شاعر انقلاب در کما

خبرگزاری مهر - گروه فرهنگ و ادب: بیماری و بستری شدن خلیل عمرانی شاعر انقلاب اسلامی از مهمترین اخبار حوزه ادبیات در هفته گذشته بود. عمرانی که اوایل آذرماه به دلیل عارضه قلبی در بیمارستان قلب تهران بستری و مورد جراحی قرار گرفته بود به دلیل عوارض پس از جراحی از اجمله احیا نشدن کلیه‌های خود در وضعیت دردناکی به سر می‌برد و چندین نوبت نیز مورد عمل دیالیز قرار گرفت.

وی شامگاه شنبه گذشته بر اثر عمل دیالیز و کاهش اکسیژن در خون خود دچار شوک و عارضه مغزی شد و به کما رفت.

در واپسین روزهای این هفه اما فرزند وی از روند رو به بهبود وضعیت پدر خود خبر داد و گفت: وضعیت پدر، شکر خدا رو به بهبود است و پرسنل پرستاری بیمارستان مشاهده کردند که وی چند حرکت جسمانی نیز در بستر داشته که مایه امیدواری فراوانی است.

عمرانی افزود: آخرین گفتگوی من با پزشکان حاکی از رضایتبخش بودن وضعیت پدرم بود و بسیار امیدوارند که با کمک خداوند و تحمل پدرم وضعیت وی هرچه سریع‌تر به حالت طبیعی بازگردد.

فرزند خلیل عمرانی همچنین از عیادت وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی از پدر خود خبر داد و گفت: سید محمد حسینی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به همراه قادر طراوت‌پور، مسئول دفتر شعر و ادب وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و یکی از مشاوران وزیر، سه‌شنبه شب گذشته بر بالین پدر حاضر شدند و از وی عیادت کردند.

معرفی داوران جایزه ادبی جلال

پنجمین دوره جایزه ادبی جلال‌آل احمد نیز در هفته گذشته داوران خود را معرفی کرد. داورانی که برخی از اسامی میان آنها از اسامی نام آشنای داوری این جایزه و جوایز مشابه در سال‌های قبل بوده‌اند و برخی نیز از چهره‌های آکادمیک صاحب نام در عرصه داوری آثار ادبی به شمار می‌رفتند.

بر اساس اعلام موسسه خانه کتاب، پنجمین دوره جایزه ادبی جلال ‌آل احمد توسط  احمد شاکری، حسین مفتخری، حسینعلی قبادی، راضیه تجار، سجاد آیدنلو، سیده‌اعظم حسینی، عباسعلی وفایی، علیرضا بهرامیان، علیرضا نکویی، فیروز زنوزی جلالی، کامران پارسی نژاد، محمدرضا سرشار، محمدعلی کاظم بیگی، محمود بشیری، مریم حسینی، مصطفی رحیمی و منوچهر اکبری داوری شده است.

امسال و در پنجمین جایزه جلال آل‌احمد هیچ اثری حائز رتبه برگزیده نشد و تنها از پنج کتاب تقدیر شد.

در این دوره در گروه داستان یک کتاب، در گروه نقد ادبی به طور مشترک دو کتاب و در گروه مستندنگاری به شکل مشترک دو کتاب به عنوان آثار شایسته تقدیر شناخته شدند.

کتاب «حافظ هفت» نوشته اکبر صحرایی در بخش داستان به عنوان اثر شایسته تقدیر شناخته شد.

در بخش نقد ادبی، دو کتاب «مولوی و اسرار خاموشی» نوشته علی محمدی آسیابادی و «عقل سرخ» تألیف تقی پورنامداریان به عنوان آثار شایسته تقدیر و به شکل مشترک معرفی شدند.

از مدیران فرهنگی نباید توقع داشت قدر امثال زرویی را بدانند

نشست نقد و بررسی کتاب «ما به روایت آه» نوشته ابوالفضل زرویی نصرآباد هم یکی از محفل‌های ادبی پر سر و صدای هفته گذشته بود.

