ایران با کمک روسیه بلیط غرب را باطل می کند

به گزارش بولتن نيوز به نقل از پراودا روسيه، ایالات متحده آمریکا به خاطر مذاکرات بین روسیه و ایران برسر قرارداد تبادل کالای روسی در ازای نفت ایران به مبلغ نجومی ماهانه  1.5 میلیارد دلار ابراز نگرانی کرد.  مدت نزدیک به دو دهه است که ، ایالات متحده به دنبال اعمال سیاست اختناق اقتصادی ایران بوده است . امضا قرارداد مذکور به منزلۀ پایان این تلاش امریکا خواهد بود.

روز شنبه ، 11 ژانویه، مدیر روابط عمومی وزارت نفت ایران، اکبر نعمت اللهی گزارش های رسانه ها در مورد این معامله را رد کرده است ، با این حال، آمریکایی ها در تاریخ 14 ژانویه باز هم " نگرانی " خود را مطرح کردند. این امر نشان می دهد که آنها دلایلی برای این نگرانی دارند. این دلایل چیست ؟

 این معامله، صادرات نفت ایران را که به خاطر تحریم های سازمان ملل به بیش از نصف کاهش یافته بود بار دیگر به طور قابل توجهی افزایش می دهد، تحریم هایی که توسط ایالات متحده اعمال شده و از جانب روسیه در زمان ریاست جمهوری دیمیتری مدودف پشتیبانی شده بود.

کیتلین هایدن ، سخنگوی شورای امنیت ملی کاخ سفید، گفت که اگر این گزارش درست باشد، چنین معامله ای موجبات نگرانی جدی ایالات متحده را فراهم می کند چرا که با شرایط توافق غرب با ایران در تضاد است و می تواند موجب لغو بالقوۀ  تحریم های ایالات متحده شود. پس وحشت واشنگتن البته قابل درک است.

به گزارش رویترز ، در صورت به نتیجه رسیدن چنین توافقی با مسکو، تهران ممکن است تا حدی به آرامش برسد و دیگر ازتحریم های جدید غرب ترسی به دل راه ندهد .

وزیر امور خارجۀ ایران در پاسخ گفته که کشورش انتظار چنین واکنشی را از سوی ایالات متحده داشته است . محمد جواد ظریف گفته که غرب در قبال ایران واقعا فاقد اعتماد به نفس است. وی اضافه کرده که مردم ایران بر این باورند که برنامه صلح آمیز هسته ای آنها به شیوه ای کاملا غیر منطقی مورد موشکافی قرار گرفته است . ملت ایران برخلاف قوانین بین المللی ، هدف انواع مختلف فشارها قرار گرفته اند.

پراودا اژدرکورتوف،  مورخ ، دانشمند علوم سیاسی و سردبیر مجله مسائل استراتژی ملی می گوید:" ایران شرکت های نفت و گاز را در سال 1951 ملی اعلام کرد ، یعنی بلافاصله پس از آنکه محمد مصدق، نخست وزیر وقت در توطئه ای که توسط انگلیسی ها و با مشارکت فعال سازمان های اطلاعاتی ایالات متحده سازماندهی شده بود سرنگون شد."

نزدیک به دو دهه است که ایالات متحده ، همواره به دنبال اعمال سیاست اختناق اقتصادی علیه ایران بوده و از آنجا که اصلی ترین محصولی که استقلال اقتصادی این کشور را تضمین می کند نفت است، واشنگتن همواره تلاش کرده تا به هر روش ممکن فرصت های صادراتی نفت ایران را محدود کند .

دردهۀ 1990،  آمریکایی الحاقیۀ D' AMATO  مبنی بر منع سرمایه گذاری شرکت های آمریکایی در صنعت نفت و گاز ایران ، تا پس از رسیدن به سقفی تعیین شده ، تصویب کردند .

