همه این ها به کنار ، سیمای ملی در اقدامی شرم آور که حتی صدای رئیس مجلس شورای اسلامی و نمایندگان را هم درآورد ، همزمان با عزای مردم ایران در غم زلزله زدگان به پخش "خنده بازار" پرداخت و بدین سان ، نه تنها مرهمی بر زخم مردم داغدار نشد ، بلکه نمک هم بر زخم هاشان پاشید!
عصرخبر
- زمین لرزه شمال غرب کشور ، بار دیگر نشان داد که زلزله ای به مراتب قوی
تر ، از مدت ها پیش سازمان صدا و سیما را لرزانده و آن را از حیز انتفاع
خارج ساخته است.
در حالی که در همه دنیا ، به محض وقوع حادثه ای با
ابعادی حتی به مراتب کوچک تر ، شبکه های تلویزیونی با قطع برنامه های خود
خبر حادثه را در قالب "خبر فوری" یا همان breaking news منتشر می کنند و بی
درنگ با اعزام گروه های خبری ، مردم را به طور لحظه به لحظه در جریان
حادثه و جزئیات آن قرار می دهند ، تلویزیون ایران ، تا مدت ها بعد از زلزله
، همچنان به پخش برنامه های عادی خود ادامه می داد و وقتی هم که طلسم شکست
و آقایان تصمیم گرفتند خبر رسانی کنند، آن را در حد خبرهای درجه چندم پوشش
دادند ؛ گو این که زلزله نه در ایران که در یکی از استان های نیجریه یا
بنگلادش رخ داده است!
این
در حالی است که همین سیما ، در جریان المپیک لندن ، همه مسابقات مهم ملی
را پخش مستقیم می کرد و دهها کارشناس در رشته های مختلف همزمان ، لحظه به
لحظه و حرکت به حرکت ، به تحلیل مسابقات می پرداختند که البته اقدام خوبی
بود ولی سوال اینجاست که آیا زلزله ای که مردم شمال غرب را رسماً به خاک و
خون نشانده ، به اندازه پینک پنگ نوشاد عالمیان یا کشتی حسن رحیمی و ...
ارزش خبری نداشت؟!
تازه ، همه این ها به کنار ، سیمای ملی در اقدامی
شرم آور که حتی صدای رئیس مجلس شورای اسلامی و نمایندگان را هم درآورد ،
همزمان با عزای مردم ایران در غم زلزله زدگان به پخش "خنده بازار" پرداخت و
بدین سان ، نه تنها مرهمی بر زخم مردم داغدار نشد ، بلکه نمک هم بر زخم
هاشان پاشید!
این رویکرد سیمایی که نام "ملی" را یدک می کشد ، آدمی
را با این سوال جدی مواجه می کند که مدیران صدا و سیما ، در اتمسفر کدام
جامعه و کشور تنفس می کنند و آیا جام جم ، بخشی از ایران است؟ الو آقای
ضرغامی...! اونجا ایرانه؟!