حضور نظامی آمریکا در خلیج فارس مشخصا علیه چین است

گروه بین الملل - جف دایر، گزارش فایننشال تایمز از واشنگتن، نوشت:‌ وقتیکه خلبان بمب افکن انولا گی فرمان فروانداختن یک بمب اتمی را بر روی شهر هیروشیما در ژاپن در سال هزار و نهصد و چهل و پنج دریافت کرد، از یک باند پرواز به تازگی تخریب شده در جزیره کوچک تینیان در اقیانوس آرام به هوا برخاست.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از فایننشال تایمز، با گذشت تقریبا هفتاد سال، نیروی هوایی آمریکا در صدد ساخت همان باند موقت پرواز در تینیان به عنوان بخشی از طرح خود در واکنش به تقویت قدرت نظامی چین است.

پنتاگون با نظر به احتمال نظری وقوع یک حمله پیشگیرانه با طیف فزاینده موشکهای پیشرفته چین، در حال ارزیابی دقیق غرب اقیانوس آرام برای ساخت فرودگاههایی برای هواپیماها، بندرگاه هایی برای کشتی ها و پایگاههایی برای نیروهای آمریکایی است.

مایکل اوسلین کارشناس مسائل آسیا در موسسه امریکن اینترپرایز در واشنگتن گفت: ایده اصلی این است که کار طراحان نظامی چین دشوارتر شود تا نتوانند با حمله به چند پایگاه بزرگ مانند کادنا (در ژاپن) و گوآم قابلیتهای آمریکا را خنثی کنند.

طرح گسترش حضور نظامی آمریکا در سراسر منطقه روز دوشنبه با سفر باراک اوباما رئیس جمهور به فیلیپین تسریع شد. گرچه مانیل در سال هزار و نهصد و نود و یک از آمریکا خواست پایگاههای دیرینه اش در آن کشور را تخلیه کند، سیاست تهاجمی چین به تغییر موضع آن انجامیده است. آمریکا و فیلیپین روز دوشنبه توافقنامه جدیدی امضا کردند که افزایش حضور هواپیماها و کشتیهای آمریکایی و استقرار ادواری تفنگداران آمریکایی را در آن کشور میسر می سازد.

ایوان مدِیروس مدیر بخش آسیا در شورای امنیت ملی کاخ سفید گفت که آن توافقنامه به آمریکا پایگاههای دائمی در فیلیپین نمی دهد اما ارتش دو کشور همکاری نزدیکتری در مورد عملیات امدادرسانی و امنیت دریایی خواهند داشت. خلیج سوبیک پایگاه سابق نیروی دریایی آمریکا از جمله تاسیسات مورد استفاده آمریکا خواهد بود

به گزارش فایننشال تایمز ، ارتش آمریکا بی سر و صدا در حال تدارکاتی است که به آن امکان حضور جغرافیایی بسیار وسیعتر در منطقه آسیا- پاسیفیک را برای مقابله با چالش فزاینده چین خواهد داد.

بخشی از آن رویکرد جدید تقویت همکاری با متحدان دیرینه است. آمریکا علاوه بر تمهیدات جدید برنامه ریزی شده با فیلیپین، هم اکنون تفنگدارانش برای اولین بار در استرالیا مسقرند و تعداد پروازهایش از سنگاپور را افزایش داده است و ژاپن خواهان همکاری نزدیکتر با ارتش آمریکا است. مقامات پنتاگون همچنین احتمال نوعی حضور موقت در کشورهای دیگر از قبیل ویتنام، اندونزی و مالزی را مطرح کرده اند که اوباما آخر هفته به آنجا سفر کرد.

ژنرال هربرت هاوک کارلیسل فرمانده نیروی هوایی آمریکا در منطقه اقیانوس آرام در سال دو هزار و سیزده گفت: قصد ایجاد هیچ پایگاه دیگری را در منطقه اقیانوس آرام نداریم و اصلاحی که اغلب در این مورد خواهید شنید، مراکزی است که ما از آن استفاده می کنیم، نه پایگاه. چنین رابطه ای رو به تقویت است.

رویکرد دیگر احیاء تاسیسات قدیمی تر در جزایر بسیار کوچک و دورتر در اقیانوس آرام است که اکثر آنها خارج از برد موشکهای چین است.

آمریکا یک پایگاه مهم در گوآم دارد که در فاصله دو هزار و پانصد کیلومتری جنوب ژاپن و در همین فاصله از شرق فیلیپین واقع است. اما به علت نگرانی درباره احتمال حمله به گوآم، آمریکا همچنین طرح هایی برای ایجاد فرودگاههای نظامی در دو جزیره نزدیک در ماریانای شمالی- تینیان و سایپان- دارد که می توان از آن برای اهداف آموزشی نیز استفاده کرد.

این شبکه رو به توسعه تاسیسات آمریکا خشم مقامات چینی را که معتقدند هدف آمریکا مهار گسترش نفوذ پکن است، بر می انگیزاند. خبرگزاری شین هوا سفر اوباما به آسیا را بخشی از یک «طرح بدقت محاسبه شده برای محدود کردن» چین توصیف کرد

از نظر پنتاگون این طرح به آمریکا امکان می دهد بدون آنکه مبادرت به ساخت پایگاههای جدید پرهزینه و به لحاظ سیاسی بحث برانگیز در کشورهای پرجمعیت نماید، امکاناتش را گسترش دهد.

اما طرح توسعه در جزایر کوچک اقیانوس آرام دو اشکال داد. ساکنان سایپان با طرحهای پنتاگون در مورد فرودگاه شان مخالفت کرده اند. در نتیجه اوایل این ماه گرگوریو سابلن نماینده جزایر ماریانای شمالی در کنگره درخواست کرد آن پول صرف توسعه فرودگاه نظامی در جزیره کم جمعیت تر تینیان شود.(جزایر ماریانای شمالی جزو سرزمین آمریکا با موقعیتی مشابه پورتوریکو است.)

برخی ناظران همچنین معتقدند این جزایر ارزش راهبردی محدودی دارند چون به اندازه گوآم آسیب پذیر خواهند بود و مشکلات تدارکاتی عظیمی دارند. اوسلین معتقد است، بهترین رویکرد توسعه پایگاهها در کشورهایی در منطقه است که عمیقا درباره چین نگرانند، از قبیل فیلیپین یا در آینده ویتنام. طبق استدلال وی، به لحاظ سیاسی و نظامی منطقی به نظر میرسد که آمریکا تا حد امکان شرکای بیشتری داشته باشد واین بدین معنی است که اگر چین بخواهد به آمریکا حمله کند، در اصل باید با کل منطقه وارد جنگ شود.