علی انصاری ثروت ملی را از ایران خارج کرد تا به انگلیسی ها بدهد ، اکنون نوبت محاکمه ی اوست

گروه سیاسی- ظفر حسن زاده  تبریزی: بریتانیا اموال بادآورده و ثروت مردم ایران را که توسط علی انصاری با استفاده مضحک  از شرکت های کاغذی در اوج توانمندی های تکنولوژیک دیجیتال بدست آورده بود ، بسادگی تصاحب نمود !
به گزارش بولتن نیوز ،چاره کار محاکمه علی انصاری به علت سو مدیریت و سواستفاده از مجوز تاسیس بانک آینده است که 
به مدد حکم قضایی مانع از تملک نهایی ثروت ملی  در بریتانیا گردد ! او که خود را می  خواهد "خادم ملت " معرفی کند و از ماجرای مصادره ی ظاهری اموال ملت ایران به نفع این مفسده  استفاده کند ، باید محکومیت یافته و  تمام عمر خود را در راه سازی و جاده  سازی و خدمت به مردم کلنگ بزند  تا بلکه درسی برای سایرین باشد  نه آنکه به مانند دیگران مفسدین به ملت شاخ و شونه بکشد .
 تنها راه تملک اموال مردم  خردمند  و میاستی است که مومن باید داشته باشد چون "المومن کیس " 
تحریم ناگهانی یا نقشه‌ای حساب‌شده؟
تحریم علی انصاری، چهره‌ی اصلی بانک آینده، از سوی دولت بریتانیا در نگاه نخست به‌عنوان اقدامی در چارچوب سیاست‌های «مقابله با تأمین مالی سپاه پاسداران» معرفی شد.
اما زمان و شیوه‌ی اجرای آن، بیش از آن‌که نشانه‌ی واکنشی سریع باشد، نشانه‌ی حرکتی برنامه‌ریزی‌شده و چندلایه است.
بریتانیا زمانی وارد میدان شد که امپراطوری مالی انصاری فروپاشیده بود و حجم عظیمی از دارایی‌ها از ایران خارج شده بود.
در چنین شرایطی، توقیف این اموال به معنای تصاحب قانونی بخشی از ثروت‌های خارج‌شده از ایران، بدون درگیری سیاسی یا هزینه بین‌المللی بود.

مرحله اول: توقیف به‌جای افشا
بریتانیا دارایی‌های انصاری را به ارزش حدود ۱۴۲ میلیون پوند در لندن، منچستر و نیوکاسل مسدود کرد.
اتهام رسمی، «همکاری مالی با سپاه پاسداران» بود، اما هیچ سند علنی ارائه نشد.
در نظام حقوقی بریتانیا، چنین توقیفی غالباً مقدمه‌ی مصادره نهایی و فروش املاک در مزایده‌های دولتی است.
به بیان ساده، دولت بریتانیا با صدور یک اعلامیه، می‌تواند به مالک واقعی دارایی‌های ایرانی در خاک خود تبدیل شود.
مرحله دوم: بازی رسانه‌ای دوگانه
تحریم انصاری در رسانه‌های غربی، به‌عنوان نماد «جدیت لندن در برخورد با حامیان سپاه» نمایش داده شد.
اما در فضای سیاسی ایران، این خبر دقیقاً برعکس معنا پیدا کرد:
فردی که پیش‌تر به دلیل ناترازی، بدهی و فساد بانکی زیر فشار بود، اکنون می‌تواند خود را »هدف دشمن « معرفی کند.
در گفتمان رسمی سیستم سیاست بازان ، «تحریم‌شدن» گاهی به‌جای «مجازات»، نشانه‌ی وفاداری و ایستادگی تعبیر می‌شود.
بنابراین، انصاری می‌تواند از همین ماجرا برای بازسازی چهره‌ی خود استفاده کند و حتی حمایت‌هایی از درون ساختار قدرت به دست آورد.
در واقع، تحریم بریتانیا به‌جای تضعیف، ممکن است به ابزاری برای تقویت موقعیت او در داخل کشور تبدیل شود.
