از کل ایران بودن مشایی تا پیگری امنیت ملی در رسانه ها!

ما ایرانی ها کلا آدمهای شاد و البته صاف و صادقی هستیم و شواهد این امر را می توان در عملکرد برخی ارگانها، افراد و مسئولین سیاسی کشور به وفور مشاهده کرد.

مثلا مدتهاست که بزرگان اسلام و انقلاب از انحراف یک جریان خاص در کشور سخن به میان می آورند اما این روزها خود آن جریان عملا اعتراف می کند که کارش از انحراف به سوء استفاده از بیت المال هم کشیده است. البته این از صداقتشان (!) است که دروغ نمی گویند و پشت پرده ایفای نقش نمی کنند.

یا اینکه مدتهاست ؛ نخبگان و بزرگان نظام از برخی مسئولین می خواهند اختلافات را کنار بگذارند و دست از بازیهای سیاسی بردارند و دعوای سیاسی خود را به فضای جامعه نکشانند و اعصاب خوردی دعواهای خود را بر فشارهای عصبی ناشی از گرانیها بر مردم نیفزایند اما عده ای آن قدر صادقند که به راحتی اعلام می کنند؛ خواهشا حرف آرامش را هم نزنید که ابزار و لوازمش گرانتر از گرانیهای موجود است.

شاید باورتان نشود و در مخیله تان نگنجد که سایت رسمی روزنامه دولت که با بودجه هنگفت بیت المال اداره می شود و رسالتی به پهنای ایران بزرگ اسلامی دارد، این روزها آقای مهندس را کل ایران تلقی کند و شبکه حامیان مهندس براه اندازد و بی خیال دهها مشکل و رنجی که مردم با آن دست و پنجه نرم می کنند، شود!

و شاید هیچگاه فکرش را هم نمی کنی که برخی مدعیان فهم و نخبگی، مسائل امنیتی و سیاست خارجی کشور را که حتی ناشی ترین سیاسیون دنیا برایش حریم خاصی قائلند؛ بخواهند در رسانه ها و جلوی چشم خودی و غیرخودی طرح و پیگیری کنند و از علل آن سخن به میان آورند!

براستی چرا این روزها راه مدافعان عدم انحراف با برخی مدعیان سیاست خارجی و امنیت ملی تا این حد با یکدیگر شباهت پیدا کرده است؟

سایت شبکه ایران در شرایطی همه هم و غم خود را دفاع از آقای مشایی و حامیانش قرار داده است که مردم از شرایط اقتصادی و گرانیهای اخیر به ستوه آمده اند اما این سایت در چنین اوضاعی ترجیح داده تا از مجموع هشت مطلب ویژه و اصلی بالای سایت خود، شش مورد را در دفاع صریح از آقای مشایی و حامیان وی اختصاص دهد و دو مطلب دیگر را نیز به نوعی در حمایت از دولت و آن جریان منتشر نماید!

واقعا یکی نیست به این بندگان خدایشان بگوید که گیرم که عدم انحراف برخی مثل روز روشن شد و صد دلیل و منطق با چاشنی مظلوم نمایی برایش خرج شد اما اینکه سایت یک روزنامه رسمی و دولتی که با بودجه مردم رنجدیده و انقلابی ایران اسلامی اداره می شود و وظیفه ای جز پیگیری مطالبات ملت و ولایت را ندارد، چگونه و با چه توجیهی تمام وقت و هزینه اش را برای تبلیغ و حمایت از یک فرد خاص و حامیانش گذاشته است؟ آیا این خود موید بر انحراف برخی افراد از اهداف انقلاب و ارزشهای اسلامی نمی باشد؟

منکر ضرورت رعایت ادب ، منطق و انصاف از سوی مخالفان دولت و آقای مشایی نیستیم اما آیا گرانیهای اخیر و همه مشکلات مردم  با فرض اثبات حقانیت برخی اظهارات حاشیه ساز جناب مشایی رفع می شود؟!

آیا در بین اخبار و مطالب صدر و ویژه این رسانه دولتی، مردم هیچ جایگاهی ندارند که حداقل برای رفع مشکلات آنان یکی از خواسته ها و مطالبات آنها طرح و پیگیری شود؟!

