تفاوت ایرانِ آمریکایی با ایرانِ ایرانیِ واقعی؛
سفر اهالی مدرسه علوم دینی «هارتفورد» به ایران / 4
چندی پیش اهالی مدرسه علوم دینی «هارتفورد» که بعضاً دیدگاه منفی و به دور از واقعیتی از ایران داشتند، به کشورمان سفر کردند که نتیجه آن سفرنامه ایست که امروز بخش دوم آن را تقدیم شما می نماییم.
گروه سبک زندگی، دانشجویان، کارکنان، مدیران و هیات امنای مدرسه علوم دینی «هارتفورد» در سفری تفریحی از ایران دیدار کردند.
به گزارش بولتن نیوز، نتیجه این سفر، سفرنامه مفصلی است که توسط این مسافران دوست داشتنی به رشته تحریر درآمده که در روزهای گذشته بخش های اول، دوم، سوم آن تقدیم گردید و هم اکنون بخش چهارم این سفرنامه که به روز چهارم سفر اهالی مدرسه علوم دینی «هارتفورد» به کشورمان اختصاص دارد، تقدیم می گردد و در روزهای آتی نیز ادامه آن را تقدیم خواهیم نمود.
روز چهارم: قُم
دومین روز دیدار ما از قم با بازدید از محل اقامت امام خمینی آغاز شد. در حال حاضر، این مکان نیمی موزه و نیمی دیگر مرکز پاسخگویی به سوالات شرعی تلفنی است؛ جایی که صاحب نظران علوم دینی تمام روز می نشینند پای تلفن و به تماس های مردمی که تلفنی مسائل شرعی خود را از مراجع می پرسند تا بتوانند طبق آداب شرعی و قوانین دینی خود زندگی کنند، پاسخ می گویند.
ما همچنین با راهنمای جدیدی آشنا شدیم یکی از دوستان نزدیک مرتضی بود. محمد تمام روز وقت گذاشت تا گوشه و کنار شهر قم را به ما نشان دهد و البته پسر کوچولوی خود، عرفان را نیز همراه خودش آورده بود. دیدن پدرهایی که در نگهداری از فرزندانشان بسیار فعال هستند، امری عادی است - آنها را می بینی که کالسکه بچه ها را می رانند، بچه های کوچک خواب را در بغل دارند، و بطور کلی زمان زیادی از وقت مفید روز خود را با خانواده صرف می کنند.
شهر قم یکی از اماکن نسبتاً محافظه کارتری است که ما در این سفر از آن دیدن کردیم. تقریباً تمام خانم ها در این شهر مذهبی روی لباس خود چادر سیاه به سر می کنند. این شهر میزبان بارگاه حضرت فاطمه معصومه (س) است که از نوادگان حضرت محمد(ص) است و بارگاه او زیارتگاه بسیاری از مردم مسلمان سراسر جهان است. ما در منزل امام خمینی با گروهی زائر لبنانی مواجه شدیم.
توقف بعدی ما در حرم حضرت معصومه(س) بود. زن های گروه چادر به سر کردند (البته چادرهای ما گلدار و رنگی بود) و این پوشش ایرانی–اسلامی را برای اولین بار تجربه کردند. این تجربه در عین حال موجب شد، تا قبل از ورود به آرامگاه و ملاقات با متولیان این بارگاه چند عکس منحصر به فرد بگیریم.
ما نیز به جمع افرادی پیوستیم که برای زیارت و ادای نماز به حرم آمده بودند. دریای مواج چادرهای سیاه رنگ با ورود گروه ما به حرم گسیخته شد. صدای نماز و دعا در صحن حرم می پیچید و هر یک از افراد گروه ما در میان موج زائران مشتاق، به دنبال کسب تجربه شخصی و یافتن فرصتی برای دعا و خلوت با خدای خود بودیم. این برنامه برای بسیاری از افراد گروه ما نوعی تجربه فرهنگی بود و برای برخی دیگر نگاهی اجمالی به سنت های دینی بود که تا حدی ناشناخته به نظر می رسید و برای برخی نیز این تجربه به نوعی تجربه مذهبی غیرقابل توصیف شبیه بود.
