نتيجه معكوس به توان 2

1- مواجهه آمريكا با جمهوري اسلامي در سه حوزه «تحريم»ها، «برنامه هسته اي ايران» و «سياست منطقه اي خاورميانه» طي ساليان گذشته از ابعاد مختلفي توجه تحليلگران و ناظران را برانگيخته است.
موضوع يادداشت پيش روي به اين مبارزه و مقابله دامنه دار و تشريح و تحليل اين كارزار خطير و پر زد و خورد برنمي گردد.
تنها آنچه كه در اين ميان قابل اعتناست و حريف نيز توان انكار آن را ندارد واقعيتي به نام «نتيجه معكوس» است كه رسانه هاي غربي هم بدان معترفند.
به عبارت روشن تر ماجرا از اين قرار است كه بسياري از سياست ها و تحركات دسيسه آميز آمريكا و چند كشور غربي عليه ايران اسلامي نه تنها كارآمد و موثر نبوده است بلكه به ضرر آنها و به نفع جمهوري اسلامي- در بستر خواست الهي- رقم خورده است.
براي اين كه مصاديقي از اين واقعيت نمايان شود كافي است تا نمونه هايي از اعترافات صريح و گزارش هاي مستند رسانه ها و تحليلگران غربي مورد اشاره قرار بگيرد.
به عنوان مثال سال گذشته سي ان ان در تحليل و واكاوي اقتدار ايران در منطقه در ميزگردي كه اجراي آن را فريد ذكريا برعهده داشت تصريح مي كند كه سياست هاي آمريكا در منطقه خاورميانه در مواجهه با ايران باعث قدرت گرفتن بيشتر ايران شده است. اين گزارش بر پايه تحولات منطقه پس از لشكركشي ها و قشون كشي هاي آمريكا به منطقه و ايجاد جنگ و درگيري در عراق و افغانستان تاكيد مي كند؛ «اقدامات آمريكا بخشي از علت قدرت فزاينده ايران در منطقه بوده است» آيا اين اذعان چيزي جز «نتيجه معكوس» سياست هاي شيطان بزرگ در برابر ايران اسلامي است؟
همچنين از ميان حجم انبوه نمونه ها و گزارش هايي از اين دست مي توان به گزارش مستند واشنگتن پست در مرداد سال پيش اشاره كرد كه فشارهاي غرب پيرامون برنامه هسته اي كشورمان را سبب پيشرفت خارق العاده ايران در فناوري هسته اي دانست و نوشت: «غرب تصور مي كرد زمان به نفع اوست و تشديد فشارها مي توانند بنيه علمي ضعيف ايران را از مسير پيشرفت خارج كند اما برخلاف چنين پيش فرض هايي، زيرساخت هاي علمي ايران رشد شتابان كرده و ايران در تاريخ كشورهاي هسته اي يك استثناست؛ چرا كه بدون حامي خارجي و با وجود فشار و تحريم به اين فناوري هسته اي دست يافته است».
يادآور مي شود در همين راستا و در آغاز خيزش تحولات منطقه در بستر بيداري اسلامي در 20 ماه پيش واشنگتن تايمز مهار الگوي انقلاب اسلامي را ناكام توصيف كرده و گزارش مي دهد كه؛ نفوذ انقلاب اسلامي ايران رو به افزايش است و در حال سركوب قدرت آمريكاست و حيات اسرائيل را به شماره انداخته است.
مقارن با همين فضاست كه دان مريدور معاون نتانياهو در يادداشتي ناگزير نسبت به گسترش نفوذ ايران در برابر هژموني آمريكا به اصطلاح هشدار مي دهد.
با اين واقعيت هاي غيرقابل انكار است كه هافينگتون پست در ارزيابي راهبردي پيرامون موضوع ايران مي نويسد؛ قدرت نرم ايران سدي در برابر آمريكاست و بي محابا رو به پيشروي است.
خب؛ آمريكا در برابر ايران در حالي كه پروژه هسته اي، تحريم ها و سياست هاي خاورميانه اي جواب نداده است چه كند؟
2- يكي از سياست هايي كه آمريكايي ها در دستور كار قرار داده اند تا اغراض سياسي و اهداف پليدشان عليه ايران اسلامي را محقق نمايند مقوله «حقوق بشر» است.
اتهام نقض حقوق بشر به ايران در شرايطي دنبال مي شود كه اين ادعا هيچ وجاهت حقوقي ندارد و تنها در دالان ترفندها و دسيسه ها و كارشكني ها بر ضد جمهوري اسلامي پيگيري مي شود. جالب اينجاست كه مراكز مطالعاتي و اتاق هاي فكر در پي فرمول ها و فريب هايي براي اتهام زدن به ايران در آنچه كه نقض حقوق بشر ادعا مي كنند هستند و از باب نمونه مي توان به انتشار كتابچه اي از سوي «خانه آزادي»- freedom house- اشاره كرد كه موارد اتهام زني هاي واهي به ايران را صورت بندي كرده است! اما موضوع و محور اصلي اين يادداشت، تشريح و تحليل اين نكته است كه آمريكايي ها در اتهام زني به ايران آن هم با ادعاي پرطمطراق حقوق بشر نيز ناكام بوده و اين سياست شيطاني نيز «نتيجه معكوس» داده است.
3- اول هفته جاري در حالي كه جمهوري اسلامي قصد داشت در قالب يك هيئت حقوق بشري در نشست كميته سوم سازمان ملل حضور داشته باشد آمريكا با خودداري از صدور رواديد مانع حضور اين هيئت ايراني شد.
