‌کار شده‌‎اند تا عدالتخواه نباشند! لفاظی‌های مزورانه‌شان در سر دادن شعارهایی مانند «عدالتخواهی مطلوب» و این قبیل تعابیر نیز، لاف در غریبی‌ست؛ چرا که هیچ‌گاه شروع‌کنندۀ هیچ حرکت واقعی برای تحقق عدالتخواهیِ تمیزشان نبوده‌اند؛ هر مثالِ تحقق‌یافته‌ای هم در لابلای لفاظی‌هایشان بیاورند، اتفاقاً نه محصول عمل خودشان، که میوۀ مجاهدتِ عدالتخواهانِ جوانی‌ست که به عنوان متهمانِ بالفعل، در لیست سیاهشان جا گرفته‌اند.

در این کشاکش، بهترین راهبرد، یکی‌انگاری همۀ عدالتخواهان و برجسته‌سازی و تعمیمِ یک ذائقه و یک شیوه با هدف خنثی‌سازی شیوه‌های دیگر است. برجسته‌سازیِ یک ذائقه و یک شیوه از عدالتخواهی، بیش از آنکه مرهون قابلیت‌ها و امکانات خود آنها باشد، به واسطۀ دم‌ودستگاه رسانه‌ای و تبلیغی محافظه‌کاران میسر شده است! همان دم‌ودستگاهی که با ولعِ تمام برخی شیوه‌های خاص را بزرگنمایی کرده تا تعمیم بدهد، هیچ اعتنایی به گروه‌هایی که با دست خالی و متعهدانه، از تاراج سرمایه‌هایی مانند ماشین‌سازی تبریز و کشت و صنعت مغان و... جلوگیری کردند، نمی‌کند. چرا؟ آیا آنها مارکسیست بودند؟! هرگز. پس چرا نباید دیده شوند؟

پاسخ ساده است؛ مقصود اصلی محافظه‌کاران، انقلاب‌زدایی از طریقِ «عادی‌سازی فساد»، «فرسایش سرمایۀ اجتماعی»، «بی‌اعتناسازی عمومی نسبت به سرنوشت انقلاب» و «ناامید کردن مردم از اصلاح‌پذیری نظام» است. باطل‌السحر این هدف ضدانقلابی، رفع بی‌عدالتی است و رویکرد موذیانۀ یک‌کاسه‌سازیِ عدالتخواهان برای مهار هر نوع عدالتخواهی اتخاذ شده است.