بعد از اینکه مسلمانان گروه ما نماز ظهر خود را در مسجد به جا آوردند، چند قدمی راه رفتیم و از خیابان گذشتیم و وارد کتابخانه ای شدیم که توسط آیت الله نجفی تاسیس شده است. راهنمای دیگری با ما همراه شد که ما را به گرمی پذیرفت و ما را به دیدار از تالار مسقف نسخ خطی و کتب منقوش و مصور رنگارنگ برد.
در ادامه همچنین اولین قرآنی که به زبان فارسی ترجمه شده را دیدیم و با انواع روش های فوق العاده زیبا و خلاقانه ای آشنا شدیم که افراد مختلف در طول تاریخ ایران بوسیله این روش ها موفق به گردآوری آیات الهی قران شده بودند. نسخ خطی جالبی در این کتابخانه وجود داشت که در آن کل قران مجید در یک صفحه و با استفاده ازموی اسب نوشته شده بود.
این ها تنها چند نمونه از مجموعه بزرگی بود که راهنمای علاقه مند ما با اشتیاق به ما نشان داد. تاثیر این تجربه ارزشمند و اعجاب انگیز در ذهن افراد گروه همیشه باقی خواهد ماند.
سایر نمونه ها نیز بطرز غیرقابل وصفی صفحه در صفحه منقوش به نقوش زیبا و رنگارنگ کنار هم چیده شده بود.
برای ناهار ما را به رستورانی گردان بردند که مشرف به منظره کل شهر قم، شهری با حدود 2 میلیون جمعیت بود. همینطور که مناظر شهر از پیش چشم ما می گذشت، ما از نوشیدن دوغ سنتی و آبجویی بدون الکل، اما خوش طعم و خوردن سالاد فراوان و کباب های بی نظیر لذت بردیم و سپس رهسپار آخرین دیدار خود از این شهر دوست داشتنی شدیم.
میزبان مهربان مان، موسسه بین المللی مطالعات اسلامی، ما را به دفترشان دعوت کرد تا درمورد شهر قم و به خصوص فعالیت های این موسسه، اطلاعات بیشتری کسب کنیم. دکترشمالی درمورد توسعۀ تاریخی قم به عنوان یک مرکز معنوی سخنانی ایراد کرد و برایمان توضیح داد که چطور این شهر به جایگاه فعلی خود رسیده؛ شهری پُرجنب و جوش که وقف فقها و محققان اسلامی، فلاسفه و تبادل دانش است. سوالاتی نیز مطرح شد و تبادل نظراتی نیز صورت گرفت و ما خداحافظی کردیم در حالی که دوست داشتیم زمان بیشتری در کنار این دوستان سپری می کردیم.
بعد از ساعت ها دیدار از موزه و کتابخانه و حصور در جلسات مختلف در شهر قم، دیگر نوبت به خرید و دیدار از فروشگاه های این شهر رسید. ما به یکی از سوهان فروشی های متعدد قم رفتیم و مدت نسبتاً زیادی را صرف مزه کردن انواع سوهان کردیم تا بالاخره تصمیم گرفتیم کدام نوع از این شیرینی سنتی و خوش طعم را بخریم و برای خانواده و دوستانمان سوغات ببریم.
این برای ما فرصت مناسبی بود تا بتوانیم از پول ایرانی برای خرید استفاده کنیم و با نظارت دوستان و راهنمایان مهربانی که همراه داشتیم، توانستیم از خرید هرچند مختصرمان لذت ببریم. (عکس هایی که می بینید ما را در کنار فروشندگان کنجکاو نشان می دهد.)
سوهان، نوعی شیرینی مخصوص قم است که با کرۀ فراوان، زعفران و هل درست می شود. (البته مواد دیگری هم در آن هست اما تاثیر کمتری در عطر و مزه خاص ان دارد.)
توقف آخر ما در رستورانی سنتی در فضای باز بود و آنجا غذای سنتی ایرانی یعنی دیزی خوردیم. این غذای لذیذ که در ظروف سفالی گود و کوچکی پخته و سرو می شود و از گوشت لذیذ گوسفند تهیه شده که در بخار به خوبی پخته شده و نحوه خوردن آن را نیز به ما آموزش دادند.
با خداحافظی از دوستان خوبمان در قم، از این شهر زیبا هم خداحافظی کردیم. بسیاری از افراد گروه تحت تاثیر دانش و اشراف عمیقی بودیم که از این سفر و در اثر گفت و گوی بین مذاهب در نشست ها نصیبمان شده بود. به نحوی که می توانستیم صبح روز بعد را با امید بیشتری آغاز کنیم.
