تدوین و اجرای چارچوب کنترل تسلیحاتی در منطقه

گروه بین الملل- علیرضا تنکمان فرد: اندیشکده مطالعات راهبردی انگلستان در تحلیل روند مهار ایران و کارآمدی کمپین فشار بر روی جمهوری اسلامی ایران آورده است: اعمال فشار، تهران را تسلیم نخواهد کرد. اگر به ایران این امکان داده شود که قابلیت‌های نظامی معمول خود را افزایش ‌دهد در آن صورت می‌توان آن را متقاعد کرد که نیروهای نیابتی خود را کنترل کرده و برنامه‌های هسته‌ای و موشکی‌اش را مهار کند.

به گزارش بولتن نیوز، این اندیشکده انگلیسی با ارائه یک استراتژی جایگزین برای مهار ایران بیان کرده است: یک استراتژی جایگزین برای تهدیدات واشنگتن و تاکتیک فشار وجود دارد. چارچوب جامع کنترل تسلیحاتب در منطقه که می‌تواند موثرترین راهکار باشد. بر اساس این چارچوب ایران این اجازه را خواهد داشت تا به تدریج قابلیت‌های نظامی متعارف خود به ویژه نیروی هوایی‌اش را بازسازی کند. ایران سال‌هاست مشتاق مدرنیزه کردن ناوگان هوایی خود بوده‌ است تا با رقبای منطقه‌ای خود برابری کند که این امر به دنبال محدودیت‌های برنامه موشکی خود، مانند جلوگیری از توسعه موشک‌های بالستیک بین‌قاره‌ای و کنترل نیروهای نیابتی خود در منطقه امکان‌پذیر خواهدشد.

به گزارش بولتن نیوز متن کامل این گزارش به همراه ترجمه به شرح زیر است:

How to make a lasting deal with Iran

Maximum pressure won’t make Tehran capitulate. Letting it enhance its conventional military capabilities could convince it to rein in proxies and curb its nuclear and missile programs.

Despite the Trump administration’s assertions, it is increasingly clear that the maximum pressure approach deployed to force Iran to temper its behavior in the Middle East is not working. Iran has allegedly engaged in provocations in the Persian Gulf and has taken concrete steps to scale back its commitments to enrichment limitations under the 2015 nuclear deal. Meanwhile, it hasn’t limited its missile program and has doubled down on its reliance on nonstate actors throughout the region.

Tensions flared again in the Middle East late last month after Israel apparently launched strikes on Iranian forces and their proxies in Lebanon, Syria, and Iraq. As this shadow war moves into the light of day, Israeli officials argue that these attacks are meant to curb Iran’s expanding regional influence through its support and training for nonstate actors—which is a growing threat from Israel’s perspective. The most recent exchange between Israel and Iran highlights the security challenges Iran poses to U.S. interests and partners in the region, and, more importantly, why the U.S. government needs a new and innovative strategy to effectively engage with Iran.

While the United States and its regional partners have legitimate concerns about Iran’s exploitation of nonstate actors, they don’t appear to understand Iran’s motivations. Thus, they have adopted policies

that have proved ineffective and counterproductive.

چگونه با ایران معامله پایدار برقرار کنیم حداکثر فشار باعث می شود تا تهران فتح نشود.

این امکان را برای ارتقاء توانایی های نظامی متعارف خود می تواند آن را متقاعد کند که دوباره درگیر پروکسی ها و مهار برنامه های هسته ای و موشکی خود شوند. علی رغم ادعاهای دولت ترامپ ، به طور فزاینده ای روشن است که حداکثر رویکرد فشار اعمال شده برای مجبور کردن ایران برای تحمل رفتار خود در خاورمیانه کارایی ندارد. گفته می شود ایران در خلیج فارس مشغول تحریکات بوده و اقدامات مشخصی را برای مقابله با تعهدات خود برای محدودیت های غنی سازی در توافق هسته ای 2015 انجام داده است.

در همین حال ، این برنامه موشکی خود را محدود نکرده و اعتماد وی به بازیگران غیرمستقیم در سراسر منطقه را دو چندان کرده است. در اواخر ماه گذشته ، تنشها دوباره در خاورمیانه شعله ور شدند پس از آنكه اسرائیل ظاهراً به نیروهای ایرانی و نزدیكان آنها در لبنان ، سوریه و عراق حمله كرد. با توجه به این که این جنگ سایه ای در روز به چشم می خورد ، مقامات اسرائیلی استدلال می کنند که این حملات به معنای محدود کردن گسترش نفوذ منطقه ای ایران از طریق پشتیبانی و آموزش آن برای بازیگران غیر دولتی است - که از نظر اسرائیل یک تهدید فزاینده است.

جدیدترین مبادله بین اسرائیل و ایران ، چالش های امنیتی را که ایران برای منافع و شرکای ایالات متحده در منطقه به وجود می آورد ، برجسته می کند و مهمتر از همه ، چرا دولت ایالات متحده برای تعامل مؤثر با ایران نیاز به یک استراتژی جدید و نوآورانه دارد. در حالی که ایالات متحده و شرکای منطقه ای این کشور نگرانی های قانونی در مورد استثمار ایران از بازیگران غیر دولتی دارند ، به نظر نمی رسد که انگیزه های ایران را درک کنند. بنابراین ، آنها سیاست هایی اتخاذ کرده اند که اثبات نشده و بی اثر است.

نویسنده: علیرضا تنکمان فرد