به فرض که نعوذبالله مشایی دوم مظلوم عالم هم باشد؛ با کدام توجیه و منطق، رسانه رسمی یک ارگان مرتزق از بیت المال مسلمین از همه مشکلات و دغدغه های اصلی ولایت و ملت چشم پوشی کرده و همچون وب سایت شخصی یک فرد خاص به فعالیت می پردازد؟!

 آیا این مدعیان مظلومیت و حقانیت، منش 25 سال سکوت اول مظلوم عالم را از یاد برده اند؟ مگر غیر از این است که مظلوم حقیقی کسی است  که برای در امان ماندن اسلام و مسلمین از شر دشمنان خارجی، 25 سال سکوت را با درد خار بر چشم و استخوان در گلو تحمل کرد و لحظه ای حاضر نشد تا برای اثبات حقانیت خود اصل نظام اسلامی و دین و معیشت مرم را بخطر اندازد.

 حال چگونه عده ای هر از چند گاهی با انواع و اقسام بهانه ها فضای کشور را ملتهب و صدایشان را بلندتر از حد انتظار به گوش دنیا می رسانند و جدای از همه تنش آفرینی ها در کشور، شادی دشمنان نظام و خائنین به مردم شریف ایران را رقم می زنند و باز هم سخن از مظلومیت خود به میان می آورند؟!

هرچند بدیهی است که تنها راه رشد و پیشرفت کشور و ملتها، رعایت قانون و اخلاق در حد نخبگان و حتی عوام آن جوامع بوده و روا نمی باشد که منتقدان یک فکر و یا جریان، اصولی اخلاقی و قانونی را فدای هدف خود کنند اما چنین شیوه هایی برای دفاع از خود نیز بی شک خطایی محض و انحرافی جداگانه است.

اما موضوع دیگری که لازم است در اینجا نقد و بررسی شود، بحث دیدار وزیر امورخارجه کشورمان با همتای انگلیسی خود می باشد.

پس از انتشار خبر این دیدار، برخی رسانه ها و سیاسیون داخلی از تخلف خیانت گونه صالحی سخن به میان آورند و حتی عده ای او را تهدید به احضار در مجلس کردند اما نکته اصلی اینجاست؛ با فرض اینکه عملکرد وزیر امور خارجه کاملا خودسرانه و اشتباه بوده و هیچ اجازه و توجیهی هم برای این دیدار نداشته و ناقل هیچ پیامی هم از سوی جمهوری اسلامی برای رژیم منحوس انگلیس نبوده است، با این حال آیا جای طرح و پیگیری اینگونه مباحث در رسانه هاست؟!

آیا انتظار برخی مدعیان فهم سیاست خارجی و امنیت ملی این است که علی رغم احتمال فرض های گوناگون؛ آقای صالحی دلیل آن دیدار را در رسانه ها و در انظار دوست و دشمن بیان کند و تک تک اهالی رسانه را قانع کند؟! اگر غیر از این است چرا اینگونه خط و نشان کشیدنها و پیگیری ها بجای محافل مربوطه و کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس در رسانه های کشور دنبال می شود؟

حقیقتا حاصل این نوع برخوردهای بازی گونه و شبه تلافی جویانه جز التهاب آفرینی و سلب آرامش مردم چه می باشد؟

 به هر حال این حق اعضای کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس است که این موضوع مهم و قابل تامل را به شیوه های متعارف و مرسوم در کشور و  دنیا پیگیری کنند و سخنان و دلایل وزیر مربوطه را در جلسه ای با حضور مسئولین و نمایندگان مربوطه بشنود و در صورت توجیه نشدن و اثبات تخلف، وزیر مربوطه را مواخذه نمایند اما وقتی که این مباحث با این سطح اهمیت که ارتباط مستقیمی با سیاست های خارجی و برنامه های امنیتی نظام مقدس جمهوری اسلامی دارد، از سوی عده ای از مدعیان نخبگی در رسانه های کشور مطرح و پیگیری می شود، انتظاری جز این نیست که برخی شائبه ها پیرامون نیت منتقدین در این زمینه مطرح گردد.