"وقتی
من هفت ساله بودم، میخواستم 8 ساله شوم؛ وقتی هشت ساله بودم دوست داشتم
12 ساله شوم. نوبت به 12 سالگیام رسید که آن وقت هم دوست داشتم 18 ساله
شوم. بعد از آن دیگر دوست نداشتم پیرتر شوم. حالا دوست دارم اگر یک ماشین
زمان جادویی داشته باشم. به 16 تا 24 سالگیام برگردم. من احساس می کنم
تمام زندگی خود را صرف آرزویی کرده ام که در زمان دیگری باشم، آرزو داشتم
بزرگ شوم، آرزو داشتم جای دیگری باشم، آرزو داشتم بعضی چیزها را فراموش کنم
و بعضی چیزها را به یاد آورم. آرزو کرده ام چیزهای خوب اطرافم را به خاطر
بی حوصلگی و یا ترس خراب نکنم. خیلی وقت ها آرزویم آنقدرها هم مهم نبود.
آرزو داشتم چیزهای زیادی در مورد مادربزرگم بدانم، و گاهی دوست نداشتم به
حال خودم آگاه باشم زیرا میدانستم چه اتفاقی در دلم هست. آرزو داشتم
موهایم را هیچوقت کوتاه نکنم ، آرزوهایم گاهی مرا صبور و گاهی عجول کردند.
آخرین
ضبط من دچار اختلال شده است، اگر من بخواهم نامی برای آن بگذارم نام
make-up به آخرین ریکوردم خواهم داد. من آن را به تنهایی ساختم، آن را برای
زمان از دست رفته خود ساختم، آن را ساختم برای همهی گذشته ام برای همه
کارهایی که کرده ام و یا آرزوی انجام دادنش بر دلم مانده، اما من به کمی
زمان نیاز دارم؛ بخش هایی از ضبط آن مانده است."
ادل
اعترافاتی بیشتری کرده است: "آلبوم 25 نقطهی عطفی برای من به حساب می آید؛
اشاره ای به سنین 20 سالگی و احساس من در آن روزهاست؛ حرف های یک بزرگسال
تمام عیار یک نوجوان قدیمی...تصمیم گرفته ام بخش های بد زندگی گذشتهام را
دور بریزم و در این آلبوم از احساس خوشایندم بخوانم. نمی خواهم خوب و بد
گذشته ام را فراموش کنم، اما نمی خواهم به طور کامل به عقب برگردم؛ به
زمانی که فقط آرزو می کردم. من در دوره نوجوانی وقت خود را بیهوده می
گذراندم گاهی مدتها مینشستم و چت های به درد نخور میکردم، اصلا به فکر
آینده ام نبودم و حس می کردم چندان مهم نیست. در مورد همه چیز با شوخی نگاه
میکردم، حس میکردم هیچ یک از کارهایم عواقبی ندارد. حتی گاهی قانون شکنی
میکردم."
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com