تفاوت ایرانِ آمریکایی با ایرانِ ایرانیِ واقعی؛
سفر اهالی مدرسه علوم دینی «هارتفورد» به ایران / 5
چندی پیش اهالی مدرسه علوم دینی «هارتفورد» که بعضاً دیدگاه منفی و به دور از واقعیتی از ایران داشتند، به کشورمان سفر کردند که نتیجه آن سفرنامه ایست که امروز بخش دوم آن را تقدیم شما می نماییم.
گروه سبک زندگی، دانشجویان، کارکنان، مدیران و هیات امنای مدرسه علوم دینی «هارتفورد» در سفری تفریحی از ایران دیدار کردند.
به گزارش بولتن نیوز، نتیجه این سفر، سفرنامه مفصلی است که توسط این مسافران دوست داشتنی به رشته تحریر درآمده که در روزهای گذشته بخش های اول، دوم، سوم و چهارم آن تقدیم گردید و هم اکنون بخش پنجم این سفرنامه که به روز پنجم سفر اهالی مدرسه علوم دینی «هارتفورد» به کشورمان اختصاص دارد، تقدیم می گردد و در روزهای آتی نیز ادامه آن را تقدیم خواهیم نمود.
روز پنجم: کاشان و ابیانه
برای ما عزیمت از شهر قم و سوار بر اتوبوس به سمت اصفهان رفتن بسیار سخت تر از ترک تهران بود. این تجربه بسیار برای ما پُرمعناتر بود زیرا ما نه تنها با این شهر که با مردم آن هم حس نزدیکی خاصی می کردیم.
هنگام عبور از خیابان های این شهر از کنار خط ریل متروی تازه احداثی عبور کردیم که قرار است بخش های مختلف این شهر را به هم مرتبط کند و دسترسی به مراکز مختلف، هم برای ساکنین و هم برای زائران مشتاقی که به این شهر می آیند، آسان تر شود.
نزدیک ایستگاه عوارضی در مسیر بزرگراه از ما خواستند که کمربندهای ایمنی را ببنیدیم و متوجه شدیم که راننده با دقت، سرعت مطمئنه و متعادلی را رعایت می کند. در بین راه علامت های زیادی وجود داشت که به رانندگان یادآوری می کرد، به قوانین رانندگی بیشتر توجه کنند و با رعایت اصول ایمنی به راه خود ادامه دهند.
خیلی زود به محدودۀ شهر کاشان نزدیک شدیم. در کتاب راهنمای توریستی آمده بود که شهر کاشان به هنر سفالگری اش شهرت دارد و همچنین در زمان عیسی مسیح، سه مرد وارسته از این محل به بیت الهم رفتند.
به نظر من و گروهی که با من بودند، کاشان بیشتر از همه به این جهت قابل توجه بود که در واقع اولین تجربه ما با صنعت گلاب گیری محسوب می شد که در سرتاسر این منطقه از ایران رونق داشت. فروشگاه ها در این شهر پُر بود از محصولاتی که از گل سرخ تولید می شد، از گلاب و روغن گرفته تا گلبرگ های این گل که مخصوص پوست بود و گلبرگ هایی که می شد در خوراکی ها و غذاها از آنها استفاده کرد.
اولین توقف ما در باغ فین کاشان بود، این باغ که یکی از زیباترین باغ های ایرانی است، هنوز هم بسیاری از آثار و ویژگی های دوره صفوی را در خود دارد. گفته می شود که شیخ بهایی، معمار معروف ایرانی، روشی مرموز و سحرآمیز طراحی کرده تا آب چشمه های آرتیزین را از طریق سازه های متفاوت به این جوی ها روانه کند. تا به امروز هنوز هم مشخص نشده که چه نیرویی موجب جاری شدن آب این چشمه ها می شود.
به نظر می رسد، این منطقه بسیار موردتوجه توریست های ایرانی و خارجی است و مسیرهای داخلی و بیرونی این باغ پُر از مردمی است که مشغول فروش صنایع دستی، گلاب و حتی پَر طاووس هستند.
افراد گروه ما در اطراف باغ گردش می کردند و از آب خنکی که در جوی ها روان بود و سایه درختان بسیار کهنسال و همیشه سبزی که دوسوی مسیر پیاده روی باغ را مزین کرده بود، لذت می بردند.
گذرگاه های طاق دار و ورودی های گنبدی یکی از دیگری زیباتر به نظر می رسید و نقوش کوچک خالی از اشتباه می نمود، این تصویر نمونه دیگری است که نشان از اهمیت فراوان مردم ایران زمین به زیباسازی مناظر در طول تاریخ دارد.
توقف بعدی ما در یکی از تقریباً صد خانه تجار کاشان بود که از آنها مانند موزه نگه داری و محافظت می شود که البته ورود به آن ها برای عموم آزاد است.
