غروب نهمین خورشید هدایت

به گزارش بولتن نیوز، امام محمد تقی(ع) نهمین پیشوای شیعیان جهان در دهم رجب 195 هجری قمری در مدینه چشم به جهان گشود. ایشان فرزند بزرگوار امام رضا(ع) بود. هنگامی که امام جواد(ع) به دنیا آمد، امام هشتم فرمود: حق تعالی فرزندی به من عطا کرد که هم چون موسی بن عمران دریاها را می شکافد و مثل عیسی بن مریم خداوند مادرش را مقدس گردانیده و او طاهر و مطهر آفریده شده است.»

کنیه های این امام همام ابوجعفر، ابن الرضا، ابوعبدالله و ابوعلی بود و لقب های ایشان مختار، مرتضی، متوکل، متقی، زکی، تقی، منتخب، جواد و عالم ربانی است. امام جواد(ع) دوره ی کودکی را در کنار پدر والامقام خویش گذراند و از سرچشمه ی معرفت و معنویت سیراب شد. هنگامی که امام هشتم(ع) به شهادت رسید، امام جواد(ع) 17 سال، عهده دار پیشوایی شیعیان جهان شد.

جواد الائمه(ع) در دانش، بردباری، فصاحت و عبادت سرآمد مردمان عصر خویش بود. ایشان استعدادی شگرف و زبانی شیوا داشت و در علوم و حِکَم و فضایل و آداب، بی همتا بود. بخشش و احسان در راه پروردگار از ویژگی های اصلی امام جواد(ع) محسوب می شود. ایشان همواره در راه برقراری رفاه و آسایش جامعه خویش گام بر می داشت و برای گسترش اسلام راستین از هیچ تلاشی فروگذار نمی کرد.

امام محمدتقی(ع) در مدت زندگی و امامت خویش، حکومت مامون و معتصم، 2 تن از خلیفه های عباسی را درک کرد. این خلیفه ها که به اجرای دستورهای اسلام پایبند نبودند به مرور برای حفظ موقعیت حکومت، از عمل به احکام اسلام خودداری کردند که این رفتارها و اعمال ها، واکنش و مخالفت امام جواد(ع) را به همراه داشت به همین دلیل خلفای عباسی به آزار و اذیت ایشان پرداختند و شرایط نامساعدی را برای شیعیان پدید آوردند.

مسلمانان حقیقی در دوره ی حکومت مامون سختی های بسیاری را تحمل کردند و با یاری امام خویش به افشاگری جنابت های مامون پرداختند با مرگ او و به خلافت رسیدن معتصم شرایط دشوارتری را تجربه کردند.

معتصم برای جلوگیری از فعالیت و روشنگری امام جواد(ع) در میان مردم، آن امام همام را به بغداد فراخواند تا از نزدیک فعالیت های ایشان را زیر نظر بگیرند اما امام محمد تقی(ع) با وجود فشار و خفقان حاکم بر جامعه، همچنان به هدایت مردم عصر خویش ادامه داد.

خلیفه ی عباسی که دیگر نمی توانست محبوبیت امام جواد(ع) را در میان مردم تحمل کند با همراهی همسر نهمین پیشوای شیعیان، آن امام بزرگوار را در بیست و نهم ذی القعده 220 هجری قمری مسموم کرد و به شهادت رساند. پیکر پاک جواد الائمه(ع) در کنار جد بزرگوارش امام موسی کاظم(ع) در کاظمین به خاک سپرده شد.

در پایان به بهانه ی سالروز شهادت این امام والامقام گزیده ای از سخنان ایشان را که چراغ راه هدایت بشر است، با هم مرور می کنیم:

** بنده ای حقیقت ایمان را نمی یابد مگر آن که دین و احکام الهی را در همه ی زمینه ها بر تمایلات و هواهای نفسانی خود مقدم دارد و کسی هلاک و بدبخت نمی گردد مگر آن که هواها و خواسته های نفسانی خود را بر احکام الهی مقدم نماید.

** تواضع و فروتنی زینت بخش حسب و شرف، فصاحت زینت بخش کلام، عدالت زینت بخش ایمان و اعتقادات، وقار و ادب زینت بخش اعمال و عبادات و دقت در ضبط و حفظ آن، زینت بخش نقل روایت و سخن است.

** حقیقت ادب و تربیت عبارت است از دارا بودن خصلت های خوب، خالی بودن از صفات زشت و ناپسند. انسان به وسیله ادب در دنیا و آخرت به کمالات اخلاقی می رسد و با رعایت ادب نیل به بهشت می یابد.

** سه خصلت جلب محبت می کند: انصاف در معاشرت با مردم، همدردی در مشکلات آن ها، همراه و همدم شدن با معنویات.

** سرزنش کردن دیگران بدون علت و دلیل سبب ناراحتی و خشم خواهد شد، در حالی که رضایت آنان نیز کسب نخواهد کرد.

** با فضیلت ترین و ارزشمندترین عبادت ها آن است که خالص و بدون ریا باشد.

** کسی که طالب رضایت خداوند متعال باشد، دشمنی ستمگران، او را زیان و ضرر نمی رساند.

** چنانچه افراد جاهل و ساکت باشند مردم دچار اختلافات و تشنجات نمی شوند.

** هر که کار زشتی را تحسین و تأیید کند، در عقاب آن شریک است.