به نظر من زورخانه کانون ادب و تربیت بود. باید 30 سال تحمل می‌کردی و منتظر می‌ماندی تا روزی تو را قابل ببینند و خوشامد بگویند. باید 40 سال صبر می‌کردی تا تو را لایق بدانند و وقتی وارد می‌شوی برایت صلوات بفرستند.

تا آن جا که به یاد دارم، نوای گرم و صدای موزون و حماسی مرشدعباس شیرخدا را بسیار با گوش جان شنیده ام و از همان دوران کودکی و نوجوانی و زمانی که صبحگاهان برای رفتن به مدرسه آماده می شدیم، لذت بخش ترین صدا، صدای شیرخدا بود که از رادیو پخش می شد!