از امیرالمومنین ع روایت شده است: چشم زدن حقیقت دارد، حِرز حقیقت دارد، سحر حقیقت دارد؛ فال نیک حقیقت دارد؛ اما «طیره» (فال بد) حقیقت ندارد، «عدوی» (انتقال بدی از کسی به دیگری) حقیقت ندارد؛ و بوی خوش بهبوددهنده است، عسل بهبوددهنده است؛ سواری بهبوددهنده است؛ و نگاه به سبزی بهبوددهنده است.

آیا « چشم زخم » در اسلام واقعیت دارد و آیا آیه «و إن یکاد» واقعا در دفع چشم‌زخم مؤثر است؟