بررسی راهکارهای کاهش طول دوره ساخت

گروه اقتصادی: مسکن یکی از نیازهای اساسی و جزو کالاهای سرمایه ای کشور به حساب می آید که متاسفانه طولانی شدن بیش از اندازه فرآیند بررسی و تصویب نقشه های ساختمانی و عدم تناسب هزینه های دریافتی با خدمات ارائه شده و به عبارت دیگر افزایش زمان ساختمان سازی تاثیر مستقیمی بر قیمت مسکن در سالهای اخیر داشته است.


به گزارش بولتن نیوز، بنا به اظهار نظر مسوولان حوزه مسکن، ایران از نظر طول زمان  ساختمان سازی در میان 187 کشور جهان در جایگاه 179 قرار دارد،که این آمار تکان دهنده مبین ناکامی های موجود در حوزه ساختمان سازی تلقی می شود، هر چند عواملی دیگری مانند وجود فاصله زیاد میان  وضع موجود با وضعیت ایده آل در ساخت و ساز،وجود دو نوع ساخت و ساز مهندسی و بساز بفروشی به موازات هم، طولانی شدن زمان ساخت و ساز از مرحله صدور پروانه تا پایان ساخت و ساز نیز در این ناکامی بی تاثیر نبوده است.

 شاید صنعتی سازی یکی از راهکارهای کاهش طول دوره ساخت و ساز به حساب آید هر چند این فرآیند نیز از مزایا و معایبی برخوردار است.

در نگاه اجمالی مهم ترین معایب صنعتی سازی  طبق آمارهای موجود، احساس نامنی مردم از خانه های پیش ساخته که خود یکی از مهم ترین دلایل عدم استقبال مردم از این پدیده نوظهور و مغفول ماندن آن شده است.

 عدم استقبال از صنعتی سازی در فرهنگ ما نهفته است چرا که مردم بنا به تصور پیشین خود گمان می کنند خانه هایی که با تیر آهن و بتن ساخته می شوند از خانه هایی که به روش صنعتی سازی و پیش ساخته هستند،امنیت و استحکام بیشتری دارند.این در حالی است که ساختمان های سنتی نه تنها دارای عایق صوتی نیستند بلکه به لحاظ استحکام مقاومت کمتری دارند. با این وجود ساختمان های پیش ساخته آن طور که باید احساس امنیت را منتقل نمی کنند و بازار خوبی نیز ندارند.


باید توجه داشت که تقاضاهای بالفعل جامعه با ساخت وساز سنتی برآورده نمی شود، از سوی دیگر هدف بخش عمده ای از متقاضیان خرید مسکن از خرید،سرمایه گذاری است. از این رو  باید با تقویت ساختمان سازی به صورت صنعتی  میزان عرضه را افزایش و با فرهنگ سازی میزان استفاده مردم  نسبت به خانه های پیش ساخته را نیز ارتقا دهیم. در این میان انتظار می رود که دولت  شرایطی را فراهم آورد که به تقاضاهای موجود در بخش مسکن در داخل شهرها پاسخ دهد و این نیاز را در درون شهرها برآورده کند.

البته باید متذکر شد که متاسفانه امروزه صنعتی سازی به معنی واقعی در کشور انجام نمی شود،صنعتی سازی آنچه در مسکن مهر اجرا شده نیست، همچنین فناوری  های نوین در پنجره های دوجداره خلاصه نمی شود، نباید نمونه های ناقص صنعتی سازی را در جامعه به سایر موارد تعمیم داد  بلکه می بایست ساختمان سازی را در بیرون بسازیم و تنها آن را در محل مونتاژ کنیم.
شاید یکی دیگر از معایب صنعتی سازی استفاده آن در ساخت پروژه های بزرگ و در انبوه سازی است.در واقع اجرای این مهم در ابعاد کوچک و مساحت کمتر از 200 هزار متر مربع  به صرفه و اقتصادی نیست و این روش نیز در هیچ کشوری انجام نمی شود.