نكاتي درباره اين رويداد بهتر نشان مي دهد كه چرا سياست حقوق بشري آمريكايي ها عليه ايران نتيجه معكوس داده است؛
الف- كميته سوم سازمان ملل يكي از شش كميته مجمع عمومي اين سازمان است كه «كميته امور اجتماعي، بشردوستانه و فرهنگي» نامگذاري شده و مسائلي مانند حقوق اجتماعي و نقض حقوق بشر در نقاط مختلف دنيا در اين كميته مورد بررسي قرار مي گيرد.
ساز و كار اين كميته جداي از ساز و كار شوراي حقوق بشر سازمان ملل است كه از قضا آن شورا نيز از مردادماه سال گذشته رويه نامبارك و غيرقانوني عليه ايران در پيش گرفته است.
اما سؤال كليدي اين است كه چرا از يكسو به ناحق به ايران اتهام نقض حقوق بشر زده مي شود و امپراتور رسانه اي غرب آن را پمپاژ مي كند اما اجازه حضور ايران در كميته اي كه ادعاي حقوق بشري دارد داده نمي شود؟
آمريكايي ها و مدعيان دروغين حقوق بشر از چه مي ترسند كه مجبور شده اند به هيئت حقوق بشري ايران ويزا ندهند تا صداي جمهوري اسلامي شنيده نشود؟
شواهد و قرائن كه از يك سو مي توان آن را در منطقه و در بستر بيداري اسلامي ديد و از سوي ديگر به وال استريت و نيويورك كشيده شده است حاكي از آن است افكار عمومي دنيا به اين باور رسيده كه حناي حقوق بشري غرب رنگي ندارد و حقوق بشر تنها اسم مستعاري براي غارتگري و جنايت و كشتار و جنگ و خونريزي است و دنباله روهاي آنها مانند حسني مبارك و حاكمان مرتجع آل خليفه و آل سعود نيز قاتلين زنان و كودكان و ناقضين حقوق بشر هستند.
خب؛ با اين وضعيت تريبون حقوق بشر در سازمان ملل اگر در اختيار كشوري قرار بگيرد كه پيشقراول بيداري ملت ها است تهديدي براي عاملان و بانيان اصلي ترور، جنگ، كشتار و ... نيست؟
ب- اين اقدام ناشيانه آمريكا در عدم صدور رواديد براي هيئت حقوق بشري ايران مهر تاييدي بر اين نكته است كه ادعاي مدعيان حقوق بشر عليه ايران از اساس واهي و بدون پشتوانه است همچنان كه ادعاها درباره برنامه هسته اي ايران و تصويب و اعمال تحريم ها بر ضد كشورمان غيرقانوني و فاقد وجاهت حقوقي است.
طبيعي ترين اقدام اين بود كه اگر ادعايي عليه ايران در نقض حقوق بشر مطرح مي شود اجازه دهند سخنان و گفته هاي جمهوري اسلامي را نيز بشنوند.
واقعيت همان حقيقتي است كه فارين پاليسي درباره سياست آمريكا پيرامون فشارها و تحريم ها و برنامه هسته اي دست به افشاگري زد و نوشت:«ايران چون از آمريكا سرپيچي مي كند ( و باج نمي دهد) متهم است».
و اكنون كار به جايي رسيده است كه حتي به طرفي كه مورد اتهام قرار گرفته- صرفنظر از اينكه اين اتهامات بي پايه و اساس است- اجازه سخن و دفاع هم نمي دهند.
آيا اين اقدام تنها در راستاي خصومت و حقارت آمريكا نيست كه به قول معروف؛ «اين سنت جاهلان است كه چون به حجت از خصم فرو مانند سلسله خصومت بجنبانند»...
پ- نتيجه معكوس اقدام آمريكايي در استفاده ابزاري از حقوق بشر عليه ايران اسلامي، هراس فزاينده اي است كه نقض حقوق بشر سيستماتيك نظام سرمايه داري در افكار عمومي مردم آمريكا و اروپا پديد آورده است. واقعيتي كه امروز در همان خيابان هاي نيويورك و از قضا نزديك به مقر سازمان ملل عيان است و آمريكا، در حال سركوب جنبش 99 درصدي وال استريت است.
ت- ژست حقوق بشري آمريكا نيز به شدت لطمه خورده است و از باب نمونه در همين قضيه عدم صدور رواديد براي هيئت حقوق بشري ايران آنچه نمايان است اقدام مغاير با قوانين و تعهدات بين المللي از سوي آمريكاست.
گفتني است؛ طبق پيمان 1947، آمريكا به عنوان كشور ميزبان سازمان ملل موظف است براي اعضاي هيئت هاي كشورهاي عضو اين سازمان ويزا صادر كند.
ث- و بالاخره بايد گفت اين اقدام رسواكننده آمريكايي ها در حالي است كه چندي پيش نيز شبكه هاي برون مرزي ايران از ماهواره هاتبرد قطع شد.
ابتدا شركت فرانسوي «يوتل ست» و بعد «اينتل ست» و اخيرا «آسيا ست» تصاوير تلويزيون هاي ايراني را قطع كردند تا به بهانه تحريم هاي غيرقانوني و ضدايراني، صداي انقلاب اسلامي شنيده نشود، اما آيا ملت هاي آزاده دنيا پي نخواهند برد كه اين اقدام مغاير با جريان آزاد اطلاعات است كه مدعيان حقوق بشر و آزادي از آن دم مي زنند؟
حسام الدين برومند