نگاهی به پشتوانه‌های تاریخی و اعتقادی در مواجهه با چالش‌ها

گروه فرهنگی: در تاریخ ملل، پشتوانه‌های عمیق فرهنگی، تاریخی و اعتقادی همواره به مثابه دو بال قدرتمند عمل کرده‌اند که نه تنها از سقوط ملت در تلاطم‌ها جلوگیری می‌کنند، بلکه زمینه ساز حرکت و تعالی آن در کوران بحران‌ها می‌شوند. مطالعه تطبیقی سرنوشت جوامع مختلف در برابر هجمه‌های بیرونی و داخلی، به وضوح نشان می‌دهد که قدرت "ایستادگی" و "پایداری" یک تمدن، ریشه در مؤلفه‌های غیرمادی و معنوی آن دارد.

بر اساس تحلیل‌های عمیق و کارشناسانه برخی متفکران برجسته، رمز بقا و استقامت یک ملت در برابر ائتلاف‌های جهانی و چالش‌های بزرگ، در دو عنصر کلیدی نهفته است که به عنوان "بال‌های پرواز" و "سپر دفاعی" عمل می‌کنند. این دو بال، تبلور دو جریان حیاتی در بطن جامعه هستند:

1. بال سرخ: «حماسه و شهادت»

این بال، نماد درک عمیق از عاشورا و فرهنگ ایثار است. عاشورا فراتر از یک واقعه تاریخی، یک مکتب عملی است که به جامعه می‌آموزد در مقابل ظلم، تحقیر و اجحاف جهانی نباید کوتاه آمد. این فرهنگ، موتور محرکه‌ای است که در لحظات انزوای سیاسی یا فشار اقتصادی، روحیه مقاومت را تزریق می‌کند و به یک ملت تنها این توانایی را می‌بخشد که در برابر قدرت‌های بزرگ و ائتلاف‌های ظاهراً شکست‌ناپذیر، از موجودیت خود دفاع کند. همانطور که تاریخ نشان داده است، این پشتوانه نیروی عظیمی است که دشمنان را در خود هضم کرده و مانع از فروپاشی درونی و بیرونی می‌شود.

2. بال سبز: «امید و آینده‌نگری»

این بال، تجلی باور به آینده‌ای روشن و آرمانگرایانه است که غالباً در قالب مفهوم عدالت‌گستری جهانی متبلور می‌شود. این اعتقاد، در سخت‌ترین شرایط، از یأس و ناامیدی جلوگیری کرده و به مردم انگیزه می‌دهد تا برای ساختن فردایی بهتر، تلاش و فداکاری کنند. این بُعد، ضامن حرکت رو به جلو و جلوگیری از ایستایی است و به جامعه هدف و معنایی فراتر از روزمرگی می‌بخشد.

نیرویی که این دو بال را در کنار هم نگه می‌دارد و انرژی لازم برای پرواز را تأمین می‌کند، همان محوریت رهبری و ولایت است. این اصل، به مثابه یک سپر دفاعی عمل می‌کند که از تفرقه و از هم گسیختگی درونی جلوگیری کرده و وحدت ملی را تضمین می‌نماید.

بر این اساس، تحلیلگران معتقدند که هدف‌گذاری دشمنان دیگر صرفاً متوجه قدرت‌های نظامی یا اقتصادی نیست، بلکه نابود کردن این بال‌های معنوی است.

برخی متفکران صراحتاً هشدار داده‌اند که راهبرد اصلی برای شکستن مقاومت یک ملت، هدف قرار دادن "نهاد خانواده و بنیان‌های اخلاقی" آن است. از نظر ایشان، هرگونه ترویج بی‌حجابی و فساد اخلاقی در سطح جامعه، نه یک آسیب اجتماعی ساده، بلکه یک حمله استراتژیک به زیرساخت هویتی است. زیرا:

اگر بنیان اخلاقی جامعه تضعیف شود و زنان به مسیر بی‌قیدی هدایت شوند، شور و حماسه (بال سرخ) و امید به آینده (بال سبز) هر دو شکسته می‌شوند.

جامعه‌ای که درگیر فساد داخلی و سستی‌های اخلاقی شود، تمرکز خود را بر آرمان‌های بزرگ از دست می‌دهد، روحیه‌ی ایثار و فداکاری در آن می‌میرد و در نتیجه، به آسانی تسلیم خواهد شد و توان مقابله با هرگونه فشار و تهاجمی را از دست خواهد داد.

نتیجه این تحلیل‌ها، یک پیام صریح است: حفظ ارزش‌ها و کیان اخلاقی جامعه نه یک مسئله‌ی فرعی، بلکه یک موضوع استراتژیک درجه اول در راستای حفظ امنیت، استقلال و بقای ملی است. شکستن این پشتوانه‌های معنوی، به منزله از بین بردن تمام توان دفاعی و هویت یک ملت خواهد بود.