اين فرمايش‌تان، همين كه گفته‌ايد به عنوان يك استاد ايراني افتخار مي‌كنيد كه پارلمان انگليس دعوت‌تان كرده، با همه آنچه در اين مدت نوشته‌ايد و گفته‌ايد نمي‌خواند. شما مي‌گوييد كاش تيم ملي ما ببازد كه هموطنان ما دچار غرور كاذب نشوند و حرف‌هاي مبالغه‌آميز نزنند. اين حرف قابل‌تامل است اما اتفاقا پيروزي در ميدان ورزشي، فطري و منطقي، براي افتخار سزاوارتر از دعوت پارلمان انگليس است. چرا اينجا كه رسيده‌ايد خود را استاد ايراني ناميده‌ايد؟