با ساخت یک فیلم کسی فیلمساز نمی‌شود

به گزارش بولتن نیوز، بیش از یک‌سال است که گروه سینماهای هنر و تجربه شکل گرفته، گروهی که وظیفه‌اش توجه به سینمای خلاقانه و تجربی است. در این گروه فیلم‌های کوتاه هم اکران عمومی پیدا می‌کنند که اتفاق خوبی در سینمای ایران به شمار می‌آید. با امیرحسین علم‌الهدی مدیرگروه هنر و تجربه در همین باره و نیز فیلم کوتاه گفت‌وگو کرده‌ایم.

- آقای علم‌الهدی فكر می‌كنید طرحی كه طی یك سال گذشته در گروه هنر و تجربه برای اكران فیلم‌های كوتاه انجام شده است، موفقیت‌آمیز بوده و توانسته به اهدافی كه داشته دست پیدا كند؟

اگر بخواهیم یك سال گذشته را بررسی كنیم تا به حال به موفقیت چشم‌گیری دست نیافته‌ایم، اما باید به یاد داشته باشیم كه نمایش فیلم كوتاه بر پرده سینما با روشی كه ما در پیش گرفته‌ایم تجربه جهانی ندارد. ما از پخش فیلم‌های كوتاه در یك سال گذشته ناراضی نیستیم، گرچه رضایت كامل هم نداریم. این طرح نیاز به صبر و ممارست دارد و همراهی فیلمسازان را طلب می‌كند تا بتواند جایگاه خود را در سینمای كشور پیدا كند.

به‌نظرم این طرح نیاز به 5 سال زمان دارد تا بتوان از آن نتیجه‌گیری درست كرد. ما در سینمای تجاری و بدنه هم وضعیت بحرانی در اكران داریم و انتظار بیهوده‌ای است اگر بخواهیم بگوییم كه باید طی این یك سال سانس‌های نمایش فیلم كوتاه پر شود. تا به این جای كار خوب بوده و برای رسیدن به حداقل 50 درصد رضایت راه طولانی را در پیش داریم. در مجموع اصولاً كارهای فرهنگی در درازمدت و استمرار است كه پاسخ می‌دهد و با پروسه یك ساله نمی‌توان از این طرح بهره‌برداری خوبی به عمل آورد.

- آیا این طرح نمی‌توانست توسعه بیشتری پیدا كند تا مخاطبان بیشتری بتوانند از فیلم‌های كوتاه بازدید كنند؟ آیا امكان اختصاص یك سالن مجزا برای اكران فیلم‌های كوتاه وجود نداشت؟

ما هم اكنون در شهرهای تهران، اصفهان و مشهد نمایش داریم و توسعه بیشتر آن بستگی به سانس‌های بیشتری دارد كه به اكران این فیلم‌ها بپردازند.

در حال حاضر اختصاص یك سالن برای اكران فیلم كوتاه مقدور نیست و ما می‌خواهیم با یك سانسی كه در هفته به اكران فیلم‌های كوتاه اختصاص یافته است، واكنش مخاطبان را بسنجیم. در آینده اگر مخاطبان بیشتر شدند، قطعاً یك سالن مجزا برای اكران فیلم‌های كوتاه اختصاص خواهیم داد.

ارزیابی ما اكنون از نمایش فیلم كوتاه ارزیابی منفی نیست، اما تا رسیدن به ارزیابی منطقی و نهایی نیاز به زمان بیشتری داریم. در این راه خود فیلمسازان هم باید به ما كمك كنند و با تشكیل كمپین‌های اطلاع‌رسانی و تبلیغاتی در این مسیر ما را یاری كنند. اگر فیلم‌سازها كمك كنند مطمئناً این طرح موفق خواهد بود، در غیر این صورت ما به زمان زیادی برای كسب موفقیت كامل نیاز داریم.

- برگزاری جشنواره‌های فیلم كوتاه و گروه هنر و تجربه تا چه حد می‌توانند مكمل یكدیگر باشند؟

جشنواره‌ها می‌توانند جریان‌سازی كنند و فیلم‌هایی كه دارای شاخص كیفی بالایی هستند را در افكار عمومی بیشتر مطرح كنند. جشنواره‌ها محل كشف استعدادهایی است كه می‌توانند در حوزه فیلم كوتاه و به مرور در سایر حوزه‌های سینمایی مثل مستند، سینمای بدنه و انیمیشن حرفی برای گفتن داشته باشند.