در این نشست که سه شنبه گذشته برگزار شد، سید مهدی شجاعی نویسنده و مسئول انتشارت کتاب نیستان با ارسال متنی خطاب به زرویی و حاضران در نشست عنوان داشته بود:

در زمانه‌ای که میل به ادبار دارد و لحظه به لحظه از قرب و منزلت ارباب فضیلت کاسته می‌شود، نباید توقع داشت که مدیران و سیاستگذاران عرصه فرهنگ و هنر که سیاه و سپید و درشت و ریز را از هم تمیز نمی‌دهند، امثال زرویی را قدر بدانند و بر صدر بنشانند. مدیرانی که در طول عمرشان جز کتاب درسی آن هم به اجبار کتاب دیگری نخوانده‌اند، چگونه می‌توانند بفهمند که زرویی کیست و چه کرده است؛ حتی اگر به مصلحت مقام عاریتی، نکوداشتی هم برای او برگزار کنند و در اعزاز و اکرام هیچ کم نگذارند و دست آخر هم با تقدیر قاب‌ها و تقدیرنامه‌های حجیم و عریض و طویل با این سئوال مواجهش سازند: به طاقتی که ندارم کدام بار کشم.

ادبیات دینی ما ادبیات مداحی شده است

ابوالفضل زرویی نصرآباد نویسنده این کتاب هم در سخنان خود در این نشست گفت: ادبیات مذهبی و تاریخ اسلام همواره جزو علاقه‌مندی‌های من بوده. این همه روایت و کشف ارتباط میان آدم‌ها در تاریخ اسلام برای من همیشه جذاب بوده و متاسفانه به دلیل عدم ورود انسان‌هایی که نگاه تخصصی به آن دارند، این حوزه از تاریخ همیشه آسیب دیده است. حس من این بود که این همه بی‌ذوقی به تاریخ اسلام هم در ظاهر و هم در باطن ادبیات دینی ما رخنه کرده است. افرادی بوده‌اند که انگار آن را قبضه کرده و متون و طرح‌های املتی تولید کرده‌اند. در ذهن من بود که باید به این ادبیات ادای دین کرد و کتاب‌هایی درآورد زیبا و بدون غلط که قشر باسواد میانه جامعه هم بتواند آن را بخواند، نه اینکه وارد دریایی شویم که از پس جمع کردنش برنیاییم.

وی همچنین افزود: اینکه چه کسانی محدوده تاریخ را تعریف می‌کنند و تا کجا نویسنده اجازه دارد وجوه خیال خود را به کارش وارد کند، برمی‌گردد به شعور دینی نویسنده. به نظرم ما از دو طرف بام افتاده‌ایم، از یک سو ادبیات دینی‌مان شده است ادبیات مداحی، یعنی اگر طلبید و حس و حالی داشتیم به ائمه و انسان‌های معصوم و بزرگ رنگ و رویی می‌دهیم به مقام خدایی می‌رسانیمشان. از طرف دیگر برخی از محققان هم بر این باورند که ادبیات دینی باید به تمام منابع موجود رجوع کند و ازهیچ روایتی ساده نگذرد.

زرویی ادامه داد: مرز حرکت در این میان باریک است. من هم به عنوان نویسنده با پژوهش سعی می‌کنم که آنچه به خود واقعیت نزدیک است، برسم. البته قدری هم قضاوت نویسنده در این میان تاثیرگذاراست؛ مثلا اگر جایی کارش گیر کرد سوار بر موج زمانه‌اش شود و نقش بازی کند یا این که نه. به هر حال چیزی به نام وجدان هنری و اخلاقی هم وجود دارد و من در نگارش این کتاب سعی کردم  آن را مد نظر داشته باشم.

زرویی تاکید کرد: پرغلط ترین و زشت‌ترین آثار منتشر شده در کشور ما در سال‌های قبل و بعد از انقلاب آثار مذهبی و ماتریالیستی بوده انگار این کتاب‌ها نه برای خواندن که برای نخواندن تولید می‌شده است.