شبكه‌هاي انفرادي جاي شبكه‌هاي اجتماعي را گرفته است

گروه فرهنگ و هنر: در یادداشت پیش رو  که حسين گل محمدي پیرامون شبكه‌هاي انفرادي جاي شبكه‌هاي اجتماعي نگاشته، نگارنده معتقد است:

به گزارش بولتن نیوز، متن این یادداشت که درجوان آنلاین،  نیز منتشر شده به شرح زیر می باشد:

هميشه و همه‌جا و در تمام مقالات اجتماعي، از هجوم تكنولوژي و پيشرفت‌هاي هر روزه‌ آن كه روي زندگي امروزي سايه انداخته است، داد سخن مي‌دهند و از آن به عنوان يكي از معضلات زندگي امروزي نام مي‌برند. شبكه‌هاي اجتماعي و حضور پررنگ آن در زندگي امروزي را از جمله دلايل تغيير سبك زندگي ايراني،اسلامي مي‌دانند و تنهايي انسان امروزي را به گردن اين فناوري مي‌اندازند.

برخي معتقدند شبكه‌هاي اجتماعي برخلاف نامشان، انسان را از داشتن روابط انساني صحيح و فرح‌بخش دور كرده‌اند و او را هر روز تنهاتر از قبل مي‌كنند و در واقع به آنها بايد گفت شبكه‌هاي انفرادي. شايد اين عقيده بيراه هم نباشد وقتي با استفاده افراط‌گونه از اين شبكه‌ها، مهماني‌ها و دورهمي‌هاي گرم فاميلي گذشته به محافل سرد و بي‌روح امروزي تبديل مي‌شود بايد هم اين سردي روابط را به گردن اين فناوري نوپا انداخت و به آن دورهمي‌ها بايد گفت شبكه‌هاي اجتماعي و اين سر در موبايل بودن‌ها را بايد گفت شبكه‌هاي انفرادي.

در واقع ما ايراني‌ها مردماني هستيم كه وقتي چيز جديدي كشف مي‌كنيم در استفاده از آن دچار هول و دستپاچگي مي‌شويم. تمام وقت و زندگي خود را وسط مي‌گذاريم و خود را با اين كشف جديد خفه مي‌كنيم. شبكه‌هاي اجتماعي از همان كشف‌هاي ايراني‌هاست كه در ابتداي حضورش در جامعه، به دليل هول شدن افراد از اين فناوري نوين كه به راحتي مي‌توانستند با دوستان خود در هر كجاي دنيا ارتباط برقرار كنند دچار جوزدگي شدند.

اكنون بعد از گذشت چندين سال از ورود شبكه‌هاي اجتماعي به زندگي ايراني، شايد درست نباشد درباره خوب يا بد بودن اين فناوري نظر كلي بدهيم كه اين فناوري مطلقاً خوب يا بد است. همانقدر كه برخي معتقدند اين شبكه‌ها افراد را منزوي و تنهاتر كرده است مي‌توان گفت چرخيدن در اين شبكه‌ها و حال و احوال با دوست‌هاي ديده و ناديده مي‌تواند منجر به احساس بهتر و نشاط بيشتر فرد هم شود.

واقعيت اين است كه شبكه‌هاي اجتماعي و تأثيرات آن بر سبك زندگي افراد بستگي به طرز استفاده افراد، ويژگي‌هاي شخصيتي و شرايط زندگي آنها در اين زمينه دارد. اما براي اينكه بتوانيم از اين شبكه‌هاي اجتماعي لذت كافي ببريم بهتر است چند نكته را در نظر بگيريم. نكته اول اينكه اسير و معتاد اين شبكه‌ها نشويم كه ما را از كار و زندگي مي‌اندازد. در اين زمينه مي‌توانيم دست به گزينش آدم‌ها بزنيم و دوستان و آشناياني را كه كمتر مي‌بينيم در فضاي مجازي پيدا كنيم و با هم در ارتباط باشيم و از اين ارتباط و دوستي لذت ببريم. حد و حدود خود را بشناسيم.

قبل از هر چيز ما بايد جايگاه خودمان را بدانيم و حد و مرزهايمان را مشخص كنيم. وقت‌گذراني و پرسه زدن در شبكه‌هاي اجتماعي را راهي براي جبران كمبودهاي عاطفي خود ندانيم و در شبكه‌هاي اجتماعي به دنبال پركردن خلأهاي زندگي خود نباشيم زيرا افراط در استفاده از آن بيماري‌زاست و حتي موجب بيزاري از هر نوع ارتباط مي‌شود و به همين دليل است كه بسياري از كاربران اينستاگرام پس از يك دوره حضور افراطي در اين شبكه ناگهان غيبشان مي‌زند و كلاً اينستاگرام را كنار مي‌گذارند.

در استفاده از اين شبكه‌ها افراط نكنيم و از صبح تا شب و از شب تا صبح، سرمان تو گوشي و تبلت‌مان نباشد زيرا در اينصورت تبديل به يك معتاد مي‌شويم و آخر اعتياد هم كه معلوم است چه خواهد شد.