چه کسی جای ضرغامی را می‌گیرد؟ آیا مسئله این است؟

به گزارش بولتن نیوز، عامل دیگری که احتمال این تغییر را قوی‌تر می‌کند٬ نحوه‌ی صدور حکم پنج ساله‌ی دوم مهندس ضرغامی‌ست. زیرا حکم ایشان در این مرحله٬ ابتدا به صورت یک ساله صادر و بعد٬ به پنج ساله تبدیل شد. مهمترین دلیلی که برای این شکل صدور حکم از سوی رهبر انقلاب در آن مقطع مطرح شد این بود که عملکرد مدیریت رسانه‌ی ملی٬ در تراز ارزش‌های جمهوری اسلامی نیست و اگر در فرصت یک‌ساله تغییری در آن بوجود نیامد٬ احتمال جابجایی مدیر رسانه‌ی ملی وجود داشته باشد. تغییری که بنابر نظر بسیاری از کارشناسان فرهنگی٬ آنچنان که مطلوب بود حاصل نشد و همین٬ خود دلیل دیگری‌ست برای تغییر فرد مسئول در سازمان.

هرچند هنوز حدود یک سال تا اتمام دوره‌ی پنج ساله‌ی دوم مهندس ضرغامی باقی مانده٬ اما از همین الان٬ حدس و گمان‌های مختلفی در این رابطه مطرح می‌شود. بویژه در شبکه‌های اجتماعی مجازی٬ این موضوع پر رنگ‌تر است و افراد مختلف که عموما خودشان را مطلع و منابع خبری‌شان را موثق می‌دانند٬ اسم برخی چهره‌های سیاسی و فرهنگی را به زبان می‌آورند.‌

دکتر قالیباف٬ نامزد انتخابات یازدهمین دوره‌ی ریاست جمهوری و شهردار کنونی تهران٬ یکی از پر سر و صداترین افرادی‌ست که در این گمانه‌زنی‌ها حضور دارد. فردی که پس از نامزدی در نهمین دوره‌ی انتخابات ریاست جمهوری٬ به شهرداری تهران رسید و شاید برخی تصور می‌کنند که اینبار٬ باید به مدیریت مهمتری منصوب شود. اما آنچه این احتمال را پایین می‌آورد غیر فرهنگی بودن ایشان است. به عبارت دیگر٬ دکتر قالیباف یک چهره‌ی سیاسی و عمرانی‌ست و خیلی در امر فرهنگ و رسانه تبحر ندارد و به همین دلیل امکان چنین انتصابی برای ایشان ضعیف است. البته نقدهایی که به عملکرد فرهنگی شهرداری تهران وارد می‌شود را نیز به دلایل ضعیف بودن این احتمال اضافه کنید.

دکتر حداد عادل٬ از گزینه‌های دیگر احتمالی‌ست. کسی که شاید سر و صدایش کمتر از سایرین باشد اما سابقه٬ روحیه و منش فرهنگی وی مؤید شایستگی‌های بالای ایشان بوده و با توجه به استقبالی که از طرح اسم وی برای تصدی مدیریت رسانه‌ی ملی در فضای مجازی شده٬ از محتمل‌ترین افراد برای این مسئولیت به شمار می‌آید. البته ناگفته نماند که اسم دکتر حداد عادل٬ برای تصدی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دولت یازدهم نیز مطرح شده است.

دکتر دارابی٬ معاونت سیمای رسانه‌ی ملی هم از مطرح‌ترین و محتمل‌ترین افراد برای این مدیریت است. آنچه باعث می‌شود که خیلی‌ها٬ ریاست آینده‌ی رسانه‌ی ملی را در قاموس ایشان ببینند٬ این است که مهندس ضرغامی نیز پیش از ریاست٬ معاون صدا و سیما بوده و تجربه‌ی اندوخته شده در سال‌های مدیریت را برگ برنده و دلیل صلاحیت ایشان می‌دانند. هرچند معلوم نیست که این قاعده یکبار دیگر تکرار می‌شود یا نه٬ اما نباید نقدهایی که به سیمای جمهوری اسلامی وارد شده و افراد حاضر در عرصه‌٬ مسئولیت بخشی از این نقدها را به شخص دارابی وارد می‌کنند٬ دور از نظر داشت.