این کارشناس علوم سیاسی می گوید:" آمریکایی ها پس از آن تلاش کردند تا این قوانین را جهان شمول کنند، یعنی، همه کشورها ، از جمله روسیه ، به جریان اجرای این الحاقیه بپیوندند و موفق شدند بسیاری از کشورهای اروپایی را با خود همراه کنند. با توجه به این واقعیت که نفت ایران از کیفیت بسیار بالائی برخوردار است و ایران کانال های پایداری از جمله در کشورهای آسیایی برای داد و ستد نفت در اختیار داشت، خفقان کامل اقتصادی ایران غیر ممکن بود. 

اژدرکورتوف معتقد است که واشنگتن می خواهد این خفقان اقتصادی را حفظ کند و نمی خواهد روسیه، مذاکرات در مورد تبادل کالا در قبال نفت ایران را به عنوان یک موضوع مستقل از روابط بین المللی پیش ببرد. با این حال، کارشناسان مطمئن نیستند که این قرارداد امضا شود چرا که امکان اجرای اقتصادی آن ، برای فدراسیون روسیه چندان مشخص نیست. روسیه بزرگترین قدرت نفتی است.

اژدر کورتوف  می گوید:"خرید نفت ایران برای روسیه، حتی در ازای کالا، یا در ازای ارز، کاری نشدنی است . علاوه بر این، پالایشگاه های جنوب روسیه مملو از نفت است ، و تغییر تامین کننده به معنی تغییر فرآیند زیرساخت ها و سرمایه گذاری اضافه به خاطر ورود نفتی با کیفیات متفاوت است."

اما گزینه دیگری هم وجود دارد . اینکه روسیه مصرف کننده نفت ایران نباشد ، و این معاملۀ تهاتری قرار است با طبق طرح مبادلۀ خاصی صورت بگیرد ( توجه داشته باشید که این توافق نامه در غرب با این نام خوانده می شود ).

وی تصریح می کند:" مثلا اینکه نفت ایران توسط روسیه خریداری و سپس در بازار خارجی فروخته شود. حتی شاید قرار نیست که این نفت از طریق خاک روسیه عبور کند، ممکن استا از طریق مسیرهای معمول ایران رد و بدل شود اما به نام و یا به مقصد روسیه محسوب شود . این محتمل ترین گزینه برای اجرای این قرارداد است."

وی توضیح می دهد:" ممکن است اجرای این قرارداد انگیزه های دیگری نیز داشته باشد. اگر روسیه بخواهد کالای بسیار سودمندی را به ایران بفروشد، آنگاه ممکن است به هر راهی تن دهد و به هر شیوه ای متوصل شود. این کار بسیار سود آور است ، به ویژه هنگامی که پای محصولاتی با ارزش افزودۀ بالا در میان باشد. به علاوه ، یک چنین حجم خرید بالایی ، شرکت های روسی را سخت مشغول سفارشات و پرداخت دستمزد می کند."

موضوع معاملۀ تهاتری یا همان داد و ستد کالا به کالا ، و همچنین مسألۀ سیستم های S-300 ، به احتمال زیاد در سفر وزیر امور خارجه ایران محمد جواد ظریف به مسکو ، در تاریخ 16 ژانویه حل می شود .

خبرگزاری فارس به نقل از اسماعیل کوثری ، رئیس کمیسون دفاع مجلس ایران اعلام کرده:" ما با سفیر ایران در روسیه جلسه ای داشتیم، و با او در مورد ( تحویل) سیستم  S-300  مذاکره کرده ایم.

شش قدرت مذاکره کنندۀ هسته ای (روسیه ، انگلستان، آلمان، چین ، آمریکا و فرانسه) و ایران در 24 نوامبر و در ژنو سوئیس توافق کردند که تهران ظرف مدت شش ماه آینده، برنامه هسته ای خود متوقف کند. در این حرکت امکان آن را برای "شش قدرت " غربی فراهم ساخت تا برخی تحریم ها را علیه ایران کاهش دهند که شامل آزاد کردن حدود 8 میلیارد دلار از دارایی های ایران نیز می شود. ضمنا در این توافق ، حق تهران برای برخورداری از برنامۀ صلح آمیز هسته ای تصریح شده است . در عین حال قرار است آژانس بین المللی انرژی اتمی ، بازرسی از تاسیسات هسته ای ایران را به نحو چشمگیری گسترش دهد.