باتوم بر ویلچر: سرکوب اعتراضات لندن، جایی که آزادی بیان به زنجیر کشیده می‌شود

گروه بین الملل: ساعت ۲ بعدازظهر یکشنبه، میدان ترافالگار لندن، جایی که مجسمه نلسون بر فراز ستونش ایستاده، به صحنه‌ای از درگیری تبدیل می‌شود. صدها معترض – از دانشجویان پرشور تا ویلچرنشین‌های بالای شصت سال – با پلاکاردهایی با نوشته‌هایی مثل "فلسطین آزاد" و "نسل‌کشی متوقف شود" جمع شده‌اند. شعارها در هوا طنین‌انداز است: "از غزه تا لندن، اشغال متوقف شود!" اما ناگهان، دیوار آبی پلیس ظاهر می‌شود. باتوم‌ها بالا می‌روند، دستبندها بسته می‌شوند، و حتی یک زن مسن با ویلچر – که به سختی نفس می‌کشد – توسط افسران کشیده می‌شود. "من فقط برای صلح اومدم، نه برای جنگ با پلیس!"، او فریاد می‌زند، در حالی که به سمت ون پلیس برده می‌شود. این صحنه، تکرار هفتگی اعتراضات ضد صهیونیستی در قلب لندن، حالا با قدرت‌های جدید پلیس، به کابوسی برای فعالان تبدیل شده است.

به گزارش بولتن نیوز ،در ۵ اکتبر، تنها یک روز پس از دستگیری نزدیک به ۵۰۰ نفر در اعتراضات آخر هفته، شابنا محمود، وزیر کشور بریتانیا، قدرت‌های تازه‌ای را برای پلیس اعلام کرد: افسران ارشد حالا می‌توانند بر اساس "تأثیر تجمعی" اعتراضات تکراری، آن‌ها را ممنوع یا جابه‌جا کنند. این تغییرات، که بخش‌های ۱۲ و ۱۴ قانون نظم عمومی ۱۹۸۶ را اصلاح می‌کند، مستقیماً به اعتراضات سازمان‌هایی مثل Palestine Action اشاره دارد – گروهی که با اقدامات مستقیم علیه شرکت‌های تسلیحاتی مرتبط با اسرائیل، به نماد مقاومت تبدیل شده. محمود در بیانیه‌ای گفت: "این نه ممنوعیت است، بلکه محدودیت و شرایطی برای تعادل بین حقوق اعتراض و امنیت جوامع." اما منتقدان، از جمله گروه‌های حقوق مدنی، این را "حمله‌ای آهسته به حقوق اعتراض" می‌دانند، به ویژه در بحبوحه تنش‌های خاورمیانه.

ریشه‌های بحران: از غزه تا ترافالگار

اعتراضات هفتگی در ترافالگار اسکوئر، که هر یکشنبه هزاران نفر را به خیابان‌ها می‌کشاند، از اکتبر ۲۰۲۳ – آغاز درگیری‌های غزه – شدت گرفته است. طبق گزارش‌ها، بیش از ۱۰ هزار نفر در این تظاهرات شرکت کرده‌اند، و دستگیری‌ها از ۱۰۰ در هر رویداد به ۵۰۰ در آخر هفته گذشته رسیده. پلیس لندن، با استناد به "ترس از اختلال"، شرایط سختی وضع کرده: ممنوعیت توقف بیش از ۱۰ دقیقه، محدودیت بر شعارها، و حتی بازرسی‌های اجباری کیف‌ها. اما آنچه صحنه را تکان‌دهنده‌تر می‌کند، سرکوب معترضان آسیب‌پذیر است. ویدیوهای ویروسی در شبکه‌های اجتماعی نشان می‌دهد چگونه پلیس به ویلچرنشین‌های انگلیسی – اغلب حامیان اصلی فلسطین و مبارزان با "نسل‌کشی تیم افراطی نتانیاهو" – رحم نمی‌کند. یک ویدیو، که بیش از ۲۰۰ هزار بازدید داشته، زنی ۶۸ ساله را نشان می‌دهد که در حالی که ویلچرش را هل می‌دهد، توسط سه افسر احاطه شده و به اتهام "نافرمانی مدنی" بازداشت می‌شود.

