شرک از دیدگاه قطب دراویش

 به گزارش بولتن نیوز، قطب دراویش می‌گوید درسوره اعراف است اما پس ازبررسی معلوم می‌شود آیه‌ای که می‌خواند، آیه 31 سوره نساء است. وی در این آیه به کلمه «ما تنهون عنه» که به موردنهی قرار گرفتن انسان‌ها از انجام گناهان بزرگ دلالت می‌نماید اشاره نموده است و چنین ادعا می‌کند که مراد از کسانیکه مورد نهی قرار گرفته‌اند بزرگان و ائمه هستند که بزعم خود گاهی دچار اشتباه و تخلف می‌شوند! در حالی که این حرف با مقام عصمت ائمه سازگار نیست و حرفی است کاملاً نادرست؛ زیرا چطور می‌شود با دارا بودن مقام عصمت سراغ تخلف و اشتباه بروند!

وی در ادامه چنین می‌گوید: اگر شخصی عقیده‌اش این باشد که همین طبیعت و قواعد مادی است که بوجود آورنده جهان است مشرک نخواهد بود! و تعریف دیگری از شرک ارائه می‌دهد.وی در آخرین بخش از سخنرانی خود در ادامه مطلب بالا تعریف جدید خود از شرک را چنین بیان می‌کند: مشرک کسی است که هم طبیعت مادی و هم خدا را در کنار یکدیگر قرار دهد یعنی اگر مشکلی برایش پیش آمد و بگوید من زحمت کشیدم و خدا کمک کرد این اشتباه است چون خودش را در کنار خدا قرار داده است، که این خود نوعی از شرک است.

اما این حرف هم غلط و اشتباه است بخاطراینکه اگرمنظوراین باشد که تنها خودش به تنهایی بدون کمک ازخدا این کار راانجام داده است حرف این قطب دراویش صحیح می‌باشداما معمولاً این اتفاق نمی‌افتدودرمواردی که مشکلی پیش می‌آید درعین حال که حرکت میکند برای رفع مشکلات ازخدا هم استمداد می‌طلبد، نمی‌شود گفت درمشکلات هیچ کاری انجام نداد و دست روی دست گذاشت و گفت خدا درست می‌کند ازترس اینکه دچار شرک خواهیم شد!
تلاش کردن و کمک خواستن از خدا در مسیر بر طرف نمودن مشکل است و این به آن معنا نیست که خودمان را در کنار خدا قرار دهیم.