یاد عزیزان در آینه ترانه «چنان در قید مهرت پایبندم»

گروه فرهنگی،شب جمعه، فرصتی است برای پیوند زمین و آسمان؛ شبی که دل‌ها آرام می‌گیرند و یاد درگذشتگان همچون نسیمی روح‌نواز بر جان می‌وزد. در این شب نورانی، شنیدن نغمه‌های معنوی و عاشقانه می‌تواند نه تنها مرهمی بر قلب‌های دلتنگ باشد، بلکه روح انسان را متصل به حقیقتی الهی کند؛ حقیقتی که می‌گوید عشق هرگز نمی‌میرد و پیوند دل‌ها فراتر از زمان و جسم ادامه دارد.

به گزارش بولتن نیوز،گرچه این ترانه در اصل درباره عشق و فراق سروده شده، اما با قرائت عرفانی و معنوی، می‌تواند به یاد عزیزان سفرکرده و پیوند روحانی میان ما و آنان تعبیر شود.

ترانه ماندگار «چنان در قید مهرت پایبندم» با اجرای استاد بنان، یکی از آثاری است که این حقیقت را در قالبی شاعرانه و عرفانی به تصویر می‌کشد.

در ادامه، بخش‌هایی از این ترانه همراه با تفسیر ادبی و معنوی ارائه می‌شود تا مخاطبان ضمن لذت بردن از زیبایی کلام، با نگاهی عمیق‌تر و روحانی‌تر، آن را به یاد عزیزان از دست‌رفته و برای آرامش روح خود مرور کنند:

چنان در قید مهرت پایبندم / که گویی آهوی سر در کمندم

تفسیر: این بیت نمادی از بندگی عاشقانه است؛ اشاره به روحی که چون آهوی عاشق در دام محبت گرفتار است. این محبت می‌تواند عشق الهی یا یاد جاودانه عزیزان باشد. اسارت در این مهر، نشانه اوج انسانیت و عمق پیوند روحانی است.

گهی بر درد بی‌درمان بگریم / گهی بر حال بی‌سامان بخندم

تفسیر: روح انسانی در مسیر محبت، میان اشک و لبخند در نوسان است. گریه از سر دلتنگی است و لبخند از امید به وصال دوباره در جهانی فراتر از این دنیا.

نه مجنونم که دل بردارم از دوست / مده گر عاقلی بیهوده پندم

تفسیر: این بیان نشان می‌دهد که عشق حقیقی پایان‌پذیر نیست. حتی اگر عقل دنیوی فرمان جدایی دهد، دل عاشق پیوند خود را ابدی می‌داند.

همه شب نالم چون نی که غمی دارم

تفسیر: نی نماد جدایی از اصل خویش است. ناله نی در فرهنگ عرفانی، همان ناله روح است در فراق محبوب ازلی یا عزیز سفرکرده.

دل و جان بردی اما نشدی یارم

تفسیر: این بیت حالت روح عاشق را نشان می‌دهد که همه هستی خود را در مسیر عشق داده، اما هنوز در مسیر وصال قرار دارد. این تصویر، بسیار مناسب برای یاد عزیزانی است که جسمشان رفته اما روحشان در کنار ماست.

با ما بودی، بی ما رفتی / چو بوی گل به کجا رفتی

تفسیر: روح عزیزان از میان ما نرفته‌اند، بلکه همچون عطر گل، در فضای زندگی‌مان جاری‌اند. این بیت یادآور حضور معنوی رفتگان است.

ای شادی جان، سرو روان / ز کجا رفتی؟

تفسیر: سرو در فرهنگ ایرانی نماد جاودانگی و آزادگی است. اشاره به رفتن سرو، یادآور انتقال روح به عالم باقی و آرامش الهی است.

این ترانه، تنها روایت دلتنگی نیست؛ روایت امید، پیوند روح و استمرار عشق در ورای مرگ است. شنیدن آن در شب جمعه، پلی است میان دل‌های زمینی و ارواح آسمانی. با یاد کردن از عزیزان و خواندن نغمه‌هایی چنین روح‌بخش، می‌توانیم دل‌ها را به آرامش، و روح رفتگان را به رحمت الهی پیوند دهیم.

اللهم اغفر للمؤمنین و المؤمنات، و المسلمین و المسلمات، الأحياء منهم و الأموات.

پروردگارا، این نغمه آسمانی را نوری بر دل‌های دردمند ما و رحمت و غفران برای ارواح درگذشتگانمان قرار ده.

خدایا، همان‌گونه که وعده فرمودی: «إِنَّ رَحْمَتَ اللَّهِ قَرِيبٌ مِّنَ الْمُحْسِنِينَ» (اعراف/۵۶) دل‌های داغدار را به نسیم رحمتت آرام کن و بر روح پاک رفتگان، لباسی از نور و مغفرت بپوشان.

خدایا، به حق محمد و آل محمد، آنان را در جوار رحمت واسعه‌ات ساکن فرما و ما را از برکات یاد و دعای خیر برایشان بهره‌مند گردان.

آمین یا رب العالمین.