بازخوانی مطبوعات دوره اصلاحات
مسعود بهنود در واکنش به اظهارات فرمانده وقت کل سپاه، سردار صفوی که ضمن انتقاد از وضع نامناسب مطبوعات با این بیان که «شمشیر ما زبان ماست» از لزوم نظارت و کنترل بیشتر به عرصه مطبوعات تأکید کرده بود، می‌نویسد...
مسعود بهنود در واکنش به اظهارات فرمانده وقت کل سپاه، سردار صفوی که ضمن
انتقاد از وضع نامناسب مطبوعات با این بیان که «شمشیر ما زبان ماست» از
لزوم نظارت و کنترل بیشتر به عرصه مطبوعات تأکید کرده بود، می‌نویسد: «بیان
این سردار یادآور خونریزترین چهره‌های تاریخ معاصر یعنی پلیوت و صدام حسین
است و از رئیس جمهور جناب آقای خاتمی که با سکوت خود در مقابل چنین سخنانی
شایسته سردار شرمندگی است، درخواست واکنش سریع را داریم.»
با لغو امتیاز روزنامه جامعه در شعبه 1410 دادگاه عمومی تهران در 20 خرداد 1377، گردانندگان آن بلافاصله با صاحب امتیاز هفته نامه توس قرارداد منعقد و عملاً هفته نامه را جایگزین روزنامه جامعه کردند.
این روزنامه در تاریخ 13/6/1377 بزرگ‌ترین تهمت را علیه بنیانگذار انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی (ره) به کار برد و ادعای دروغین ژیستکاردستن، رئیس جمهور سابق فرانسه را منعکس کرد: « آیت‌الله خمینی (ره) به محض ورود به فرودگاه فرانسه تقاضای پناهندگی سیاسی کرد و ما هم به او دادیم» این روزنامه نیز در تاریخ 6/7/1377 با شکایت مؤسسه تنظیم و نشر آثار حضرت امام (ره) لغو امتیاز گردید. اصحاب توس بلافاصله روزنامه نشاط را جایگزین آن کردند.
به دلیل موضع‌گیری‌های منفی و انتشار و تحلیل‌های غیرواقع و تضعیف باورهای دینی در این ایام، نشریاتی نظیر راه نو (اکبر گنجی و عباس عبدی) جامعه سالم (پرویز گواران)،توانا (ایرج رستگاری)، آبان (محمدحسین علیپور) و مبین (علی محمد غریبانی) لغو امتیاز و تعطیل شدند.
رئیس جمهور وقت به جای نکوهش مطالب مندرج در این نشریات به دفاع از آنها پرداخت.او در تاریخ 7/7/1377 در دانشگاه تهران گفت: «هیچ کس حق ندارد نظرات خود را به زور به دیگران تحمیل کند» و در تاریخ 5/8/1377 در جمع هنرمندان می‌گوید: «نظام در صورتی پویا خواهد بود که هر انسانی با هر عقیده و گرایش، محترم شمرده شود.» فاطمه کروبی نماینده مجلس در روزنامه سلام می‌نویسد: «شکستن قلم‌ها زیر پا گذاشتن قانون اساسی است.»
این روزنامه همچنین بیان می‌دارد: «حرمت اندیشه و بیان را پاس دارید و مطبوعات را محدود نکنید» و باز به قلم عماد الدین باقی می‌نویسد: «در عرصه سیاست، آزادی بیان و مطبوعات، هیچ منطقه ممنوعه‌‌ای وجود ندارد.»
احمد بورقانی، معاون وقت مطبوعاتی وزارت ارشاد نیز در واکنش به تعطیلی این نشریات در تاریخ 5/9/1377 می‌گوید: «مطبوعات ایران سالم‌ترین مطبوعات دنیا هستند.»
با تعطیل شدن این نشریات، نشریات تازه‌ای به میدان آمدند و به سرعت جای خالی آنها را پر کردند که روزنامه‌های زن (فائزه هاشمی در مردادماه)، خرداد (عبداله نوری در آذرماه) و صبح امروز (سعید حجاریان در آذرماه) از این قبیل بودند.
سعید حجاریان، مشاور سیاسی رئیس جمهور وقت نوشت: «یک جبهه تمام عیار در پیش داریم.روزنامه‌ها جاده‌های مواصلاتی این جبهه محسوب می‌شوند و به روزنامه‌های دوم خردادی توصیه می‌کنم مطابق فرمان عمل کنند و از دست زدن به عملیات پارتیزانی پرهیز کنند تا مانند روزنامه‌های جامعه و توس و ماهنامه‌هایی نظیر جامعه سالم، گرفتار محاصره شدگی نشوید.»
عملکرد مطبوعات در دهه سوم انقلاب اسلامی،با حاکمیت سلیقه‌های گوناگون خودی و غیرخودی همراه گردید و جریان افراطی و تندرو با پشت سر نهادن جریان سنتی همراه خود، بیشترین تهاجم را به ارکان دین، انقلاب، نهادهای رسمی و ارزش‌های دینی و انقلابی روا داشتند.