صفار هرندی٬ مدیر مسئول سابق روزنامه‌ی کیهان٬ وزیر فرهنگ و ارشاد دولت نهم و از اعضای معاونت فرهنگی سپاه پاسداران هم در این خصوص بر سر زبان‌هاست. وی که دارای سابقه‌ی فرهنگی بالایی‌ست٬ در این سال‌ها به نقاط مختلف کشور سفر کرده و در خصوص مسائل سیاسی گوناگون بویژه فتنه‌ی ۸۸ سخنرانی‌های فراوان داشته و بارها٬ مهمان رسانه‌ی ملی بوده. البته نقدهایی به عملکرد ایشان در زمان وزارت ارشاد دولت نهم وارد شده٬ زیرا توقع تغییری که قرار بود از دولت اصلاحات به دولت عدالت محور ایجاد شود را برآورده نکرد.

یکی از دو برادران جلیلی نیز جزء گزینه‌های مطرح برای مدیریت رسانه‌ی ملی هستند. هرچند دکتر سعید جلیلی دارای روحیه‌ی انقلابی بسیار مطلوبی‌ست و برنامه‌های فرهنگی ویژه‌ای هم در زمان رقابت‌های انتخابات ریاست جمهوری مطرح کرد (مثل سه ضلعی مادر-معلم-مسجد و یا بحث عدالت رسانه‌ای) اما ایشان نیز بیشتر یک شخصیت سیاسی و دیپلماتیک بوده و همچنین بیشتر داشته‌های فرهنگی وی٬ به برادر ایشان یعنی وحید جلیلی برمی‌گردد. وحید جلیلی هم دارای روحیه‌ی انقلابی بالایی‌ست و به علاوه٬ درک صحیحی از کار فرهنگی داشته و سال‌هاست که مسئول دفتر مطالعات جبهه‌ی فرهنگی انقلاب اسلامی‌ست. البته برخی معتقدند که تجربه‌ی لازم را برای مدیریت در این سطح ندارد.

حال٬ گذشته از افراد مطرح برای جانشینی مهندس ضرغامی٬ باید به یک نکته توجه کرد و آن اینکه در هر سازمانی٬ با تغییر رأس سازمان٬ کل آن مجموعه و خروجی آن تغییر زیادی نخواهد کرد و اگر می‌خواهیم برنامه‌های رسانه‌ی ملی از کیفیت محتوایی بالاتری برخوردار باشد٬ باید بدانیم که این کار عموما از راه تغییر رویکرد مدیران میانی و به ویژه٬ عوامل تولید موجود در صدا و سیما محقق می‌شود. زیرا اشتباه است اگر فکر کنیم خروجی امروز رسانه‌ی ملی٬ تماما تحت کنترل مدیریت فعلی‌ست. بلکه این خروجی محصول مجموع رویکردهای تولیدی در آن سازمان است.

به عبارت دیگر٬ مسئله‌ی امروز رسانه‌ی ملی مدیریت فردای آن نیست٬ بلکه مسئله‌ی اصلی آن٬ عوامل تولید و مدیران میانی‌ست که جهت‌گیری‌های تولیدات این سازمان را شکل می‌دهند و اگر قرار به تغییر است٬ باید فکری به حال این بخش کرد. و به همین دلیل است که بارها گفته شده٬ نیروهای حزب‌اللهی باید بیشتر از قبل به فکر ورود به حزوه‌های هنری و رسانه‌ای باشند. چون با این عوامل تولید٬ هر فرد دیگری هم بجای مهندس ضرغامی مسئول این سازمان شود٬ آش همان آش است و کاسه همان کاسه.