سارا جونز، فعال ۷۲ ساله و یکی از رهبران "ویلچرهای برای فلسطین"، در مصاحبه با گاردین گفت: "ما که نمی‌تونیم بدویم و فرار کنیم، هدف آسون‌تریم. پلیس می‌گه 'امنیت'، اما این سرکوبه. من برای نوه‌م اعتراض می‌کنم، نه برای اینکه باتوم بخورم." جونز، که آرتریت شدید دارد، بخشی از گروهی است که بیش از ۵۰ عضو مسن و معلول دارد – همان‌هایی که متن‌های پراکنده در چت‌های آنلاین آن‌ها را "حامیان اصلی فلسطینیان" توصیف می‌کنند. طبق گزارش AOAV، این سرکوب‌ها بخشی از "debridement آهسته" حقوق اعتراض در بریتانیا است، که از زمان قانون‌های ضداعتراض ۲۰۲۳ آغاز شده و حالا با تغییرات جدید، تشدید می‌شود.

قدرت‌های جدید: تعادل یا سرکوب؟

اعلامیه محمود، که بلافاصله پس از اعتراضات آخر هفته آمد، پلیس را قادر می‌سازد تا "تأثیر تجمعی" را در نظر بگیرد – مثلاً اگر اعتراضات هفتگی ترافیک ایجاد کند یا "ترس" در جوامع محلی (به ویژه یهودی) برانگیزد، آن را محدود کند. این قدرت‌ها، که به زودی قانون می‌شود، بر اساس شکایات هیئت deputies بریتانیایی یهودیان وضع شده، که اعتراضات را "تهدیدکننده" می‌دانند. اما سازمان‌هایی مثل Liberty و Amnesty International هشدار داده‌اند که این "شکاف قانونی را می‌بندد، اما درهای دیکتاتوری را باز می‌کند." در بیانیه‌ای، Liberty گفت: "این تغییرات، اعتراضات صلح‌آمیز را جرم‌انگاری می‌کند و اقلیت‌های آسیب‌پذیر را هدف قرار می‌دهد."

در لندن، جایی که بیش از ۴۰ درصد دستگیری‌های آخر هفته مربوط به معترضان بالای ۶۰ سال بود، این قدرت‌ها قبلاً هم اعمال شده. پلیس، با استفاده از قانون‌های موجود، بیش از ۲۰۰ ویلچرنشین را در ماه‌های اخیر بازداشت کرده – اغلب بدون اتهام رسمی، فقط برای "جلوگیری از اختلال". یک گزارش از Sky News نشان می‌دهد که وزارت کشور، با تمرکز بر "بستن شکاف قانونی"، حالا افسران را تشویق به استفاده از این ابزارها می‌کند. منتقدان می‌گویند این نابرابری است: در حالی که جرایم نفرت علیه مسلمانان (مثل آتش‌سوزی اخیر مسجد در ساسکس) با پوشش کم رسانه‌ای روبرو می‌شود، اعتراضات ضد صهیونیستی به "تروریسم خانگی" تشبیه می‌شود.

صدای خیابان‌ها: از دستگیری تا مقاومت

در ترافالگار، پس از هر اعتراض، میدان به دریایی از پلاستیک‌های زرد دستبندها تبدیل می‌شود. فعالان مثل جونز، که حالا کمپینی به نام "ویلچرها را آزاد کنید" راه انداخته، می‌گویند: "ما پیر و معلول‌ایم، اما صدای‌مون بلندتر از باتوم‌هاتونه." حمایت‌های بین‌المللی هم افزایش یافته: سازمان ملل در گزارشی اخیر، بریتانیا را به "نقض حقوق معترضان" متهم کرده. در عین حال، محمود تأکید دارد که "حق اعتراض بنیادی است، اما نمی‌توانیم اجازه دهیم بخش‌هایی از کشور فلج شود."

این قدرت‌های جدید، بیش از یک اصلاح قانونی، نمادی از شکاف عمیق‌تر در بریتانیای پسابرگزیت است – جایی که تنش‌های جهانی به خیابان‌های محلی سرایت کرده. در حالی که پلیس قدرت بیشتری می‌گیرد، سؤال این است: آیا ترافالگار هنوز نماد آزادی است، یا فقط صحنه بعدی سرکوب؟ معترضان مسن، با ویلچرهای‌شان، منتظر پاسخی هستند – نه از وزرا، بلکه از تاریخی که حقوق‌شان را بازپس گیرد.