در یک جمع‌بندی، در این دهه به خصوص نیمه نخست آن نشان از یک توطئه عظیم فرهنگی از بستر مطبوعات بود.برخی مطبوعات به جای کار کرد اصیل خود یعنی اطلاع‌رسانی صحیح و روشنگری افکار عمومی و جهت‌دهی آن، کارکرد سیاسی پیدا نموده و به جای احزاب و به عنوان سخنگوی آنان اقدام می‌کردند.این مطبوعات در مقولات نظری مانند دین شناسی، معرفت شناسی،فلسفه دین، فلسفه سیاست، حقوق اساسی فقهی و حقوق با ایجاد شبهه و ابهام به تضعیف باورهای دینی وخدشه در مبانی نظری و کارایی عملی دینی در اداره جامعه همت گماشتند که به یک نوع لاابالی‌گری فرهنگی و سیاسی و مروج لیبرالیسم ختم می‌گردید.
روزنامه جوان
با لغو امتیاز روزنامه جامعه در شعبه 1410 دادگاه عمومی تهران در 20 خرداد 1377، گردانندگان آن بلافاصله با صاحب امتیاز هفته نامه توس قرارداد منعقد و عملاً هفته نامه را جایگزین روزنامه جامعه کردند.
این روزنامه در تاریخ 13/6/1377 بزرگ‌ترین تهمت را علیه بنیانگذار انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی (ره) به کار برد و ادعای دروغین ژیستکاردستن، رئیس جمهور سابق فرانسه را منعکس کرد: « آیت‌الله خمینی (ره) به محض ورود به فرودگاه فرانسه تقاضای پناهندگی سیاسی کرد و ما هم به او دادیم» این روزنامه نیز در تاریخ 6/7/1377 با شکایت مؤسسه تنظیم و نشر آثار حضرت امام (ره) لغو امتیاز گردید. اصحاب توس بلافاصله روزنامه نشاط را جایگزین آن کردند.
به دلیل موضع‌گیری‌های منفی و انتشار و تحلیل‌های غیرواقع و تضعیف باورهای دینی در این ایام، نشریاتی نظیر راه نو (اکبر گنجی و عباس عبدی) جامعه سالم (پرویز گواران)،توانا (ایرج رستگاری)، آبان (محمدحسین علیپور) و مبین (علی محمد غریبانی) لغو امتیاز و تعطیل شدند.
رئیس جمهور وقت به جای نکوهش مطالب مندرج در این نشریات به دفاع از آنها پرداخت.او در تاریخ 7/7/1377 در دانشگاه تهران گفت: «هیچ کس حق ندارد نظرات خود را به زور به دیگران تحمیل کند» و در تاریخ 5/8/1377 در جمع هنرمندان می‌گوید: «نظام در صورتی پویا خواهد بود که هر انسانی با هر عقیده و گرایش، محترم شمرده شود.» فاطمه کروبی نماینده مجلس در روزنامه سلام می‌نویسد: «شکستن قلم‌ها زیر پا گذاشتن قانون اساسی است.»
این روزنامه همچنین بیان می‌دارد: «حرمت اندیشه و بیان را پاس دارید و مطبوعات را محدود نکنید» و باز به قلم عماد الدین باقی می‌نویسد: «در عرصه سیاست، آزادی بیان و مطبوعات، هیچ منطقه ممنوعه‌‌ای وجود ندارد.»
احمد بورقانی، معاون وقت مطبوعاتی وزارت ارشاد نیز در واکنش به تعطیلی این نشریات در تاریخ 5/9/1377 می‌گوید: «مطبوعات ایران سالم‌ترین مطبوعات دنیا هستند.»
با تعطیل شدن این نشریات، نشریات تازه‌ای به میدان آمدند و به سرعت جای خالی آنها را پر کردند که روزنامه‌های زن (فائزه هاشمی در مردادماه)، خرداد (عبداله نوری در آذرماه) و صبح امروز (سعید حجاریان در آذرماه) از این قبیل بودند.
سعید حجاریان، مشاور سیاسی رئیس جمهور وقت نوشت: «یک جبهه تمام عیار در پیش داریم.روزنامه‌ها جاده‌های مواصلاتی این جبهه محسوب می‌شوند و به روزنامه‌های دوم خردادی توصیه می‌کنم مطابق فرمان عمل کنند و از دست زدن به عملیات پارتیزانی پرهیز کنند تا مانند روزنامه‌های جامعه و توس و ماهنامه‌هایی نظیر جامعه سالم، گرفتار محاصره شدگی نشوید.»
عملکرد مطبوعات در دهه سوم انقلاب اسلامی،با حاکمیت سلیقه‌های گوناگون خودی و غیرخودی همراه گردید و جریان افراطی و تندرو با پشت سر نهادن جریان سنتی همراه خود، بیشترین تهاجم را به ارکان دین، انقلاب، نهادهای رسمی و ارزش‌های دینی و انقلابی روا داشتند.
در یک جمع‌بندی، در این دهه به خصوص نیمه نخست آن نشان از یک توطئه عظیم فرهنگی از بستر مطبوعات بود.برخی مطبوعات به جای کار کرد اصیل خود یعنی اطلاع‌رسانی صحیح و روشنگری افکار عمومی و جهت‌دهی آن، کارکرد سیاسی پیدا نموده و به جای احزاب و به عنوان سخنگوی آنان اقدام می‌کردند.این مطبوعات در مقولات نظری مانند دین شناسی، معرفت شناسی،فلسفه دین، فلسفه سیاست، حقوق اساسی فقهی و حقوق با ایجاد شبهه و ابهام به تضعیف باورهای دینی وخدشه در مبانی نظری و کارایی عملی دینی در اداره جامعه همت گماشتند که به یک نوع لاابالی‌گری فرهنگی و سیاسی و مروج لیبرالیسم ختم می‌گردید.
روزنامه جوان
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