مرحله سوم: اهرم نفوذ از مسیر دارایی‌ها
انصاری اکنون در موقعیتی دوگانه قرار دارد:
از یک‌سو، در داخل ایران می‌تواند از «برچسب تحریم» برای مشروعیت‌سازی استفاده کند؛
از سوی دیگر، در خارج از کشور، میلیون‌ها پوند از دارایی‌هایش در کنترل لندن است.
این وضعیت، او را به یک فرد آسیب‌پذیر و قابل نفوذ تبدیل می‌کند.
هرگونه مذاکره یا وعده‌ی پشت‌پرده درباره آزادسازی بخشی از این اموال، می‌تواند زمینه‌ی نفوذ نرم یا تبادل اطلاعات اقتصادی و مالی را فراهم آورد.
به این ترتیب، بریتانیا بدون نیاز به عملیات آشکار، اهرم فشار مؤثری در داخل سیستم اقتصادی ایران ایجاد می‌کند.
مرحله چهارم: هدف دوگانه لندن
در این بازی چندسطحی، لندن همزمان دو هدف را دنبال می‌کند:
1.    هدف مالی: ضبط و فروش دارایی‌های انصاری، که به معنای بازگشت سرمایه‌ای عظیم به خزانه بریتانیاست؛
2.    هدف ژئوپولیتیکی: ایجاد نقطه‌ی نفوذ در یکی از شبکه‌های مالی مهم ایران، با استفاده از فردی که اکنون هم به نظام نزدیک‌تر شده و هم زیر فشار دارایی‌های بلوکه‌شده است.
به بیان دیگر، تحریم انصاری، نه پایان یک پرونده، بلکه آغاز یک عملیات بلندمدت اقتصادی–سیاسی است.
معمای نظام ایران: حمایت یا فاصله؟
نظام سیاسی ایران در برابر این رویداد در وضعیتی پیچیده قرار دارد. همچنانکه در مقابل اسب پیشانی قرمز بی سواد  و پررو بد شد!
اگر از علی انصاری حمایت کند، به نوعی از فردی متهم به فساد مالی دفاع کرده است؛
و اگر از او فاصله بگیرد، عملاً اقدام بریتانیا را تأیید می‌کند.
احتمالاً راه‌حل میانی برگزیده می‌شود: حمایت غیررسمی و خاموش.
در نتیجه، فردی که با بحران مالی سقوط کرده بود، دوباره در سایه‌ی «تحریم دشمن» تقویت می‌شود.
نتیجه‌گیری: تحریم به‌عنوان ابزار تسخیر
پرونده علی انصاری، نمونه‌ای گویا از تحریم به‌مثابه ابزار تسخیر و نفوذ است.
بریتانیا با یک اعلامیه، هم ثروت هنگفتی را ضبط می‌کند، هم زمینه‌ی نفوذ نرم در سیستم اقتصادی ایران را فراهم می‌سازد.و مرد متخلف و فاسد را به برائت  قانونی می رساند و مصونیت می بخشد.
در ظاهر، این یک اقدام ضدفساد است؛
اما در عمق، حرکتی دقیق در شطرنج قدرت و اقتصاد جهانی است — جایی که تحریم نه برای تنبیه، بلکه برای تملک و کنترل به کار گرفته می‌شود.
*
نه ائتملی !!؟؟چه باید کرد؟
قانون مقدس ترین دستورالعمل و مانیفست کار است ، علی انصاری باید محاکمه شود برای از بین بردن ثروت ملی و خارج ساختن ثروت عامه و زدن هولناک ترین ضربه به اقتصاد ایران از داخل !
او تنها فردی نخواهد بود که محاکمه می گردد: از اولین فرد تا آخرین آنها که بدون نیاز جامعه  و اقتصاد ، مجوز تاسیس بانک را به او دادند  و در دورانی که دشمن بیرونی آماده و درحال تهاجم بود ! عملیلت نابودی اقتصاد  را تدارک دیدند ! نفوذ دشمن تنها با ترور دانشمندان  و پرواز پهباد ها دیده نمی شود !
این بزرگ ترین عملیات نفود و تلاش برای فراری دادن عامل نفوذی است که اکنون گیر افتاده است !