ما همچنین توانستیم از «خانه طباطبائی ها» دیدن کنیم (البته این طباطبائی را با نام رهبر مذهبی معروفی که با همین نام شهرت دارد، اشتباه نگیرید.)
حیاط اندرونی خانه طباطبائی ها
ما ناهار و چای بعد از ناهار را در اتاق غذاخوری مشرف به حیات داخلی منزل خانه تجار عباسی صرف کردیم و سپس به سمت مقصد بعدی که از میان راه های کوهستانی می گذشت، حرکت کردیم. مقصد بعدی ما دهکده تاریخی ابیانه بود.
در بزرگراه و تپه های اطراف مقصد، مراقبت امنیتی بسیار تشدید شده بود، چون ما به تاسیسات هسته ای نطنز نزدیک می شدیم.
خانه های گلی و سرخ رنگ ابیانه طیف رنگ ها و زیبایی کاملاً متفاوتی را به رخ بیننده می کشید. این روستای تاریخی که متعلق به دوره رونق دین زرتشت در ایران است، نوعی موزه زنده محسوب می شود و و یکی از مراکز گردشگری و پُرتردد ایران است.
بسیاری از ساکنین بیرون خانه ها و مغازه هایشان می نشینند و برگه سیب و زرآلوی خشک می فروشند.
برخی دیگر شما را به تور روستاگردی می برند و قدم زنان در روستا می گردند و تاریخ این روستا را پیش چشم شما زنده می کنند.
گردش درروستای تاریخی ابیانه بدون الاغ سواری کامل نمی شود.
بعد از اینکه از آخرین تنفس در هوای کوهستانی و پاک این روستا استفاده کردیم، سوار بر اتوبوس به سمت اصفهان به راه افتادیم. سه ساعت دیگر به اصفهان می رسیم.
برنامه شام در هتل عباسی اصفهان تدارک دیده شده بود. این هتل سرشار از زیبایی و تزئینات تاریخی بود. از فرش های زیبای سنتی ایرانی کف تالارها گرفته تا سقف های آینه کاری شده که هر سانتی مترش را با طرح های زیبا آراسته بودند.
برای شام منوی باز غذاهای سنتی ایرانی، از ماست و موسیر تا کوفته تبریزی، همه چیز مهیا بود و هر کس می توانست بنا به سلیقه خود، غذای باب طبع خود را انتخاب کند.
بعد از شام اطراف هتل گشتی زدیم و فرش های غرفه صنایع دستی هتل را قیمت کردیم.
فردا به اطراف شهر اصفهان می رویم و از این شهر تاریخی و زیبا دیدن می کنیم.
به گزارش بولتن نیوز، نتیجه این سفر، سفرنامه مفصلی است که توسط این مسافران دوست داشتنی به رشته تحریر درآمده که در روزهای گذشته بخش های اول، دوم، سوم و چهارم آن تقدیم گردید و هم اکنون بخش پنجم این سفرنامه که به روز پنجم سفر اهالی مدرسه علوم دینی «هارتفورد» به کشورمان اختصاص دارد، تقدیم می گردد و در روزهای آتی نیز ادامه آن را تقدیم خواهیم نمود.
روز پنجم: کاشان و ابیانه
برای ما عزیمت از شهر قم و سوار بر اتوبوس به سمت اصفهان رفتن بسیار سخت تر از ترک تهران بود. این تجربه بسیار برای ما پُرمعناتر بود زیرا ما نه تنها با این شهر که با مردم آن هم حس نزدیکی خاصی می کردیم.
هنگام عبور از خیابان های این شهر از کنار خط ریل متروی تازه احداثی عبور کردیم که قرار است بخش های مختلف این شهر را به هم مرتبط کند و دسترسی به مراکز مختلف، هم برای ساکنین و هم برای زائران مشتاقی که به این شهر می آیند، آسان تر شود.
نزدیک ایستگاه عوارضی در مسیر بزرگراه از ما خواستند که کمربندهای ایمنی را ببنیدیم و متوجه شدیم که راننده با دقت، سرعت مطمئنه و متعادلی را رعایت می کند. در بین راه علامت های زیادی وجود داشت که به رانندگان یادآوری می کرد، به قوانین رانندگی بیشتر توجه کنند و با رعایت اصول ایمنی به راه خود ادامه دهند.
خیلی زود به محدودۀ شهر کاشان نزدیک شدیم. در کتاب راهنمای توریستی آمده بود که شهر کاشان به هنر سفالگری اش شهرت دارد و همچنین در زمان عیسی مسیح، سه مرد وارسته از این محل به بیت الهم رفتند.
