سرنوشت نامعلوم سی هزار مسلمان در کوهستان های میانمار
گروه بین الملل ـ علیرضا تنکمان فرد: از قرن اول هجری اسلام بازرگانان مسلمان از مسیرهای زمینی که از منطقه غربی میانمار و ایالت آراکان در این کشور می‌گذشت به مناطق غربی چین سفر می‌کردند. بسیاری از این افراد در منطقه ساحلی آراکان، اقامت گزیدند و نخستین مناطق تجمع مسلمانان را ایجاد کردند. سیاحان چینی در نوشته‌های خود از مناطق ایرانی‌نشین در مرزهای بین میانمار و یونن (ایالتی در جنوب غربی چین) در قرن سوم میلادی یاد کرده‌اند.
به گزارش بولتن نیوز، تقریباً تا سال ۱۷۷۴ میلادی مسلمانان در آنجا مشکل نداشتند، در آن مقطع یک بودایی به نام بوداپایا در آن منطقه به قدرت می‌رسد و با مسلمانان بنای ناسازگاری می‌گذارد و اجرای قوانین اسلامی را ملغی می‌کند. از آن زمان به بعد اختلافات مسلمانان میانمار با دولت شروع می‌شود، حقوق مسلمانان نادیده گرفته می‌شود، تبعیض‌ها تشدید می‌شود و مسئله مسلمانان به تدریج به عنوان یک معضل مطرح و کشورهای منطقه متوجه این موضوع می‌شوند و حتی به سطح بین‌المللی نیز می‌رود و تا امروز نیز از موضوعات حقوق بشری در سطح بین‌الملل است. در این مدت تعدادی از مسلمانان گروه‌های چریکی تشکیل دادند و مبارزاتی هم داشتند و برخی برای اینکه از این وضعیت رها بشوند، به کشورهای هند و بنگلادش مهاجرت کردند و در آنجا زندگی می‌کنند.
مسلمانان روهینگیای میانمار نه تنها در این کشور امنیت ندارند و بودائیان با حمایت دولت میانمار آنها را مورد آزار و اذیت قرار می دهند، بلکه آوارگان روهینگیا در کشورهای دیگر نیز با دشواریها و تبعیضهای گسترده روبرو هستند.
سازمان ملل متحد مسلمانان میانمار را که از طرف دولت این کشور از حقوق شهروندی محروم شده‌اند را به عنوان «اقلیت دینی که در معرض بیشترین ظلم‌های انسانی در جهان قرار دارند» معرفی کرده‌است در حال حاضر دولت این کشور تابعیت مسلمانان را انکار می‌کند و آنها را مهاجران غیرقانونی از بنگلادش می‌خواند.
صدها نفر از این آوارگان در جامو و کشمیر تحت کنترل هند در شرایط بسیار بدی زندگی می کنند. آنها در حلبی آبادها در فقر مطلق زندگی می کنند و از هر گونه امکانات اولیه از جمله آب آشامیدنی و سرویس بهداشتی محروم هستند. کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد به این افراد کارت پناهندگی داده است با وجود این از بسیاری از امکانات اولیه محروم هستند.
خشونت‌ها علیه مسلمانان این منطقه در سال ۲۰۱۲ بعد از کشته شدن ۱۱ مسلمان توسط ارتش میانمار و حمله یک گروه بودائیان به اتوبوس حامل مسلمانان و کشته شدن یک بودائی در پاسخ به این حمله آغاز شد. در چنین شرایطی بودایی‌ها با حمله به مناطق مسلمان‌نشین بیش از ۲۰۰۰ منزل مسکونی متعلق به مسلمانان را به آتش کشیدند و بیش از یک صد هزار نفر را آواره و بی خانمان کردند.
خشونت ها به جایی رسید که منبع دولتی در داکا پایتخت بنگلادش اعلام کردند میانمار طی سه روز گذشته مرز خود با بنگلادش مین‌گذاری کرده است و احتمالا هدف از این کار جلوگیری از بازگشت مسلمانان روهینگیا است که از خشونت‌ها در میانمار به بنگلادش فرار کرده‌اند.
سازمان ملل درباره اعمال خشونت علیه مسلمانان روهینگیا گفت که از ماه گذشته و آغاز خشونت در ایالت راخین در شمال میانمار حدود 123 هزار آواره وارد بنگلادش شده‌اند. این نهاد بین المللی به شدت نگران ادامه یافتن خشونت‌ها علیه مسلمانان روهینگیا در میانمار است.
تاکنون بیش از 73 هزار نفر از مسلمانان روهینگیا به بنگلادش فرار کرده اند اما گزارش های رسیده از استان راخین حکایت از آن دارد که دستکم سی هزار روهینگیایی در مناطق کوهستانی گیر افتاده اند و به آب، غذا و دارو دسترسی ندارند.
بر اساس گزارش رسانه ها هزاران زن و کودک مسلمان میانماری در کوه ها و جنگل ها گیر افتاده اند. آن ها در پناهگاه های موقتی که از شاخ و برگ درختان ساخته اند، زندگی می کنند.
اما واقعا علل و ریشه‌های بحران در میانمار چیست؟
ادامه دارد...
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