اگر این دیدارها و همکاری ها و تبادل نظراتی که با سازمان های مختلف مذهبی در قم داشتیم امیدی برای ساختن دنیایی بهتر نباشد، دست کم امیدی برای داشتن فردایی بهتر خواهد بود.
به گزارش بولتن نیوز، نتیجه این سفر، سفرنامه مفصلی است که توسط این مسافران دوست داشتنی به رشته تحریر درآمده که در روزهای گذشته بخش های اول، دوم، سوم آن تقدیم گردید و هم اکنون بخش چهارم این سفرنامه که به روز چهارم سفر اهالی مدرسه علوم دینی «هارتفورد» به کشورمان اختصاص دارد، تقدیم می گردد و در روزهای آتی نیز ادامه آن را تقدیم خواهیم نمود.
روز چهارم: قُم
دومین روز دیدار ما از قم با بازدید از محل اقامت امام خمینی آغاز شد. در حال حاضر، این مکان نیمی موزه و نیمی دیگر مرکز پاسخگویی به سوالات شرعی تلفنی است؛ جایی که صاحب نظران علوم دینی تمام روز می نشینند پای تلفن و به تماس های مردمی که تلفنی مسائل شرعی خود را از مراجع می پرسند تا بتوانند طبق آداب شرعی و قوانین دینی خود زندگی کنند، پاسخ می گویند.
ما همچنین با راهنمای جدیدی آشنا شدیم یکی از دوستان نزدیک مرتضی بود. محمد تمام روز وقت گذاشت تا گوشه و کنار شهر قم را به ما نشان دهد و البته پسر کوچولوی خود، عرفان را نیز همراه خودش آورده بود. دیدن پدرهایی که در نگهداری از فرزندانشان بسیار فعال هستند، امری عادی است - آنها را می بینی که کالسکه بچه ها را می رانند، بچه های کوچک خواب را در بغل دارند، و بطور کلی زمان زیادی از وقت مفید روز خود را با خانواده صرف می کنند.
شهر قم یکی از اماکن نسبتاً محافظه کارتری است که ما در این سفر از آن دیدن کردیم. تقریباً تمام خانم ها در این شهر مذهبی روی لباس خود چادر سیاه به سر می کنند. این شهر میزبان بارگاه حضرت فاطمه معصومه (س) است که از نوادگان حضرت محمد(ص) است و بارگاه او زیارتگاه بسیاری از مردم مسلمان سراسر جهان است. ما در منزل امام خمینی با گروهی زائر لبنانی مواجه شدیم.
توقف بعدی ما در حرم حضرت معصومه(س) بود. زن های گروه چادر به سر کردند (البته چادرهای ما گلدار و رنگی بود) و این پوشش ایرانی–اسلامی را برای اولین بار تجربه کردند. این تجربه در عین حال موجب شد، تا قبل از ورود به آرامگاه و ملاقات با متولیان این بارگاه چند عکس منحصر به فرد بگیریم.
ما نیز به جمع افرادی پیوستیم که برای زیارت و ادای نماز به حرم آمده بودند. دریای مواج چادرهای سیاه رنگ با ورود گروه ما به حرم گسیخته شد. صدای نماز و دعا در صحن حرم می پیچید و هر یک از افراد گروه ما در میان موج زائران مشتاق، به دنبال کسب تجربه شخصی و یافتن فرصتی برای دعا و خلوت با خدای خود بودیم. این برنامه برای بسیاری از افراد گروه ما نوعی تجربه فرهنگی بود و برای برخی دیگر نگاهی اجمالی به سنت های دینی بود که تا حدی ناشناخته به نظر می رسید و برای برخی نیز این تجربه به نوعی تجربه مذهبی غیرقابل توصیف شبیه بود.
بعد از اینکه مسلمانان گروه ما نماز ظهر خود را در مسجد به جا آوردند، چند قدمی راه رفتیم و از خیابان گذشتیم و وارد کتابخانه ای شدیم که توسط آیت الله نجفی تاسیس شده است. راهنمای دیگری با ما همراه شد که ما را به گرمی پذیرفت و ما را به دیدار از تالار مسقف نسخ خطی و کتب منقوش و مصور رنگارنگ برد.
