گروه بین الملل: آیتالله شیخ محمد النمر از مجتهدان بزرگ این خاندان است. شیخ باقر در سال ۱۳۷۹ قمری، مصادف با ۱۹۵۹ میلادی، در شهر «العوامیه» در شرق عربستان به دنیا آمد.
به گزارش
بولتن نیوز، او تحصیلات مقدماتی خود را در شهر العوامیة به پایان رساند و در سال ۱۴۰۰ هجری قمری مصادف با ۱۹۸۹ میلادی به ایران مهاجرت کرد تا در تهران در حوزه علمیه به نام «حضرت قائم» حضور پیدا کند که در همان سال توسط آیتالله سید محمدتقی مدرسی در تهران تأسیس شده بود. وی پس از ۱۰ سال تحصیل در آن حوزه به سوریه برگشت و در حوزه علمیه به نام « «حضرت زینب»» برای ادامه تحصیلات حوزوی و علوم دینی نام نوشت به تحصیل پرداخت.
وی دوره کتابهای اصولی از جمله «اصول الفقه» محمدرضا مظفر، «رسائل» شیخ انصاری و «کفایة» آخوند خراسانی را گذراند و در فقه نیز «اللمعة الدمشقیة» نوشته شیخ شمس الدین محمد بن مکی، «جامع المدارک» سید احمد خوانساری، «مکاسب» شیخ انصاری و «مستمسک العروة الوثقی» سید محسن حکیم و دیگر کتابهای فقهی را مطالعه کرد. تعدادی از اساتید وی در تهران و سوریه شامل:
بحث خارج نزد آیتالله سید محمدتقی مدرسی در تهران
بحث خارج نزد آیتالله سید عباس مدرسی در سوریه
بحث خارج نزد آیتالله محمد طاهر شبیری خاقانی در سوریه
دروس عالیه نزد شیخ صاحب الصادق در تهران
درس لمعه نزد شیخ وحید افغانی
وی اجازه تدریس در مراکز علوم دینی و مذهبی را پیدا کرد؛ و چند سالی اداره حوزه علمیه به نام «حضرت قائم» در تهران و سوریه را برعهده داشت و پس از بازگشت به عربستان مرکز مذهبی الإمام القائم را نیز در العوامیة تأسیس کرد.
شیخ باقر از معروفترین مدرسان علوم مذهبی و دینی در حوزههای علمیه است که در حوزههای علمیه ایران و سوریه به تدریس کتابهایی همچون کتاب «اللمعة الدمشقیة» و کتاب «جامع المدارک» و «مستمسک عروة الوثقی» و «الحلقات» سید محمدباقر صدر پرداخته است.
وی پس از بازگشت به عربستان، مرکز مذهبی «الإمام القائم» را در شهر العوامیه تأسیس کرد که سنگبنای «مرکز اسلامی» در سال ۱۴۲۲ هجری قمری مصادف با ۲۰۱۱ میلادی بود. شیخ نمر النمر که در شرق عربستان زندگی میکرد در سخنرانی خود در فوریهٔ سال ۲۰۰۹ به مقامات سعودی هشدار داد که اگر شأن و حیثیت ما به ما بازگردانده نشود، من شیعیان را به جدایی از عربستان فرا میخوانم. کرامت ما مهمتر از تمامیت کشور است.
نظام حکومتی ایدهآل از نظر شیخ نمر چیزی مشابه جمهوری اسلامی ایران بود و او از «ولایت فقیه» در کنار انتخابات دفاع میکرد. او گفته بود پایگاه مردمی حکومت ایران آن را تقویت کرده و مانع از آن شده که آمریکا بتواند به ایران حمله کند. او نقش رهبر انقلاب حضرت آیتالله علی خامنهای در سیاست ایران را ستایش میکرد.
نخستین بازداشت شیخ نمر در مهٔ ۲۰۰۶ میلادی رخ داد. وی در بازگشت از بحرین و به دلیل مشارکت در همایشی بینالمللی دربارهٔ قرآن کریم از سوی نیروهای امنیتی رژیم سعودی بازداشت شد. در اتهام شیخ چنین آمده بود: «وی از حکومت عربستان خواسته است به وضعیت قبرستان بقیع رسیدگی کرده، مذهب تشیع را به رسمیت شناخته و شیوههای آموزشی و درسی کنونی حاکم بر عربستان را تغییر داده یا لغو کند.» بازداشت دوم، در ۲۳ اوت ۲۰۰۸ میلادی رخ داد.
