سینمایش «مجنون»: تجربه‌ای تازه در مرز سینما و نمایش

به گزارش بولتن نیوز به نقل از صبح نو، چند شبی است که سازمان اوج در بوستان ولایت، اجرای «سینمایش مجنون» را روی صحنه برده است، پروژه‌ای متفاوت با تجربه‌ای ترکیبی برای بردن تماشاگران به دل مجنون. این برنامه، با تلفیق صحنه‌های زنده، پرده‌ سینما و جلوه‌های ویژه، فضایی خلق کرده که مخاطب هم‌زمان درگیر داستان و حس حضور در میدان جنگ می‌شود. در لحظه‌هایی که پرده جان می‌گیرد و صدای گلوله و خاکریز، واقعیت را در کنار تصویر می‌نشاند، مخاطب با تجربه‌ای منحصربه‌فرد روبه‌رو می‌شود، تجربه‌ای که پیش از این کمتر در هنر ایران دیده شده است.
محوطه‌ بوستان ولایت، با وسعت و امکاناتی که فراهم کرده زمینه را برای یک نمایش خانوادگی و عمومی فراهم آورده، فضایی زنده و پویا که خود بخش مهمی از تجربه حضور در سینمایش محسوب می‌شود. ساختار محوطه اجرا هوشمندانه طراحی شده، پرده بزرگ سینما و صحنه‌های زنده در دو سوی محوطه، با نورپردازی موضعی و دقیق، محیطی خلق کرده که مخاطب را هم‌زمان به دنبال کردن داستان فیلم و توجه به بازیگران صحنه تشویق می‌کند. توصیه می‌شود که مخاطبان برای تجربه بهتر، در ردیف‌های وسط و میانی بنشینند، چراکه اشرافشان بر پرده سینما و جلوه های ویژه میدانی بیشتر است.
«مجنون» با صحنه‌های زنده همراه است که به مخاطب امکان می‌دهد هم‌زمان با تماشای تصاویر سینمایی، از نزدیک با فضای عملیاتی و حس واقعی میدان جنگ درگیر شود. هر حرکت بازیگران، جلوه ویژه و حتی موسیقی متن، به گونه‌ای طراحی شده که احساس غوطه‌وری کامل در داستان ایجاد شود. این تجربه ترکیبی، علاوه بر جذابیت دیداری، به شدت احساس و هیجان مخاطب را فعال می‌کند و او را از حالت منفعل تماشاگر صرف خارج می‌کند.
از نظر روایت، «مجنون» به شکل خطی صرف عمل نمی‌کند. بازی با زاویه دید، جلوه‌های ویژه و هماهنگی صحنه‌های زنده و پرده سینما، تجربه‌ای چندلایه و پویا ایجاد کرده است. مخاطب بارها با تصویر، صدا و حرکت روبه‌رو می‌شود و هر بار بخش جدیدی از داستان را کشف می‌کند. این نوع روایت، به خصوص برای نسل جوان، بسیار جذاب و هیجان‌انگیز است و نشان می‌دهد که ترکیب سینما و نمایش می‌تواند مرزهای جدیدی در تجربه‌های اجرایی باز کند.
البته تجربه سینمایش، محدودیت‌ها و چالش‌های خود را نیز دارد. فاصله پروژکتور تا پرده و محیط روباز اجرا، به نوعی کیفیت تصویر و صدا را نسبت به یک سالن سینمایی کلاسیک کاهش می‌دهد، اما این محدودیت‌ها با طراحی دقیق صحنه، نورپردازی و جلوه‌های ویژه جبران شده و همچنان تجربه‌ای متفاوت و به یادماندنی به مخاطب ارائه می‌کند.
در نهایت، «مجنون» نمونه‌ای برجسته از نوآوری در هنرهای اجرایی ایران است؛ تلفیقی جسورانه از سینما و نمایش، صحنه زنده و جلوه‌های ویژه که مخاطب را از حالت صرفا تماشاگر خارج کرده و او را در دل داستان و فضای عملیاتی فرو می‌برد. برگزاری چنین پروژه‌هایی، نه‌تنها تجربه‌ای تازه و هیجان‌انگیز برای عموم مردم فراهم می‌کند، بلکه مسیر تازه‌ای برای تولید آثار خلاقانه و نوآورانه در هنر ایران باز می‌سازد. «مجنون» به ما نشان داد که با جسارت در فرم و نوآوری در ارائه، می‌توان داستان‌های کلاسیک و تاریخی را به شکلی زنده، هیجان‌انگیز و تأثیرگذار برای نسل امروز روایت کرد.