در ادامه همچنین اولین قرآنی که به زبان فارسی ترجمه شده را دیدیم و با انواع روش های فوق العاده زیبا و خلاقانه ای آشنا شدیم که افراد مختلف در طول تاریخ ایران بوسیله این روش ها موفق به گردآوری آیات الهی قران شده بودند. نسخ خطی جالبی در این کتابخانه وجود داشت که در آن کل قران مجید در یک صفحه و با استفاده ازموی اسب نوشته شده بود.
این ها تنها چند نمونه از مجموعه بزرگی بود که راهنمای علاقه مند ما با اشتیاق به ما نشان داد. تاثیر این تجربه ارزشمند و اعجاب انگیز در ذهن افراد گروه همیشه باقی خواهد ماند.
سایر نمونه ها نیز بطرز غیرقابل وصفی صفحه در صفحه منقوش به نقوش زیبا و رنگارنگ کنار هم چیده شده بود.
برای ناهار ما را به رستورانی گردان بردند که مشرف به منظره کل شهر قم، شهری با حدود 2 میلیون جمعیت بود. همینطور که مناظر شهر از پیش چشم ما می گذشت، ما از نوشیدن دوغ سنتی و آبجویی بدون الکل، اما خوش طعم و خوردن سالاد فراوان و کباب های بی نظیر لذت بردیم و سپس رهسپار آخرین دیدار خود از این شهر دوست داشتنی شدیم.
میزبان مهربان مان، موسسه بین المللی مطالعات اسلامی، ما را به دفترشان دعوت کرد تا درمورد شهر قم و به خصوص فعالیت های این موسسه، اطلاعات بیشتری کسب کنیم. دکترشمالی درمورد توسعۀ تاریخی قم به عنوان یک مرکز معنوی سخنانی ایراد کرد و برایمان توضیح داد که چطور این شهر به جایگاه فعلی خود رسیده؛ شهری پُرجنب و جوش که وقف فقها و محققان اسلامی، فلاسفه و تبادل دانش است. سوالاتی نیز مطرح شد و تبادل نظراتی نیز صورت گرفت و ما خداحافظی کردیم در حالی که دوست داشتیم زمان بیشتری در کنار این دوستان سپری می کردیم.
بعد از ساعت ها دیدار از موزه و کتابخانه و حصور در جلسات مختلف در شهر قم، دیگر نوبت به خرید و دیدار از فروشگاه های این شهر رسید. ما به یکی از سوهان فروشی های متعدد قم رفتیم و مدت نسبتاً زیادی را صرف مزه کردن انواع سوهان کردیم تا بالاخره تصمیم گرفتیم کدام نوع از این شیرینی سنتی و خوش طعم را بخریم و برای خانواده و دوستانمان سوغات ببریم.
این برای ما فرصت مناسبی بود تا بتوانیم از پول ایرانی برای خرید استفاده کنیم و با نظارت دوستان و راهنمایان مهربانی که همراه داشتیم، توانستیم از خرید هرچند مختصرمان لذت ببریم. (عکس هایی که می بینید ما را در کنار فروشندگان کنجکاو نشان می دهد.)
سوهان، نوعی شیرینی مخصوص قم است که با کرۀ فراوان، زعفران و هل درست می شود. (البته مواد دیگری هم در آن هست اما تاثیر کمتری در عطر و مزه خاص ان دارد.)
توقف آخر ما در رستورانی سنتی در فضای باز بود و آنجا غذای سنتی ایرانی یعنی دیزی خوردیم. این غذای لذیذ که در ظروف سفالی گود و کوچکی پخته و سرو می شود و از گوشت لذیذ گوسفند تهیه شده که در بخار به خوبی پخته شده و نحوه خوردن آن را نیز به ما آموزش دادند.
با خداحافظی از دوستان خوبمان در قم، از این شهر زیبا هم خداحافظی کردیم. بسیاری از افراد گروه تحت تاثیر دانش و اشراف عمیقی بودیم که از این سفر و در اثر گفت و گوی بین مذاهب در نشست ها نصیبمان شده بود. به نحوی که می توانستیم صبح روز بعد را با امید بیشتری آغاز کنیم.
اگر این دیدارها و همکاری ها و تبادل نظراتی که با سازمان های مختلف مذهبی در قم داشتیم امیدی برای ساختن دنیایی بهتر نباشد، دست کم امیدی برای داشتن فردایی بهتر خواهد بود.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