به نظر من و گروهی که با من بودند، کاشان بیشتر از همه به این جهت قابل توجه بود که در واقع اولین تجربه ما با صنعت گلاب گیری محسوب می شد که در سرتاسر این منطقه از ایران رونق داشت. فروشگاه ها در این شهر پُر بود از محصولاتی که از گل سرخ تولید می شد، از گلاب و روغن گرفته تا گلبرگ های این گل که مخصوص پوست بود و گلبرگ هایی که می شد در خوراکی ها و غذاها از آنها استفاده کرد.اولین توقف ما در باغ فین کاشان بود، این باغ که یکی از زیباترین باغ های ایرانی است، هنوز هم بسیاری از آثار و ویژگی های دوره صفوی را در خود دارد. گفته می شود که شیخ بهایی، معمار معروف ایرانی، روشی مرموز و سحرآمیز طراحی کرده تا آب چشمه های آرتیزین را از طریق سازه های متفاوت به این جوی ها روانه کند. تا به امروز هنوز هم مشخص نشده که چه نیرویی موجب جاری شدن آب این چشمه ها می شود.
به نظر می رسد، این منطقه بسیار موردتوجه توریست های ایرانی و خارجی است و مسیرهای داخلی و بیرونی این باغ پُر از مردمی است که مشغول فروش صنایع دستی، گلاب و حتی پَر طاووس هستند.
افراد گروه ما در اطراف باغ گردش می کردند و از آب خنکی که در جوی ها روان بود و سایه درختان بسیار کهنسال و همیشه سبزی که دوسوی مسیر پیاده روی باغ را مزین کرده بود، لذت می بردند.
گذرگاه های طاق دار و ورودی های گنبدی یکی از دیگری زیباتر به نظر می رسید و نقوش کوچک خالی از اشتباه می نمود، این تصویر نمونه دیگری است که نشان از اهمیت فراوان مردم ایران زمین به زیباسازی مناظر در طول تاریخ دارد.
توقف بعدی ما در یکی از تقریباً صد خانه تجار کاشان بود که از آنها مانند موزه نگه داری و محافظت می شود که البته ورود به آن ها برای عموم آزاد است.
ما همچنین توانستیم از «خانه طباطبائی ها» دیدن کنیم (البته این طباطبائی را با نام رهبر مذهبی معروفی که با همین نام شهرت دارد، اشتباه نگیرید.)
همچنین متوجه شدیم که کاشان منزلگاه تجاری است که سرمایه عظیم و مال و مکنت خود را از طریق تجارت و صنعت فرش کاشان به دست آورده اند. خانه های تجار کاشان یکی از دیگری آراسته تر و زیباتر و نمونه کلاسیک سبک معماری ایرانی بود.
حیاط اندرونی خانه طباطبائی ها
ما ناهار و چای بعد از ناهار را در اتاق غذاخوری مشرف به حیات داخلی منزل خانه تجار عباسی صرف کردیم و سپس به سمت مقصد بعدی که از میان راه های کوهستانی می گذشت، حرکت کردیم. مقصد بعدی ما دهکده تاریخی ابیانه بود.
در بزرگراه و تپه های اطراف مقصد، مراقبت امنیتی بسیار تشدید شده بود، چون ما به تاسیسات هسته ای نطنز نزدیک می شدیم.
خانه های گلی و سرخ رنگ ابیانه طیف رنگ ها و زیبایی کاملاً متفاوتی را به رخ بیننده می کشید. این روستای تاریخی که متعلق به دوره رونق دین زرتشت در ایران است، نوعی موزه زنده محسوب می شود و و یکی از مراکز گردشگری و پُرتردد ایران است.
بسیاری از ساکنین بیرون خانه ها و مغازه هایشان می نشینند و برگه سیب و زرآلوی خشک می فروشند.
برخی دیگر شما را به تور روستاگردی می برند و قدم زنان در روستا می گردند و تاریخ این روستا را پیش چشم شما زنده می کنند.
گردش درروستای تاریخی ابیانه بدون الاغ سواری کامل نمی شود.
بعد از اینکه از آخرین تنفس در هوای کوهستانی و پاک این روستا استفاده کردیم، سوار بر اتوبوس به سمت اصفهان به راه افتادیم. سه ساعت دیگر به اصفهان می رسیم.
برنامه شام در هتل عباسی اصفهان تدارک دیده شده بود. این هتل سرشار از زیبایی و تزئینات تاریخی بود. از فرش های زیبای سنتی ایرانی کف تالارها گرفته تا سقف های آینه کاری شده که هر سانتی مترش را با طرح های زیبا آراسته بودند.
برای شام منوی باز غذاهای سنتی ایرانی، از ماست و موسیر تا کوفته تبریزی، همه چیز مهیا بود و هر کس می توانست بنا به سلیقه خود، غذای باب طبع خود را انتخاب کند.
بعد از شام اطراف هتل گشتی زدیم و فرش های غرفه صنایع دستی هتل را قیمت کردیم.
فردا به اطراف شهر اصفهان می رویم و از این شهر تاریخی و زیبا دیدن می کنیم.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