شیخ نمر آل نمر در ۱۱ ژوئیه ۲۰۱۳ در اثر حملهٔ مسلحانهٔ نیروهای امنیتی دستگیر و به مکان نامعلومی انتقال داده شد. در نوامبر ۲۰۱۴، حکم اعدام نمر از جانب دادگاه ویژهٔ جزایی عربستان سعودی اعلام شد و وی، محکوم به مرگ از طریق گردن زدن با شمشیر شد.
حکم اعدام نمر، توسط عبدالله بن عبدالعزیز، پادشاه سابق سعودی، تا اطلاع ثانوی، به تعویق افتاده بود. سخنرانی وی که به قولی همان موجب اعدامش گردید شامل مواردی است در آن از مرگ ولیعهد عربستان اظهار خوشحالی میکند: «قرآن کریم آیهای دارد که میگوید روزی که در آن مؤمنان خوشحال میشوند، ما چگونه از مرگ نایف (نایف بن عبدالعزیز، ولیعهد سابق عربستان) خوشحال نشویم. چگونه از مرگ کسی که فرزندانمان را به زندان برد خوشحال نشویم. کسی که باعث ایجاد رعب و وحشت شده بود چگونه از مرگش خوشحال نشویم. خدا را شکر میگوییم و انشاءالله که عمر همه آنها، آل سعود و آل خلیفه، یکی پس از دیگری گرفته شود»
او در بخشی دیگر از سخنانش ملک سلمان را با یزید مقایسه و او را لعنت میکند: «یزید هم اگر بود همین سخنان ملک سلمان را میگفت و راه او را میرفت. این ملت ستم دیده تا اسقاط آل سعود از پای نخواهد نشست… ما مرغ و گوسفند ملک سلمان نیستیم که هر گونه بخواهد برای ما حکم کند … ما هرگز ساکت نخواهیم شد و از مقاومت خود دست نخواهیم کشید… خداوند ملک سلمان و یزید را لعنت کند»
شیعیان عربستان با برگزاری تظاهرات گسترده در شهر قطیف تحت عنوان یوم النمور، آزادی شیخ نمر باقر النمر را خواستار شدند. هزاران تن از شیعیان قطیف در شرق عربستان سعودی در مراسم تشییع جنازهٔ مردی شرکت کردند که مخالفان دولت میگویند توسط پلیس و در جریان تظاهراتی در اعتراض به دستگیری شیخ نمر باقر النمر، روحانی برجستهٔ شیعه کشته شدهاست.
سرانجام بعد از دو سال و نیم با عمل جراحی، چهارمین گلوله از پای وی بیرون آورده شد. او طی دو سال و نیم گذشته بازداشت و به ضرب گلولهٔ نیروهای رژیم عربستان سعودی زخمی شده بود.
در ۴ مارس ۲۰۱۵ دادگاه تجدید نظر وی را به اتهام «حمل سلاح، تحریک به اختلافات طایفهای و اطاعت نکردن از ولی امر» به اعدام محکوم کرد. دادگاه تجدید نظر، اتهامات مطرح شده علیه شیخ نمر با حکم صادر شده از سوی دادگاه پیشین وی (دادگاه بدوی) که «محاربه» بود را متناسب ندانست و اعلام کرد که «قتل تعزیری» یا همان اعدام با جرمهای ارتکابی از سوی متهم متناسب است. در نهایت بدست سعودیها در ۲ژانویه ۲۰۱۶ اعدام شد.
شهادت شیخ نمر حرکت بیداری اسلامی را در عربستان شتاب میدهد و مردم منطقه را بیدارتر خواهد کرد و نقطه عطفی در تحولات منطقه و نهضت بیداری اسلامی خواهد شد. رژیم سعودی از به شهادت رساندن شیخ نمر اهدافی همچون ایرانهراسی، شیعههراسی، جنگ نیابتی، تشدید تفرقه سنی و شیعی و در نهایت اجرا نمودن برنامه آمریکا و رژیم صهیونیستی در جهت تضعیف امت اسلامی و سرکوب بیداری اسلامی را در دستور کار خود داشت.
این اقدام وحشیانه رژیم سعودی قطعاً نتیجه معکوس خواهد داشت و آلسعود را در میان امت اسلامی منزویتر خواهد کرد و حقانیت، مظلومیت، صلابت و مقاومت علمای شیعه را به عنوان نماد احیاگری و پرچمداری مبارزه با استبداد و استعمار بیشتر مطرح خواهد کرد. خون شهیدان درخت اسلام را بارور میکند و شهادت حیات حقیقی است و در واقع اعدام شیخ نمر در عربستان سعودی در بین اهل سنت و شیعیان مظلوم نهضت بیداری اسلامی را بارور کرد.