 از این رو مشکل اصلی عدم توجه به صنعتی سازی بنا به اظهار نظر کارشناسان، ناشی از عدم تراکم سرمایه و نبود امکانات لازم برای سرمایه گذاری های کلان در حوزه مسکن است که چنانچه زیر ساخت های لازم این مهم فراهم شود نیاز آن در سطح کشور مشهود است. با توجه به آمارهای موجود 95 درصد واحدهای مسکونی به دست مردم ساخته می شود که با این وجود شرایط لازم برای سرمایه گذاری  فراهم نیست.

 گفتنی است ، مهم ترین اقدام برای رشد و توسعه صنعتی سازی، برقراری الزامات و شرایط لازم برای ورود سرمایه گذاران ، حمایت های حقوقی و مالی کافی و انتقال دانش و آیین نامه ای سیستم های مورد تایید  می باشد .

شایان ذکر است ، طی چند سال گذشته در کشور به دنبال ناامنی سرمایه گذاری در سایر بخش ها و همچنین ایجاد شرایط خاص تقاضای سرمایه گذاری در بخش مسکن رشد چشمگیری داشته است.این در حالی است که تسهیلاتی که دولت در بخش مسکن در نظر گرفته تنها به افرادی تعلق می گیرد که از درآمد بالایی برخوردار نباشند و علاوه بر نداشتن مسکن ،از تسهیلات دولتی دیگر نیز استفاده نکرده باشند،با توجه به این امر مشخص می شود که متقاضیان خاصی برای بخش مسکن تعریف شده است از این رو با توجه به اینکه در این شرایط انگیزه سرمایه گذاری برای سرمایه گذاران  به دلیل دسترسی نداشتن به سود مورد نظر از بین خواهد رفت انتظار می رود وزارت راه و شهرسازی به عنوان متولی این امر، شیوه انگیزشی لازم را به وجود آورد تا بخش خصوصی برای سرمایه گذاری با اطمینان خاطر بیشتر وارد این حوزه شود چرا که تجربه نشان داده حضور بخش خصوصی در کنار دولت و حمایت هایش بسیار مثمر ثمر بوده است.

نیاز به صنعتی سازی در کشور، طی سالهای اخیر به شدت احساس می شود تا جایی که دولت در طرح جامع مسکن نیز به آن اشاره کرده است چرا که طبق آمارهای موجود  برای جبران ضعف های گذشته، سالانه حدود یک میلیون و 200 هزار تا یک میلیون و 500 هزارواحد مسکونی نیاز داریم که تامین این تعداد واحد با تکنولوژی های که در ایران استفاده می شود ، دشوار نیست.
با تمام این اوصاف صنعتی سازی از مزایای مانند بهبود کیفیت مصالح و پیشگیری از اتلاف سرمایه، افزایش کیفیت قطعات ساختمان با توجه به استفاده از فناوری های نوین که در این روش امکان کنترل و افزایش کیفیت فرآیند تولید در کارخانه و پرهیز از آزمون و خطا، بهبود فرصتهای سرمایه گذاری با توجه به گستردگی شبکه صنعتی سازی ساختمان و اثرآن در اقتصاد ملی نیز برخوردار است.

 بعد از صنعتی سازی ورود شرکت های ساختمانی یکی دیگر از راههای کاهش زمان ساخت و ساز است چرا که امروزه متاسفانه مردم  خود اقدام به ساخت و ساز می کنندکه این امر در برخی مواقع به دلیل عدم اطلاعات لازم موجب طولانی شدن پروسه ساخت و ساز می شود.

ورود شرکت های ساختمانی در عرصه ساخت وسازخود راهکاری برای خروج مردم از چرخه بروکراسی ساختمان سازی و همچنین افزایش طول عمنر ساختمان خواهد شد.

در پایان باید خاطر نشان کرد که با توجه به اقتصاد نابسامان کشور هر میزان طول عمر ساخت وساز کاهش یابد در نتیجه سود آن عاید بهره برداران خواهد شد.