گروه هنر و تجربه چون رسالتش در حوزه نمایش فیلم سینمایی است، می‌تواند در حوزه اكران و بحث نقد و ارزیابی، فیلم‌های شاخص و آثار فیلمسازان مستعد را به معرض دید عموم بگذارد. در آنجا است كه فیلمسازها می‌توانند به مرور متوجه نكته‌ای باشند به نام مخاطب.

هر اثر هنری نیاز به مخاطب دارد و هر فیلمی كه ساخته می‌شود، باید بتواند با حداقل مخاطب ارتباط برقرار كند. سینمای هنر و تجربه می‌تواند بعد از برگزاری جشنواره‌ها فیلم‌های شاخص را به صورت گسترده‌تر در اختیار مخاطبان قرار دهد.

وظیفه جشنواره معرفی استعدادهاست و گروه هنر و تجربه می‌تواند این استعدادها را بیشتر در معرض دید عمومی قرار دهد و می‌تواند با منافع اقتصادی برای تولید‌كننده‌ها هم روبه‌رو شود.

بلیت خریدن برای فیلم كوتاه كمی متفاوت‌تر است و اگر بتوانیم این طرح را نهادینه كنیم می‌شود برای فیلم كوتاه هم بلیت خرید تا دستاورد منحصر به فردی داشته‌ باشیم. در جشنواره فیلم کوتاه تهران گروه هنر و تجربه برای بهترین فیلم جشنواره یك جایزه و تندیس در نظر گرفته است كه فارغ از اینكه بخواهد حس رقابتی با داوری جشنواره داشته باشد، بر اساس ایجاد انگیزه برای فیلمسازان این جایزه را اهدا می‌كند كه این به خاطر نگاهی است كه هنر و تجربه به فیلم‌های كوتاه داد.

- چشم‌انداز شما از آینده فیلم كوتاه چگونه است؟

فیلم كوتاه را نمی‌توان جدا از كلیات سینمای كشور دانست. در حال حاضر مهم‌ترین آسیبی كه سینمای كوتاه می‌تواند ببیند این است كه صرف ورود تكنولوژی به معنای پرورش دادن فیلمساز نیست. پرورش فیلمساز در دوره عصر دیجیتال كمی كار را سخت كرده است. فیلمسازی فارغ از بحث تجهیزات است، فیلمسازی نگاه به ایده، پرورش قصه نو و روایت است و این مشخصه‌ها است كه می‌تواند یك فیلم را شاخص كند. این آسیب در مورد سینمای تجاری هم وجود دارد كه با ورود تكنولوژی آینده فیلمسازی خیلی راحت خواهد بود اما فیلمساز شدن خیلی سخت‌تر خواهد شد.

فقط دوربین دست گرفتن و روایت یك داستان نمی‌تواند یك فیلمساز پرورش دهد. ورود تكنولوژی در حوزه فیلم كوتاه افزایش كمی را در تولیدات خواهد داشت، اما باید نظاره كرد كه می‌تواند افزایش كیفی تولید هم داشته باشد یا خیر.

در این مسیر آموزش سهم به سزایی خواهد داشت كه انجمن سینمای جوان بیش از سه دهه است كه آموزش را به سمت شهرستان‌ها و نقاط دورافتاده برده است؛ اگر یك بازنگری در مباحث آموزشی و فن‌آوری روز نشود نتیجه مطلوبی حاصل نمی‌شود. برای فیلمساز شدن باید خاك صحنه خورد. باید جوانان را متوجه كرد كه كسی با ساخت یك فیلم نمی‌تواند فیلمساز شود. باید ممارست و مطالعه كرد، فیلم‌های روز را دید و باید در فضای سینمای ایران و جهان قرار گرفت. باید فیلمسازهای جوان با قدیمی‌های این عرصه هم كلام شوند و از تجربیات آنها در فیلمسازی استفاده كنند تا بتوانند فیلم‌های تأثیرگذار و خوبی ارائه دهند.